Lost Love II

เจ้าของดอกคัตเตอร์

"แคท!" เสียงเรียกอันคุ้นหูทำให้ร่างบางของแคทเทอรีนที่กำลังจะออกไปข้างนอกหันมาตามเสียงเรียกนั้นทันที

"เซนเดย์ญ่า! มาทำอะไรที่นี่?" หญิงสาวถามด้วยความสงสัยเมื่อเพื่อนสาวสนิทมาปรากฏตัวอยู่ที่ชั้นล่างของคอนโดมิเนียมซึ่งส่วนหนึ่งของที่นี่เป็นที่พักของเธอและพี่ชาย

"มาหาเธอ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ... เธอพอมีเวลาไหม?" เซนเดย์ญ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนคนขาดความมั่นใจ วันนี้เธอต้องสารภาพอะไรบางอย่างกับเพื่อนรักของเธอ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าพูดไปแล้วมิตรภาพของความเป็นเพื่อนจะยังคงอยู่ไหม แต่เพื่อให้เธอได้สามารถทำในสิ่งที่อยากทำ ก่อนที่โอกาสนั้นจะหมดไปในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า เธอปล่อยให้ความกลัวเอาชนะเธอนานเกินไปแล้ว

"มีอะไรรึเปล่าเดย์ หน้าซีดจัง?" แคทเทอรีนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เซนเดย์ญ่าคือหนึ่งในเพื่อนรักของเธอ ฉะนั้นเธอจึงเป็นห่วงมากเป็นพิเศษ

     ตอนนี้ทั้งคู่ได้มานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของห้องพักซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมหรู

"คือ... ฉันเป็นคนเอาดอกคัตเตอร์มาให้พี่ชายเธอทุกวัน เอ่อ...ฉันไม่ใช่โรคจิตนะ ฉันแค่เอามาให้เพราะฉัน... ฉัน..." เซนเดย์ญ่า!! บอกไปสิ ความกล้าที่เธอรวบรวมมาทั้งหมดมันหายไปไหนหมดนะ!!??? เซนเดย์ญ่าก่นว่าตัวเองในใจ

"เธอ? เธออะไร?? รีบบอกฉันสิ!! อย่าให้ฉันมานั่งลุ้น"ผิดคลาดมากสำหรับเซ็นเดย์ญ่า เธอคิดว่าเพื่อนสาวของเธอจะโกรธเธอเสียอีก ส่วนคนที่เคยถูกเข้าใจผิดกลับรู้สึกดีใจที่เพื่อนเธอเป็นเจ้าของดอกคัตเตอร์พวกนั้น และสิ่งที่เธออยากจะรู้ต่อไปคือสิ่งที่เพื่อนของเธอมีท่าทีอึกอักที่จะพูดออกมา

"ฉันแอบชอบพี่ชายเธอ...ขอโทษ...นะ" เธอรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกไป และสิ่งที่เธอได้กลับมานั่นคืออ้อมกอดพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสุขของแคทเทอรีน รอยยิ้มแห่งความสุขอย่างแท้จริงที่เธอไม่ได้เห็นมานาน