Chapter-42

14 4 0
                                    


Miguel's P.O.V.

Its been a months since nagparamdam ako.Maraming nagbago sa buhay ko at siguro sa buhay niya.Imposible Andun siya sa hospital nakaratay.

" Hey Babe bakit tulala ka.Natulala ka nanaman sa ganda ko noh?".Sabi ni Stephanie na GIRLFRIEND KO.

" Tss ayan ka nanamam babe".Sabi ko.

" Whatever bye na muna ako may pupuntahan pa kami ni Daddy".Tumango lang ako sa kanya at hinatid na siya sa kotse niya.

Naging kami ni Stephanie nung na comatose si Maxine.Ang tanong mahal ko ba si Stephanie? No!! The answer is no.Hindi ko naman talaga mahal si Stephanie ehh sadyang mapaglaro lang talaga ako.Remember Playboy toh! Tss.Chka ang kagandahan nakikipaglaro lang din si Stephanie sakin.Inamin niya sakin na hindi rin daw niya ako mahal actually may hinahabol habol siya kaso napakamanhid daw.Kapag kaming dalawa lang para kaming magbestfriend pero pag sa maraming tao nagpapakita kami na as kami.

Naglalakad ako sa park ng bigla kong maisip na pumunta kay Max.Kasi boring din naman.

Pagdating ko dun sa mismong room niya.Bat walang tao? Wala si Maxine? Tinanong ko yung nurse na napadaan.

" Amm Nurse asan po ba yung tao dito?".Tanong ko.

" Ahh yung tao po ba jan? Ayy wala na po sir.Ilang araw na pong nakalipas Simula nung pumanaw na po ehh ".Ano daw? Ibig sabihin...Wala na si Maxine.

" S-Salamat ".Sabi ko at pumunta na sa kotse ko.

Pagkapasok ko.Ewan ko ba bigla akong naluha.

Namatay na siya? Bakit? Bakit ako nagkakaganito?

Maxine's P.O.V.

" Letche ka Ron tigil tigilan mo ko ".Sabi ko habang nanguya ng fries.

" Kasi naman sorry na nga ehh ".

" Oo na.Unli, Daming load.Penge ako ".Sarcastic na sabi ko.

" Hahaha basta wag ka ng umiyak ng dahilan sa kanya ok".

" Opo.Promise po".Sabi ko.

" Sige kumain ka lang jan para hindi ka na umiyak ng parang bata ".

" Loko naman toh ".Sabi ko at natawa kami.

Pagkatapos naming kumain ni Ron umuwi na kami.Kasi bukas pasukan na! At makikita ko ulit siya!

Nung nasa tapat na kami ng bahay hindi na rin siya baba daw kasi gabi na din naman.

" Thanks Ron ".Sabi ko.

" Your always welcome ".Nakangiti niyang sabi.

" No.Amm I mean for-- everything ".

" No problem".Nag goodnight na kami sa isa't isa at bumaba na ako.

Syempre kailangan kong magbeauty rest para bukas.Because tomorrow is the day that I've been waiting for.Kasi nalaman ko sa balita sa hospital na inakala ni Miguel na patay na ako! Duh siya nalang ang mamatay wag ako noh!

Basta see you tomorrow Mr.Ass

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hi Guys!!! Pa vote!!

Its Harder to FORGET than to REJECTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon