SONSUZA KADAR MI ?

Bir elimde sıcak çikolatam diğer elimde bilgisayarım balkonumuzdan gözüken o muhteşem manzarayı izliyordum . Burada ki son günümdü . Taşınıyorduk . Onca arkadaşımı , emek vererek kurduğum ve işlettiğim kafemi bırakmak zorundaydım . Bu durumdan ne kadar nefret etsem de burada tek başıma kalamazdım .
Burdan gitmemizin sebebi de ayrıca bendim . Sağlık problemlerimdi .
Balkon kapısının gıcırtısını duymamla , hayallerden uyanmam ve kapıya dönmem bir oldu . Gelen erkek arkadaşım Johnny'di :
- Elisa ...
Elisabeth'i bile tamamlayamamıştı . Gözleri dolmuştu , gidiyordum .
Hem de başka bir kıtada farklı bir ülkeye .
Gözlerinden akan yaşlar benim için bir altın kadar değerliydi . 1 yıldır onu tanıyordum . Aslında tanışmamız olaylıydı . Bir trafik kazasından kurtarmıştı beni . Ona borçlu olduğumu hissetmiştim ama utancımdan bir daha konuşamamıştım . Sonra bir gün yüzme yarışlarında karşılaştık ve görüşmeye başladık . Benim en değerlimdi . Onu sevdiğim kadar kimseyi sevmemiştim .
Kapıda uzun süre öyle kalmıştık sonra oturduğum yerden kalktım ve sımsıkı sarıldım :
- Bak Johnny , benimle gelebileceğini sana söyledim . İstediğin zaman ziyarete gel . Şimdi gitmem gerekse de iki yıl içinde geleceğim .
Johnny ellerimi tuttu ve :
- En kısa zamanda görüşeceğiz meleğim ... dedi.
Ben de ona karşılık verdim :
- En kısa zamanda ... dedim .
Şimdi gitmem gerekıyordu bilgisayarımı aldım ve babama doğru yöneldim .

Uçaktaydık . Müzik dinlediğim için etrafta konuşulanların hiçbirini duymuyordum . DEMONS -IMAGINE DRAGONS . Annemin bana seslendiğini fark edince , kulaklığımı çıkardım :
- Tatlım , başın döndüğünde bana haber ver , yanımızda ki çantada ilacın var .
- Tamam anne .
Müzik dinlerken hep hayal kurardım .