Safa Kız Lisesi

\\4.bölüm//

Maç günü

Miraydan;

Üzerimizde büyük bir sorumluluk vardı.

4 yıl sonra  Özel Ada kolejini yenmeliydik.

Bu maçların rovanşları olacaktı

2. Dönem ama ilk maç önemliydi.

Şortumu da giydikten sonra kızların yanina geldim.

Soyunma odasındaydık.

Maça çıkacaktık.

"Hazır mısınız?"

Kızlar kafa salladıktan sonra

Sahaya doğru ilerledik.

Ilerledikçe heyecanımda artıyordu.

Ve anons geldi.

"SAFAAA KIZ LİSESİ"

Kızlara son bir kez daha bakıp sahaya çıktım.

Alkış yerine yuhlama duyuyordum.

Çünkü bizden birkaç kişi gelmişti
Okul izin vermiyordu birkaç kişide seçilmişti kurayla

Onlarda ise herkese izin verilmişti,
tribüne sığmıyorlardı.

Karşı tribünde meriçi gördüm.

Bana bakıp

"Yenileceksiniz, her zamanki gibi"

Ağzını oynatarak dediklerini anlamıştım.

"Oyunu bozmaya geldik"

Şeklinde bir mesaj yollayıp sahadaki yerimi aldım.

Açelya servisle topu rahatlıkla karşıya gönderdi.

Top geri bize döndüğünde deren karşıladı.

Ardından onlardan top dişarı çıktı ve ilk sayıyı aldık.

Yuhlamalar devam etti.

Bir dahaki sayıyı onlar aldığında

Bir kız servise geçti.

Servis dışarı çıktığında
Sayı bize gelicekti ki
Hakem onların lehine karar verdi.

Hakem onların yenmesi için çabalıyor gibiydi resmen.
Üst üste haksız kaybettiğimiz sayılar..
---

Hakemin çok hatası oluyordu.

Ve şuan setler 2-2 ydi

Ve biz 24-23 öndeydik sayıyı alırsak maç bizdeydi.

Yuhlamalar eşliğinde Açelya servisi karşıya geçirdi.

Topa dokunan olmadı ve TOP İÇERİDE

Herkes aynı anda çığlık atmıştı

Biz yenmiştik!
Ya da öyle sanıyorduk hakem düdük çalana kadar.

"Ne demek top Dışarıda ya! Kör müsün bildiğin içerideydi."

Deren hakemin üstüne yürüyordu.

Hakem dereni uyarıp yerine yollasada derenin duracağı yoktu.

"Saçmalık gerçekten."

Diye bağıp yerine geçti.

Son sayıyıda alıp kazanmış oldular
Düdüğün çalmasıyla herkesin birbirine girmesi bir oldu.

Daha doğrusu dayak yiyorduk.

Kızlar her be kadar ojesini kurutur gibi dursada elleri ağırdı.

Erkekler bize vurmasa da onlara vurmamızı engelliyordu.

Bir kızın saçından tuttuğum gibi yerde sürüklemeye başladım.

Meriçin beni ayaklarımdan tutup sırtına atmasıyla çığlığı bastım.

"İndirsene beni! Meriç misin ne haltsın sana diyorum"
Deyip sırtını yumruklamaya başladım.

"Miray mısın nesin, sende fazla uğraşma sence benimle kavga edebilecek misin?"
Dediklerina aldırmadan sırtına çok hızlı bir tane geçirdim.

Acıyla inlediğinde hemen sırtından indim.

Ve kaçmaya başladım.

Yolumu Firdevs kesti.

"Mirayy dur, çok önemli birşey var"

Firdevse 'ne var?' Anlamında bakış yolladım.

Telefonunu uzatıp
Meriçin hakeme rüşvet verdiği fotoğrafı gösterdi.
"Siz daha sahaya çıkmadan oldu, hemen fotoğrafını çektim."

Hemen firdevsin elinden telefonu alıp sahanın ortasına fırladım.
Daha doğrusu yeri boyladım.

"Burnuum, sanırım artık yok."

Acıyla yerden kalkıp bağırdım "Yeter!"

Duymadılar.

Bu sefer tüm gücümle bağırdım "YETER!"

herkesin bakışları beni bulmuştu.

"Kazanan Safa Kız lisesi!"

Herkes 'nasıl ya' diye konuşurken devam ettim.

"Elimde kanıt var?"

Elimde telefonu kaldırıp tüm hakemlere gösterdim.

Rüşvet almayan diğer Hakemlerin de kararıyla HÜKMEN GALİPTİK.

Gözlerim meriçi aradı.

Onu gördüğümde hemen yanına gittim.

"Oyun daha yeni başlıyor özel ada." Deyip göz kırptım.

Havalı bir şekilde giderken yeri boylamamla tüm kuulluğum kül oldu.

"Laf sokabildiğin gibi yürümeyide öğrensen keşke."

Meriçin sesiyle rezil olduğumu daha çok anladım.

"Sen önce şu okulundakilere söyle düzgün yürümeyi öğrensinler, hayır göz zevkimi bozuyorlarda."

Meriçin birşey demesine izin vermeden yine önüme döndüm.

Okulun bize ayarladığı otobüsle okula dönüyorduk.

Radyoda gıybet çalıyordu.

Hep bir ağızdan söylemeye başladık.

herkes çoşuyordu ve çok mutluydu.

4 yıl sonra onları yenmek büyük gururdu.

Okula yaklaştığımızda telefonuma bir mesaj geldi.

"Oyun başlıyor."