Bare Ikke Forelske → evak

×tretten×

Dźwięk mojego telefonu przerwał ten uroczy moment, na co fuknąłem z frustracją. Wyciągnąłem go z kieszeni i zbladłem, widząc numer Sonji. Niepewnie odebrałem i przycisnąłem telefon do ucha.

- Tak? - spytałem cicho.

- Even, Emma chce powiedzieć Isakowi o zakładzie - powiedziała, a ja rzuciłem krótkie spojrzenie w kierunku chłopaka, który wpatrywał się we mnie z lekkimi rumieńcami.

- Co? - nerwowo oblizałem wargi, zaczynając chodzić po pokoju.

- Rozmawiałam z nią przed chwilą. Chce do niego zadzwonić i mu powiedzieć - mruknęła, po czym się rozłączyła. Jeśli Isak się dowie, wszystko skończone. Moje dłonie drżały, przed oczami zrobiło się ciemno, a całe ciało emanowało strachem i niepewnością.

- Even? - wyszeptał Isak, patrząc na mnie z troską. Chciał pomóc, ale nie wiedział, że tym samym tylko pogarsza mój stan.

Podszedł do mnie i złapał za moje nadgarstki, które szarpały włosy. Opuścił dłonie, nie puszczając tych należących do mnie. Spojrzał mi w oczy. Poczułem jak uginają mi się kolana. Co ten chłopak ze mną robi?

- Shhh - wyszeptał, widząc, że chciałem coś powiedzieć. Przysunął się jeszcze bliżej i wtulił we mnie, a ja wykorzystałem to, że puścił moje nadgarstki i go objąłem.

Wystarczyła sama jego bliskość, żebym się uspokoił.

Everybody gets high sometimes, you know
What else can we do when we're feeling low?
So take a deep breath and let it go
You shouldn't be drowning on your own

No elo dzieciaczki.
Taki tam na dzień dobry lmao.

Trzynasty to dobry rozdział na początek dramy, prawda?