HEARTLESS
-imjasmineanne
CHAPTER 3 (Present) [A/N: ito na po yung sa chapter 1 yung nagsasalita siya tapos biglang nagflashback yung nangyari sa kapatid niya. PRESENT na po tapos na sa flashbak thingy)
"Madeline..." tumingin ako sa tumawag sa akin si Vince lang pala.
"Don't call me to that name, Vince" sabay punas ng mga luha ko. Hanggang ngayon kasi masakit pa din. 3 years na ang nakakaraan pero parang walang nababawas na sakit. Lahat parang kahapon lang. Labing tatlong gulang ako nung nangyari yun tatlong gulang ako nung naranasan ko yung mga yun.
At ngayon anim na taong gulang na ako at kaya ko nang buhayin ang sarili ko. Dati iniisip ko kung paano, pero nung dumating si Vince sa buhay ko. Nakahanap ako ng solusyon.
"Tss... umiiyak ka nanaman. Pag ikaw pumangit mawawalan ka nang kabuhayan" pangloloko niya. Model kasi ako, kami to be exact. Ayun yung trabahong inoffer niya sakin. Dahil nagustuhan ako ng manager niya na manager ko na rin ngayon.
"Ewan ko sayo, Vince"
"Ano ba kasi iniiyak mo diyan?" tapos lumapit pa siya lalo.
"ano pa nga ba?" tumayo naman ako.
"tama na 3 years na. Iwan mo na yung sakit"
"Hindi ko kaya eh. Masakit pa din"
"Wag kang magalala. Nandito pa ko di kita iiwan. Pangako."
"Sinasabi mo lang yan para gumaan ang pakiramdam ko. Pero fyi, hindi na 'ko magbabago." Sabi ko na at inirapan siya.
"Sinasabi mo lang din yan para magmukha kang malakas." Sabi niya at naglakad na.
"May dala ka bang sasakyan?" Pagiiba ko ng usapan.
"Yup. Kaya h'wag ka ng magmotor. Baka madisgrasya ka pa o makita tayo ng mga fans ko." Tsk. Ang kapal talaga neto.
"Ewan ko sayo." Tapos hinampas ko siya sa braso.
"singhot nga muna, singhot muna. Tutulo eh" pang-aasar niya tapos tumawa siya. -_- Natawa siya sa joke niya.
"ewan" badtrip na sabi ko.
"favorite line? haha, lika na nga. Punta na tayo sa studio" Aya niya at pumunta na kami sa studio para matapos na ang shoot.
***
[Studio]
"Hoy! Vicente, tigilan mo kakatawag ng Madeline sakin." Sabi ko tapos tinitigan ko siya.
"Ayoko nga." Sagot niya.
Ugh! I really hate that name. Tsk.
"Wag kang umaasa na Elaine ang itatawag ko sayo. Kailan ba kita tinawag na ganun?" pilosopong sagot niya. Sasagot pa sana ako nang magsalita si Ate Angel. Yung manager naming dalawa.
"Vince, Elaine ready na. Start na tayo" sabi ni Ate Angel na manager namin.
"Tigilan mo na dahil hindi na ayun ang pangalan 'ko." sabi ko sabay lakad, nang bigla niyang hawakan yung kamay ko.
"Weh? Patingin nga nang birth certificate mo" tss... kala ko ba naman seryoso. Mang-aasar lang pala. Bakit ang saya neto pag inaasar niya ako?
"Wala sinunog ko na" Sabi ko at tuluyan ng umalis.
Simula nung paglabas namin ng ospital, yung nagattempt akong magpakamatay, napagpasyahan ko ng magbago.
Napagpasyahan kong iwanan ang lahat. Iwan ang nakaraan ko. Ang mga masasakit na alaalalang dinulot sakin nito. Pwera lang ang kapatid ko. Ang hindi ko lang maalis ay ang sakit nang pagkawala niya at ang masakit na pagiwan sakin ng mga minahal kong magulang.
