Ik wist niet wat ik moest doen. Waarom begon ze te huilen? Ik liet haar toch gaan? Ik keek haar aan en jankte zacht. Ze droogde haar tranen en vertelde haar verhaal. 'Ik kan niet gaan. Want ik kan nergens naartoe.'ze begon opnieuw te huilen.'Mijn ouders zijn jaren geleden gestorven bij een auto-ongeval. Een dronken chauffeur en een vrachtwagen waren genoeg om mijn ouders voorgoed van mij af te nemen.' Ik had medelijden met haar. Ze vervolgde haar verhaal:'Ik heb jarenlang op straat geleefd. Ik sliep in een steegje tussen twee grote huizen en ik at wat ik kon krijgen. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Mag ik alsjeblieft hier blijven?' Ik wist niet wat ik moest doen. Ik leefde al 2000 jaar alleen en ik had niet echt behoefte aan iemand met wie ik rekening moest houden. Maar ik kon dat meisje toch niet aan haar lot overlaten? 'Ik zal je helpen,' zei ze 'met alles. Wat je maar wilt.' Dat vond ik goed klinken. Ik besloot dat ze mocht blijven. Maar hoe moet ik dat aan haar duidelijk maken? Net toen hij dat dacht zei het meisje:'Als je wilt dat ik blijf, dan moet je kwispelen met je staart. Anders ga ik wel weg.' Ik kwispelde. Ze keek meteen veel blijer. 'Dankje, dankje, dankje!' Riep ze blij uit. Ze danste rond in de grot.
Heey lezers,
Hier is nog een hoofdstukje. Sorry dat ik zaterdag niet kon updaten, maar ik was op reis en daar was nergens deftig Internet 😆.
Xxx Fiepien
JE LEEST
De Wolf
FantasyIk ben een wolf. Wen er dus maar aan. Dit is mijn verhaal. Geloof het of niet. Ik ga op weg met maar 1 doel. Zal ik het halen of niet? Lees mijn verhaal en je krijgt antwoord op al je vragen.
