Nagising ako sa kinalaliman ng gabi at nakita ko si Lexo na nakadungaw sa bintana.
Tiningnan ko siya. Parang umiiyak siya.
"Bat ka umiiyak?" Tanong ko. At umupo ako sa pagkakahiga.
"Namimiss mo Mama mo ano?" Dag dag ko.
"Ha? Ako, hindi ako umiiyak." Sabi niya.
"Wag ka nang magsinungaling. Nakikita ko ang luha mo." -ako
"Oo, namimis ko Mama pati si Lissa. Sana si papa nakaligtas." Aniya at pinahiran ang luha nito.
"Ok lang yan. Minsan kailangan mong magsakripisyo."
"Di bale na, sasamhan naman kita eh kaya hindi ka mag iisa dito earth." -Ako.
"Salamat." Untas niya at tumingin sakin.
Ngumiti naman ako. "Matulog ka na. Gusto mo, kantahan kita?" Paanyaya ko.
"Ahh.. Wag, ako nahihiya." Sabi niya at nagkamot sa batok.
Ang cute niya.
"Kakantahan na kita dali."
Humiga na siya at kinumutan ko na.
"Somewhere out there beneath that pale moon light. Someone's thinking of me and loving me tonight."
"Somewhere out there, someone's sayin' a prayer. That we'll find one another in that great somewhere out there."
Maya maya lang ay nakatulog na rin siya.
"Ang gwapo mo talaga." Wala sa isip na untas ko.
Ha? Totoo naman. Parang totoo naman talaga siyang tao. Pero may kakaiba lang talaga sa kanya.
Kinabukasan*
Pumunta na sa trabaho si Mama. Actually, one week nalang at pasukan na naman.
Lumabas ako para paarawan ang relo ni Lexo.
"Kikay!" Namilog ang mata ko nang narinig ko ang boses ni Anika.
"Ha? Umm. Ano?" Hinarap ko siya.
"Laro tayo dali." Paanyaya ni Tin.
"Ah, maya nalang. Busy kasi ako. O kung di mamaya, baka next year. Babye." Agad na akong pumasok, dala ang relo ni Lexo.
Putek! Ano yung ginawa ko? Nakoo naman, magsususpetya na naman ang dalawang kumag na yun.
"Lexo halika bilis!" Hinila ko sa Lexo papunta sa kwarto.
"Jan ka lang. Wag kang mag iingay ha. Hawakan mo to." Binigay ko sa kanya ang relo niya.
Paglabas ko ng kwarto. Ayun na ang dalawa nakapasok na.
"Kikay. Anyare sayo?" Tanong ni Nika.
"Ah. Wala naman. Inutusan kasi ako ni Mama na mag linis. Hehe." Palusot ko. Sana naman mauto kayo!
"Eh, sino yung kausap mo?" Tanong naman ni Tin.
"Wala naman akong kausap ah." Sagot ko.
"May tinatawag kang Lexo? Sino yun?"
Leche. Kahit kailan talaga napaka itchusera ng dalawang to.
"Ha? Anong Lexo? Wala naman akong sinabi na ganyan." Pagdeny ko.
"Wala naman daw Nika eh! Ito talaga, ang raming naririnig." Sita ni Tin kay Nika.
"Totoo kaya yun." Depensa ni Nika.
"Kikay.. May tinatago ka ba?" Pagsusupetya ni Nika.
"Ha? Wala no. Ano namang itatago ko?" Painosenteng tanong ko.
Pinanliitan ako ng mata ng dalawa.
"Hoy.. Ano yang iniisip niyo?" -Ako.
"May tinatago ka jan sa kwarto mo no?" Sabay pa nilang sabi.
"Ha? Wala. Ano ba kayo? Mga gaga." Inirapan ko sila.
"Kung wala, papasukin mo kami." Sambit ni Nika.
Pataay na. Yari na ako nito. Nakatayo kasi ako ngayon dito pintuan ng kwarto ko.
Lumapit na ang dalawa.
"Buksan mo." -Tin.
"Ayoko!" -ako.
"Buksan mo na." -Nika.
Maya maya'y na nagtagumpay na ang dalawa sa paglusob ng kwarto ko. At ayun na naexpose ang asawa ko!
"Noooo!" Sambit ko.
"Kikay. Grabe ka, nagsulo ka nman ng gwapo dito." -Nika.
"Boyfriend mo ba yan?" -tin.
Nilapitan ko ni Lexo.
"Sino sila?" Tanong niya.
"Sila nga pala si Tin at si Nika. Mga kaibigan ko." Pakilala ko sa dalawa.
"Hi." Bati ng dalawa.
"Lexo." Sambit niya.
"Jan ka muna ah. May sasabihin lang ako sa kanila." Sabi ko at hinila ang dalawa sa isang tabi.
"Sana maniwala kayo sa sasabihin ko." Sambit ko.
"Ha? Asawa mo siya?!" Sabay pa talaga ang dalawa.
Ito na nga ba sinasabi ko eh -_-
~
YOU ARE READING
Bawal maFall [ON HOLD]
Teen FictionNot your typical love story :))) Better read, vote and be a fan ;D