SONSUZA KADAR MI ?

Deniz

Babam ne kadar beni sakinleştirmeyi çabalasa da sinirlerim iyice gerilmiş , sanki sırtıma on tonluk bir kamyon bindirilmiş gibi kalbim sıkışıyordu . Ne düşüneceğimi , ne yapacağımı bilemiyordum...

Babam yanıma çöktü ;

- Biliyorum , artık o gelmeyecek , hayatımızda hep bir boşluk bir hüzün kalacak , izi hiçbir zaman gitmeyecek . Ama birbirimize hep destek çıkacak , kollayacağız , dedi ve alnıma bir öpücük kondurdu .

Ayağa kalktım , hala ağlıyordum ama hava almak istiyordum . Montumu aldım , kapıya yöneldim .

Yüzmek en sevdiğim şeydi . Boş zamanımda hep yüzerdim . Hava serindi ama ihtiyacım olan sadece yüzmekti . Yüzerken hiçbir şey düşünmezdim . Ne soğuğa aldırırdım , ne de hastalığa . Sadece yüzerdim . İçimde mayo vardı , çünkü yüzme klübüne gidecektim . Etrafta kimse yoktu . Daha erkendi .

Suya atladığımda . Tamamen özgürdüm . Dalgalanan bir bayrağın gökyüzünde bıraktığı o iz gibi denizde dalgalanıyordum . Yarım saat sonra kıyıya geri döndüğümde . Beni bekleyen biri vardı . Steph'ti :

- Bu havada donarsın kızım , nasıl

girdin ?

Kimseyle konuşmak istemiyordum . Suya daldım , dakikalarca kaldım . Steph hala yukardaydı , gitmiyordu ama endişeleniyordu . Çıkmam için elini uzattı . Ama elini suya değdirmemek için elinden geleni yaptı . Cesur mu ? Tavşan bile daha cesurdur , dedim içimden . Çıkmayacağımı biliyordu . Hedefim onu da suya çekmekti . Öyle de yaptım . Düşüncelere dalmıştı ki uzattığı elini çekerek suya indirdim . Düştüğünde tam üzerime düşmüştü . Kıyıya vurmaması için daldım . Suyun içinde ters duruyordu . Alnı alnımdaydı . Çıktığımızda elleriyle yüzümü kavradı . Bir süre baktıktan sonra , üzgün bir şekilde :

- Annen... biliyorum , her zaman yanında olacağım . Bu durumda yalnız başına bırakmayacağın seni .

Bunu söylemesi beni etkilemişti .