Lost Love II

เรียนรู้

เพราะร่างกายเคยชินกับการตื่นเช้า ทำให้ร่างเล็กซึ่งนอนอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ในห้องนอนตื่นขึ้นมา และต้องตกใจเมื่อห้องที่เธอนอนอยู่ไม่ใช่ห้องของแคทเทอรีน แต่เป็นห้องของแพรททริก เซนเดย์ญ่าค่อยๆขยับตัวเปลี่ยนเป็นนั่งอย่างเบา เพราะร่างหนาของเจ้าชายน้ำแข็งกำลังนอนหลับบนเตียงนอน ซึ่งเขาหันหน้ามาทางที่เธอนอน

เซนเดย์ญ่านั่งพิจารณาร่างสูงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อคืนเธอกับแพรททริกผลัดกันเล่นกีต้าร์พร้อมกับร้องเพลงโปรดของตนเองกัน จนถึงเพลงสุดท้ายที่เธอจำได้ เธอลองขอชายหนุ่มเอนหลังบนโซฟาเพราะเธอนั่งนานแล้วเกิดอาการปวดหลัง ซึ่งตอนขอเธอก็ได้ทำใจไว้แล้วว่าชายหนุ่มอาจจะโกรธและไล่เธอออกนอกห้องไป แต่แพรททริกเปลี่ยนไป เขาอนุญาตให้เธอนอนเอนหลัง แถมด้วยการหยิบผ้าห่มที่เขาใช้มาให้เธอใช้ไปก่อน เมื่อเห็นว่าเธออยู่ในท่าที่สบายแล้วเขาจึงเริ่มเล่นกีตาร์ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเขากำลังเล่นเพลงโปรดของเธอ Little DO You Know... ด้วยเสียงกีต้าร์อันไพเราะบวกกับเสียงร้องของชายหนุ่มทำให้ตาโตทั้งสองข้างของเธอค่อยๆปิดลง

"ขอบคุณนะคะ" เซนเดย์ญ่าพูดออกไปด้วยเสียงเบาเพราะกลัวจะรบกวนการนอนของชายที่เธอนั่งมองอยู่ ร่างบางลุกขึ้นเมื่อคิดได้ว่าเธอนั่งจ้องเขานานไปแล้ว เธอควรไปจัดการธุรส่วนตัวและทำอาหารให้สองพี่น้องเจ้าของห้อง เซนเดย์ญ่าเปิด-ปิดประตูห้องนอนลงด้วยความเบามือ จากนั้นจึงตรงไปห้องของเพื่อนสาวแต่ระหว่างทางเธอต้องผ่านห้องครัวจึงได้เห็นดาราสาวยืนทำอาหารอยู่ก่อนแล้ว

"อรุณสวัสดิ์ แคท"

"อรุณสวัสดิ์เดย์ เมื่อคืนหลับสบายดีไหม?" แคทเทอรีนแกล้งถามเพื่อนสาว ในขณะที่เธอกำลังปรุงอาหารด้วยรอยยิ้ม

"กะ...ก็สบายดี แล้วเธอหล่ะ?" แคทเทอรีนหล่ะอยากจะหัวเราะเมื่อเห็นแก้มใสๆของเพื่อนสาวมีเลือดฝาดขึ้นมา