Καταλάθος αδερφός

Κεφαλαιο 1ο

"Ιωαννα που εβαλες το λιπ κλοζ παιδι μου;". Με φωναζει η Δαναη απο το αλλο δωματιο, δηλαδι το δικο της και τα νευρα μου συνεχιζουν να μην ειναι καλα!

"Ειναι εκει που το αφησες!! Μην εισαι τοσο ενοχλητικη!" Της λεω και αυτη μπαινει μεσα στο δωματιο μου ξαφνιασμενη.

"Τι εγινε; Νευρακια που η μαμα παντρευετε αλλον;" Με ρωταει και ειμαι ετοιμη να της πεταξω οτι βρω μπροστα μου!

"Οχι Δαναη κοψε και πηγαινε ντυσου σε λιγη ωρα αρχιζει η τελετη! Θα ειμαστε τυχαιρες αν προλαβουμε το γλεντι!" Της λεω και αυτη κανοντας διαφορες γκριματσες φευγει απο το δωματιο με το λιπ κλοζ στα χερια.

Εγω περνω το φορεμα στα χερια και κοιταζοντας το προσπαθω να καταλαβω αν τεριαζει με την περιπτωση. Τελικα το φοραω και ηρθε η ωρα για τα μαλλια. Περνω την μασια και ισιωνω προσεκτικα τα μαλλια μου τουφα τουφα με λεπτομερια. Θελω να ειμαι ωραια στον δευτερο και ελπιζω τελευταιο γαμο της μητερας μου! Τουε βαρεθηκα ολους αυτους που εφερνε καθε μερα δηλαδι ελεος!

"Ετοιμη;" Με ρωταει η Δαναη και εγω την νευω καταφατικα ενω κατεβαινουμε τις σκαλες. Κατω μας περιμενει ο Θειος για να παμε μαζι στον γαμο, εφοσον η μαμα ειναι ηδη εκει ντυμενη στα ασπρα περιμενοντας τον δευτερο στην σειρα ερωτα της ζωης της! Μελλια και αισχη!

"Βγητε" Λεει ο Θειος μας και βγαινουμε και οι δυο κοκετες απο το αμαξι. Καθως περπαταω προς τα μεσα για την εκκλησια καποιος πεφτει πανω μου και ριχνει ολο τον καφε τους στο κατασπρο κενουργιο φορεμα μου!!!

"Ποιος... Το εκανε... Αυτο;" Λεω αργα και απειλιτικα και σηκωνω το κεφαλι μου. Ενα αγορι στο υψος μου με καστανα μακρια μαλλια και πραδινα ματια με κοιταει με ενα βλεμμα αγελαδας, ενω πινει μια γουλια απο τον καφε του.

"Σορρυ" Λεει με ανεσθησια ενω παει να φυγει.

"Κοπανε!!" Λεω μονη μου και τον προσπερναω καθως αυτος φευγει απο διπλα μου. Πηγαινω πισω απο την εκκλησια στις βρισες για να καθαρισω οτι εκανε ο βλακας εκεινος!

[...]

"Να ζησετε" Λενε ολοι καθως βγαινουν απο την εκκλησια και συγχερουν τους "γονεις" μου για την νεα αρχη.

"Καλους απογωνους" Λενε οι περισσοτεροι... Να μας λειπουν οι απογωνοι μια χαρα ειμαστε και μονοι μας!

"Καλα τι μελλια και βλακιες λενε ολοι ρε μαλακα;" Λεει η δηθεν πολιτισμενη αδερφη μου και εγω ρολαρω τα ματια μου καθως καθαριζομαι ακομα, οσα προλαβω δηλαδι.