Safa Kız Lisesi

39-Bölüm

39-Bölüm|

Duyulan çığlık sesleriyle şarkı kapatıldı.

Herkes dışarı koşarken Sena hala aynı yerdeydi.

Sanki oraya çivilenmiş gibiydi.

Bir ölüm daha ona çok fazlaydı.

Daha Deren olayını atlatamamıştı.

Yavaş yavaş yere çöktü Sena.

Olay yerine gelenlerden Sefa,Senayı farketmesiyle hemen yanına koştu.

"Sena iyi misin?" Dedi yanına çökerek.

"Ne yaptık biz onlara? Ne bu nefret?"

Diyerek daha çok ağlamaya başladı Sena.

Teselli etmek istercesine sarıldı Sefa.

-

Daha bunlar en iyi zamanlarıydı onların.

Çünkü rekabet ettikleri insanlarda ne şeref vardı , ne onur, ne haysiyet.

Ve...

Her ölüm onları katile biraz daha yaklaştırıyordu.

"Aras geliyor Kore'den." Diyerek sessizliği bozdu kayra.

Şuan düşünülecek son şeydi o.

Damla ve didar, Senanın yanına geçtiler.

"Açelya nasıl?" Diye sordu doğru dürüst çıkmayan sesiyle.

Açelya hastane'ye kaldırılmıştı.

"Biraz kötü."
Damla'nın sözüyle daha çok üzüldü Sena.

"Söyleyin ona,"

Dedi ve ekledi.

"Bu kadar acıyı kaldıramam."

-

Mezarlığa biraz daha yaklaştı Sena.

18 yılı orada yatıyordu,

18 yıllık dostu.

Aşk acısıda neydi?

"Deren, özür dilerim."

Dedi ve bir yandanda ağlarken Sena.

"Katilin dışarıda elini kolunu sallaya sallaya geziyor."

Katil'i bulmaları için herkes'in ölmesi mi gerekiyordu?

"Çok istemiştin."

"O kupayı kaldırmayı,mutluluktan ağlamayı çok istemiştin ama söz kupayı buraya getireceğiz."

Gözyaşlarını silerken bir yandan devam ediyordu sözlerine.

"Söz veriyorum."

Oysa ki çok güzel hayalleri vardı onların.

Şampiyon olduklarında o mutluluğu yaşamak istiyordu,mutluluktan ağlamaktı hayali.

O madalya'yı gururla boynuna asıp,kupa'yı hakkıyla kaldırmaktı dileği.

Ona nasip olmamıştı,kader işte.

Ama ya diğerleri?

Onlar için hâla bir umut vardı ve bunun için sonuna kadar savaşacaklardı.

Bir turnuva'yı bu kadar abartanlara,kupa'nın sahibinin kim olduğunu göstereceklerdi.

-

Berenden gelecek küçükte olsa iyi bir haber herkesi çok sevinderecekti.

Ama hâla bir haber yoktu.

Kaya ile Aras hastane'ye geldi.

"Niye geç kaldınız bu kadar?"diye sordu Kayra.

"Deren'i ziyaret ettik."

Dedi kaya.

Aras'ın gözleri kırmızıydı.

Ağladığı çok belliydi.

"Açelyadan haber var mı?"

Diye sordu Sena.

"Haberler pek iyi değil Damla'nın dediğine göre." Dedi Selin.

"Nasıl yani?" Dedi biraz üzgün bir sesle Sena.

"Açelya iyi ama şey için aynısını söyleyemeyeceğim."

Sena'nın gözleri dolmuştu.

"Ne bu kin? Ne bu nefret? Ne bu saçmalık? Bir turnuva sadece bir turnuva."

"Madem bu kadar büyük bir Oyun bu,onların kurallarına göre oynayalım."

-

Maçın oynanacağı yeri görmek ve son kadro'yu vermek üzere miray ile Damla Eyüp'e geldi.

Sahil'in yanında biryerdi.

Büyük bir yerdi ve sadece Voleybol sahası yoktu.

"Ben şunları verip geliyorum" dedi elinde ki belgeleri gösterirken Damla.

"Tamam."

MİRAYDAN; Damla belgeleri verirken biraz dolaşma kararı aldım.

Bahçe kısmında voleybol oynayanlar dikkatimi çekti.

Kızlarla önce Sanalda tanışmıştık sonra aynı okul'a gitmiştik.

Hep okul bahçesin de Voleybol oynar çalışırdık.

Okul seçmelerine katıldığımızda çok heyecanlıydık çünkü sadece 9-10 kişi seçilecekti ve hepimiz katılmak istiyorduk.

FLASHBACK~

"Safa kız lisesi okul takımı seçmeleri oldu ve kadroyu açıklıyorum;
1-Açelya Çalışkan/Libero
2-Deren özden/Pasör
3-Selin bayar/Pasör çaprazı
4-Miray Özçelik/arka Smaçör
5-Beren Reka/arka Smaçör
6-Didar Kayalılar/Ön Smaçör
Yedekler;
Damla Koza
Sena arıç
Kayra yazar
Hepsi aynı sınıftan,tebrik ederim."

FLASHBACK SONU~

unutmak imkansızdı.

Bizimki değişik bir arkadaşlık hikayesi daha çok Kardeşiz hepimiz.

Birimiz ağlarken diğerimiz gülmez.

Şimdi Beren nu durumdayken nasıl maça çıkacağız bilmiyorum.

Ama onlara istediklerini verip çekilmeyeceğiz turnuvadan.

Biz herkes değiliz,Safa kız lisesiyiz.