Safa Kız Lisesi

25-Bölüm

Derenden;

okulda bir kargaşa vardı,Çözemediğim.

Gözüme aslı,Alda ve Arya takıldı.

Biraz yakınlaşıp dinlemeye çalıştığımda "plan" "Ayıracağız." "Hemen."  "Harika." Gibi kelimeleri duydum sadece.

"Kimi ayırıyorsunuz kızlar noldu bu okuldaki telaş ne?"

Dediğimde kızlar beni farketti.

"Sanki bilmiyorsun,Ayıracağız hepsini. Onlar yüzünden turnuvadan elendik."  Arya çok sinirliydi.

"Orada durun çocuk işi mi bu? Nasıl ayıracaksınız hem çok kolay sanki."

"Sana planı söyleyeceğimizi falan mı sanıyorsun? Komik kız seni."

Gülüp ayrıldılar.

Öğretmenler bile birşey hazırlığındaydı sanki.

Okulda tek bilmeyen olarak delirmek üzereyim.

"Ne oldu sinir oluyorsun değil mi?" Diyerek kahkaha attı Oğuzhan

"Sana onlara birşey söylememen gerektiğini söylemiştik. Bundan sonrada herşey  değişecek."

"Saçmalamayın ayıramazsınız onları planınızı bilmiyorum ama başarılı olmayacaksınız."

Dediğimde kahkaha attı "Teşekkür ederim." Dedi.

Niye Teşekkür etti şimdi.

||||

2 saat sonra okulda herkes çok heyecanlı ve mutluydu.

Herkes oradan oraya koşuyordu,Birşeyleri ayarlıyordu.

"Deren acil konferans salonuna gel" Diye mesaj atmış olduğunu farkettim iren'in

Nolduğunu anlamadan konferans salonuna ilerledim.

"İren?"

Salonda kimse yoktu.

Ve salondaki sessizliği çığlıklar bozdu.

Miraydan;

Bizi "Dostluk" yemeğine davet etmelerini çok garip karşılamıştık.

Ben kabul etmesemde kızların isteği üzerine  gelmiştik.

Müdürleri bizi karşıladı.

"Önce okulumuzu gezelim isterseniz." Dediğinde sahteden tebessüm ettim.

Okulda benim dikkatimi çeken herkesin bir koşuşturma içinde olmasıydı.

Sınıflardan biri dikkatimi çekti.

İçinde bir kaç öğrenci bilgisayarla birşey hazırlıyorlardı.

Sınıfın kapısını biraz daha araladım.

"Onları ayıracağız." Diye birşey duymuştum sadece.

Müdüre döndüm.

"Bunlar napıyor?" Diyerek onlari gösterdiğikde beni farkettiler.

Biran bir telaşlandılar

"Onlar projelerini hazırlıyorlar."

Dedi birazda kekeleyerek.

Inanmasamda inanmışcasına devam ettim.

Okulu gezmemiz bitmişti.

"Buyrun konferans salonuna geçelim."

"Peki."

Salona giriş yaptığımızda ilk dikkatimi çeken salonun ortasında duran Derendi.

Sonra telefonuma bir mesajın geldiğini farkettim.

Sesli bir mesajdı ve bilinmeyen bir numaradan gelmişti.

Altındada "Asla güvenme." Yazıyordu.

Ses kaydını açtım.

+"Niye bizden bunu istiyorsun?"

-"Onları sevmiyorum."

+"Yani onları ayıracağız?"

-"Evet onları ayıracağız."

Deren ve birinin konuşmasıydı kimi ayıracaklardı?

Yoksa Derenin bahsettiği..

Derende mi işin içindeydi?

Salonun ortasında tepkisiz duran Derene doğru yaklaştım.

"Ne bu?"

Dediğimde  yine soğukkanlı sesiyle cevap verdi.

"Ne duyduysan o işte."

Ama bazı yanlış şeyler vardı sanki.

"O zaman niye gelip bizi uyardın?"

Diye sorduğumda ilk göz devirdi.

"Canım öyle istedi,Sana hesap mı vereceğim birde miray Özçelik?"

Sinirlendirmeye çalışıyordu sanki beni.

"Deren birşey soracağım,İnsan bir voleybol grubu için bir rütbe için şerefini satar mı? Nasıl yaptın?"

Dediğimde bu sefer sinirlenme sırası ondaydı.

"Ben Şerefimi filan satmadım düzgün konuş miray. Pişman olacağın şeyler söylüyorsun."

Bu kız cidden benimle dalga geçiyor.

"Öyle mi Deren? Niye pişman olacağım;Gerçekleri söylediğim için mi yoksa gerçekleri yüzüne vurduğum için mi?"

Bana acıyormuşcasına baktı.

"Gerçekleri göremeyip yalanları kendine doğru edindiğin için."

Duygu  sömürüsünü artık yemeyecek kadar çok şey yaşadım deren.

"Ne verdiler sana para filan mı? Yada hayatında asla elde edemeyeceğin evler arabalar filan m..?" Dedi Beren.

Bu onu aşşağılar gibiydi.

Sesini kesen edizin sesiydi.

"Beren sus,Ne yapmaya çalışıyorsun?"

Beren ne olduğunu anlamamışken ediz devam etti.

"Maddi durumuyla aşşağılarken onu iyi hissettin mi? Üstelik daha neler olduğunu bilmeden."  Sadece ediz değil hepsi gelmişti.

"Ne saçmalıyorsun ediz sen? Ne olduğu gayet ortada."

Dediğinde bu sefer herşeyi anlatmaya başladı Aras...