Safa Kız Lisesi

\\10.bölüm//

"Miray, Açelyayla arif dün berabermiş."

Anında bakışlarım ona döndü.

"Oha napmışlar? Allah is watching"

İyide sıla teyze mahveder onu.

Ya da mutlu da olabilir.

Sonuçta evlenmesini istiyor bir an önce

"Çok cenabetsin" dedi ve ekledi

"Sadece açelyayı yine annesi aramış canı sıkılmış,
Arifde telefonuna ulaşmayınca merak etmiş.
Sadece dertleşmişler yani."

Açelya bize bahsetmemişti bundan.

Onu anlayabiliyorum, annesi çok kötü bir kadın.

Berenden;

"Ediz, bırak o telefonu"

Dedim sakin görünmeye çalışarak.

"Kamuya açık bir yerdeyiz demem atlarım üzerine." Tehdit etmem onu hiç etkilemiyordu bile.

"Yakışıklılığımdan etkilendiğini biliyordum, her kız üzerime atlamak için fırsat kolluyor"

"O telefonu vermessen benden kötü yönde etkileneceksin ediz."

Umursamadan.

Galeriyi açtı.

"Hayır!"

Refleks olarak üzerine doğru atladığımda anında altüst olduk.

"Çık üzerimden hayvan!"

Bağırmalarıma aldırmayıp sırıtıyordu.

Tam bana bakarken telefonumu alıp onu ittirdim.

"Game over."

"Neyse napıyoruz şimdi? Maçın yapılcağı yere gidip bakacaktık demi? Hadi gidelim."

Dediğimde yerden kalkıp onayladı.

Ve arabasına bindik.

Maçın yapılacağı yer çok büyüktü,

Ön tarafında ise bir bölüm farkettim.
Hemen edizin yanına gittim.

"Ediz! Gel şurayaa, bak miraylar demişti hani kapıda bekleyecekler diye kesin burada bak kesin!"

Şöyle bir süzdü orayı.

"Aynen,haklısın ben bir meriçe söyleyeyim." Dediğinde

Zafer edasıyla sırıttım.

Ediz konuşurken ben o bölüm tarafına girip gezmeye başladım.

Bölüm dediğim depo gibi bir yer dışarıyı rahatlıkla izleyebiliyor.

Duvarda oğuzhan Koleji filan yazıyordu.

Demek ki hep yapıyorlardı bunu.

Ama neden?

Ben öncedende gelmiştim buraya geçen seneki turnuvada onlarla oynarken , ama onları ve burayı farketmemiştim.

Depoda çok değişik şeyler vardı.

Duvarlarda isimler yazıyordu.

Serkan,

Oğuzhan,

Aykut vs.

Ediz yanıma geldi.

"Aynen sanırım burası bizimkiler arka kısmında duracaklar. Ve geldiklerinde onları karşılayacaklar."

Yere oturdum.

Kafam çok karıştı.

"Ediz, çok garip insanlar var.
Neden bir turnuva için bu kadar şey?
Ben en sevdiğim sporu yaparken bile endişeliyim. Garip,çok garip insanlar."

Evet çok garipsemiştim.

"ben daha bu sene geldim bu okula
Bu kadar heyecan benim içi çok fazla.
Ben evde kızlarla dedikodu yapan ya da boş zamanında voleybol çalışan bir kızım ne bu"

İçimi dökmüştüm resmen.

"Anlıyorum Beren, Bende 2 senedir Özel Adadayım.
İlk başta bende garipsemiştim.
Neyse gel artık gidelim yeterince baktık."

Onu onaylayıp ayağa kalktım.

DERENDEN;

Annemin çok büyük uğraşları sonucunda bakkala gitmeyi kabul etmiştim.

Aman bu halimle kimse görmesinde ona da şükür.

Bakkal amcaya selam verip içeri girdim.

4 ekmek aldıktan sonra kasaya ilerledim.

4 ekmeği ne mi yapıcaz?

Eğer evde bir hayvan besliyorsanız bu imkansız değil.

'Kızım aç mısın?' Dercesine baktı bana bakkal amca.

Eve giderken kimseyi görmemeye dua ettim.

"Deren?"

Gözlerim uzaylı görmüşcesine açıldı.

"Fatih?"
Onu görmemle hemen eve doğru koşdum.

"Deren yapma şöyle!"

Elini bileğimde hissettiğimde bir çığlık attım.

"Seni görmek istemiyorum fatih, bırak"

Kafasına yediği yumrukla yere yığıldı.

Yumruğu atan kişi....