Safa Kız Lisesi

\\2.bölüm//

Selinden;
"Kızlar, bende sizi arıyorum. İşim bitti bende katılayım dedim."

Gülümseyerek boş olan sandalyeye oturdum.

"Bir dahaki rakip kim kızlar?"

Diye sordum.

"Sanırım özel ada koleji, ayrıca karma"

Cevaplayan Açelyaydı.

"Ayrıca geçen sene ki şampiyonlar."

Bu bizim için zor olabilirdi.

Biz 5 yılda ilk kez turnuvaya katılıyorduk.

Onlar ise son şampiyondu.

Ayrıca karma olduğundan taraftarlardan büyük destek alacaklardır.

Erkek ve kız taraftarlar.

Bizde sadece kız taraftar var.

Ama zaten desteğede gelmiyorlar.

"Neyse kızlar içeceklerimizi içelim" deyip.

İçeceklerini içmeye başladılar benim içesim yoktu.

--

Berenden;

Kızlardan ayrılıp evin yolunu tuttum.

Canım(!) Ailemin sarayına giriş yaptıktan sonra odama çıktım.

Ailem işkolikti.
Ve bana değer vermiyordu.

Parayla idare ediyorlardı beni.

O okulada arkadaşlarım var diye israr etmiştim öyle izin vermişlerdi.

Üzerimi çıkartıp yatağa uzandım.

Yarın çalışacaktık.

O yüzden iyi bir uyku çekmek için gözlerimi kapattım.

Selinden;

"Heeey"

Tamam duyma selin.

Bir şey yapamazlar demi yani yapmazlar.

Ayak seslerinden yaklaştıklarını hissedebiliyordum.

Arkama döndüm ve düşünmeden bağırdım.
" Uzak durun yok sapık var diye bağırırım."

Iğrenç iğrenç sırıttı.
"Akşam akşam burada kimsenin seni duyabileceğini mi sanıyorsun?" Deyip bir kahkaha attı.

Bana yaklaşıyordu ki yüzüne yediği
Yumrukla yere serildi.

Ani yumrukla çığlık atmam bir oldu.

"Kızım ne bağırıyorsun iyilik yapıyoruz şurada."

Napayım yani korkmuştum.

"Sen kimsin?"

Adamların kaçışlarını izledikten sonra yanıma geldi.

"Mert "

"Memnun oldum bende Selin"

Uzun süre beraber yürüdük.

Evime gelince ona döndüm

"Teşekkür ederim."

Gülümseyip eve girdim.

Annem telaşlıydı.

"Kızım iyi misin? Çok merak ettim. O kimdi?"

"Iyiyim anne. O da bir arkadaşım."

Bu muhabbetin daha çok uzayacağını bildiğim için hemen odama çıktım.

Hemen kızları aramak için çantamı aldım elime.

Telefonum yok

"Off ya kesin orada düşürdüm. Aferin Selin!"

Kendi kendime söyleniyordum ki annem aşağıdan seslendi.

"Kızım bir gel"

Hemen annemin yanına indim.

"Telefonunu unutmuşsun arkadaşında"

Mert?

" haa doğru en son vermiştim unutmuşum tüh. Anne versene ben bir konuşayım."

Annemin elinden telefonu aldığım gibi odama çıktım.

"Ya sen niye benim telefonumu alıyorsun ya"

Kıkırdaması duyuluyordu.

"Orada düşürmüştün. Aldım vermeyi unutmuşum neyse okulunu söyle yarın getireyim."

"Tamam, Safa kız lisesi"

"Safa Kız lisesi mi?"

Şaşırmış gibiydi ses tonu.

"Evet,sorun mu var?"

"Yok,tamam ben getiririm."

Telefonu kapatıp uyudum.

Berenden;
"Beren,misafirler gelicek güzel giyin."

"Peki."

Üzerime kırmızı bir elbise giydim.

Saçımıda toplayıp salona geçtim.

30 dkk sonra misafirlerimiz geldi.

Eş olarak çok tatlılardı.

Arkadanda yaşlarımda bir erkek geldi oğulları olmalı.

"Vay ediz ne kadar yakışıklı adam olmuş"

Uzun süredir muhabbet ediyorlardı.

"Ee beren kızım hangi okula gidiyor?"

Annemlerim aşşağılamasına izin vermeden cevap verdim.

"Safa kiz lisesi"

Edizin bakışları aniden bana döndü.

"Safa kız lisesi mi?"

Şaşırmış gibiydi.

"Evet, Arkadaşlarım var."
Diyerek göz devirdim hiç sıcak gelmemişti bu bana.

Önüne dönüp düşünmeye devam etti ediz.

---
1 Gün sonra Derenden;

"Didar pas"

Didara pas atıp kenara çekildim smaç vurması için.

"Kızlaar..."

"Noldu?"

"Bir mesaj gelmiş;

...."

Mert karekteri; Xavier Serrano

Ediz karekteri;

Francisco Lachowski