Καταλάθος αδερφός

Κεφαλαιο 17ο

Μπαινω μεσα στην ταξη βαριεστιμενα.

"Επ μπειμπι καιρο εχουμε να τα πουμε! Τι νεα; Αχ ασε!! Εγω προχτες αγορασα ενα ζευγαρι γοβες υπεροχες αλλα μαντεψε. Παω σπιτι και τι να δω; Ειναι μεγαλες! Η καταστροφη του κοσμου εφτασε" Λεει η μαντα ενω καθετε στο θρανιο ξαπλωνει και ειναι ετοιμη να κλαψει.

"Συγνωμη, να ρωτησω κατι σημαντικο;" Λεω και την κοιταζω με απωρια.

"Αντε ρωτα" Ουτε καν με κοιταζει.

"Πασχεις;" Την ρωταω και αυτη σηκωνετε και φευγει δηθεν οτι θυμωσε. Αλλα μιλαμε για την Μαντα! Δεν θυμωνει παραπανω απο δυο ωρες.

"Γεια σου ομορφη μου" Μου λεει ο Δημος ενω καθετε διπλα μου. Να το το παλικαααρριι το καλοοο, ειπα και εγω δεν θα εμφανιστει;

"Χελο κοσμε" Του λεω και αυτος παει να με φιλησει αλλα τον απομακρυνω.

"Ω ελα τωρα! Σιγα μην μας δει κανεις!" Παραπονιεται αλλα εγω μενω ακαθεκτη.

"Τι θα κανουμε το απογευμα;" Με ρωταει και εγω ολο χαμογελο τον κοιταω και χτυπαω το (καλο) μου ποδι κατω στο πατωμα απο την ανυπομωνισια.

"Θα βγαλω το γυψοοο!!!!!!" Σχεδον φωναζω και ο καθηγητης δεν εχει μπει ακομα. Δοξα τον παναγαθο.

"Οοο ναι!!! Θα ερθω μαζι σου δεν το συζηταω. Και μετα θα παμε βολτα, μαζι" Μου λεει και εχει ενα χαμογελο ικανοποιησης.

"Ενταξη πριγγιπα της αιγυπτου ηρεμησε τωρα" Του λεω κοροιδευτικα και αυτος γελαει.

Χτυπαει εποτελους το κουδουνι για δειαλλιμα ( το γαμησα😂 ) και βγαινουμε εξω απο την ταξη. Εχω οπως παντα τουε φακελους στα χερια μου, μιας και μετα εχουμε Βιολογια. Ριβονουκλειτιδια και RNA. Παω στοιχημα ειμαι η μονη που ξερει τι σημαινουν αυτες οι λεξεις μεσα στο σχολειο!

Περπαταω μπροστα προσ το κυλικειο και κοιταω κατω. Ελα μου ομως που παντα μεσα στην ημερα πρεπει να εμφανιζετε το ατυχημα στον κοσμο αυτο, η μαραμενη σφουγγαριστρα μπροστα μου. Περπαταω απο διπλα της με ψηλα το κεφαλι και κραταω τις πατεριτσες πιο καλα.

"Ουψ, σορυ φυτο" Μου λεει ενω μου ριχνει τους φακελους κατω. Σκυλα.

"Προσεχε μην σπασεις κανα νυχι" Λεω ειρωνικα και αυτη κοιταζει προσβλημενη τα κοκκινα μακρια της νυχια που τα εχει εδω και κανα εξι χρονια.