De Wolf

11)

<Jacob>
We begonnen op het zelfde moment te rennen. We raceten naar een oude eik aan de rand van de grasvlakte. Toen we er waren, sprong ik soepel in de boom. Bij Hannelore ging het minder goed. Ze raakte niet bij de takken. Ze begon in paniek te raken toen ze de rode ogen van de wolven steeds dichterbij zag komen. Ze sprong en sprong, maar ze raakte er niet bij. Juist toen de wolven de boom bereikten, nam ik haar handen beet en trok ik haar naast mij op de tak. Ze gilde toen ze door de lucht vloog. Samen zaten we er een seconde uit te puffen. Toen sprong er een wolf tegen de boom aan en hapte naar mijn voet. Ik nam Hannelore's hand vast en samen klommen we hoger in de boom. Toen we zo hoog mogelijk zaten, gingen we naast elkaar op een dikke tak zitten. Ik begon de wolven uit te lachen, waardoor ze nog woester werden. Dat vond Hannelore niet zo leuk. Ze gilde hard in mijn oor toen er één behoorlijk hoog sprong. 'Jacob,' vroeg ze met trillende stem'wil je alsjeblieft stoppen met die wolven uit te dagen?' 'oké', antwoorde ik. Ik zou nog wel een kans krijgen om wolven uit te lachen.

<Hannelore> Ik was bang. Hoe zou je zelf zijn als er een roedel wolven op je afgestormd komt? Ik stond daar aan die boom als een gek te springen om bij de takken te komen, terwijl die beesten steeds dichterbij kwamen. toen ze er bijna waren, gaf ik het op. Het zou toch niet lukken om bij die takken te raken, daar was ik veel te klein voor. Net toen ik de adem van de wolven bijna kon ruiken, voelde ik twee sterke armen die me vastgrepen. Voor één seconde was ik gewichtloos. Ik zweefde door de lucht. toen werd ik voorzichtig neergezet op een tak. Naast mij zat Jacob. Ik had geen tijd om hem te bedanken voor wat hij had gedaan, want zijn voet werd er bijna afgebeten. Hij nam mijn hand en trok me mee naar boven. Hand in hand klommen we hoger in de boom, totdat we niet meer verder konden. Daar gingen we zitten. Het eerste wet Jacob deed was de wolven pesten. Hij had geen idee hoe bang ik was. Ik gilde dan ook toen een van die wolven omhoog sprong en bijna aan de onderste takken kwam. Onmiddellijk stopte hij met de wolven uit te dagen. hij keek me aan en zag dat ik doodsbang was. 'Je bent bang', zij hij verbaast.'Jha natuurlijk' ik probeerde mijn trillende stem te verbergen.'hoe zou jij je voelen als je bijna opgepeuzeld door wolven?' Ik wachtte op zijn antwoord, dat niet kwam. hij leek ons gesprek al helemaal te zijn vergeten. hij keek met gefronste wenkbrauwen naar de wolven ver beneden ons. Ze waren nog steeds even woest als daarvoor. ze gromden en cirkelden rond de boom heen. Ik gaapte. het was een lange dag geweest en ik was doodop. Ik tikte Jacob op zijn schouder en vertelde hem dat ik ging gaan slapen. Ik leunde tegen de boomstam en ging wat gemakkelijker zitten. terwijl nam ik een touw en een deken uit de rugzak. met het touw bond ik me vans aan de tak zodat ik s'nachts niet uit de boom zou vallen. Met het deken om me heen viel ik in slaap.

HEEY LEZERS,

SORRY DAT IK ZO LANG NIET GEÜPDATED HEB. IK HAD HET HEEL DRUK MET SCHOOL ENZO. IK HOOP DAT JULLIE ME VERGEVEN...

XXX FIEPIEN