SONSUZA KADAR MI ?

1.Gün

OLAYLAR BU SEFER FARKLI BİR ŞEKİLDE GELİŞECEK ELİSA VE BABASI OLAY YERİNDEN AYRILACAK AMA KAYBOLAN ANNESİNİN ARANIŞININ PEŞİNİ POLİSLER BIRAKMAYACAK. ŞU ANA KADAR YAZDIKLARIM İSTEDİĞİM KADAR İLGİ GÖRMEDİ AMA UMARIM BU BÖLÜMDEN SONRA İLGİNİZİ ÇEKER . İYİ OKUMALAR...

Başım hala ağrıyordu ama yerimden kalkmak istemiyordum . Tüm gün pofuduk yatağımda bilgisayar dizimde uzanmak bir elimde dergim diğer elimde kumandam televizyon izlemek istiyordum . Ama nerde o günler ... Tüm genç kızların istediği böyle bir gün değil mi ? Dün nelerin olup bittiğini hatırlamasam da tek bildiğim şey büyük bir kazadan kurtulduğumuzdu annem ise adada kalmıştı . Bizi terk ettiğini düşünmüyordum . O yaşıyordu ve benim için önemli olan buydu . Annem için her şeyi yapardım . Koridordan babam geçiyordu , benim uyandığımı anlayınca 'GÜNAYDIN PRENSES' diye seslendi . 'GÜNAYDIN BABA' . Telefonum yoktu . Müzik çalarım dışında kullanabileceğim elektronik bir alet yoktu çünkü kazadan sonra telefon paramparça olmuştu . Yerimden kalktım ve banyoya girdim .

Aynaya baktığımda yüzümde çizikler dudağımın kenarında bir yara , bacaklarımda kesikler vardı . Dün doktor bacağımda ki büyük kesiklere dikiş atmıştı .

Sıcak suyu ayarladım , saç ve vücut şampuanımı çekmeceden alıp küvete girdim .

Yarım saat sonra , hazırlanıp sofraya gittiğimde babam bugün dinleneceğimi söyledi . Çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı , isteyebileceğim başka bir şey yoktu . Masada ki yerimizi aldığımızda babam :

- Bugün istersen alış verişe gidebilirsin , ben evraklarımı almak için polise gidicem . İlaçlarını almayı unutma .

- Teşekkürler baba , istersen polise kadar seninle gelebilirim .

- Seni yormak istemiyorum .

Başımı kaldırıp babama baktığımda gülümsedim . Annem şu an yanımızda olmamasına rağmen babam ev işlerine kendini kaptırmıştı .

Kahvaltı yapmayı bitirdiğim zaman babama sofrayı toplamasında yardım ettim . Alışverişe gittikten sonra okula gidip yarın için eşyalarımı alacaktım .

Odama geçip gardrobum da duran yeşil pantalon ve üstüm için omuzları açık bir kazak aldım hava serindi . Esmerdim , saçlarım dalgalı ve uzundu , hafif kilom vardı ama bu beni kötü göstermiyordu . Babam evden çıkmadan önce kendi ofis telefonunu bana verdi . Çantamı alıp evden çıktım . Arabam yoktu , bisikletim vardı alışveriş merkezi de okulda evime uzak değildi . Sepetime çantamı koyup alışveriş merkezine yol aldım .

Burada herkes birbirini tanır gibiydi , selamlaşır , konuşurdu . Yabancı olduğum belli olduğundan beni gören herkes bir bakışta beni süzer ve yüzüme bakıp gülümserdi . Alış veriş merkezine vardığımda ilk olarak günlük kıyafet için NeverLand'e girdim . Bu büyük mağaza oldukça kalabalıktı , oksijende azdı , bir yere oturmam lazımdı . Yanda ki banka oturmak üzere yürürken kapişonlu bir gence çarptım . KAHRETSİN ! NE KADAR DA SAKARIM !! . Bana döndüğünde :

- Afedersiniz , gerçekten çok özür dilerim . Kalabalık yerlerde pek kalamıyorum , başım döndüğünden dikkat edemedim , tekrardan...

Sözümü kesip o büyüleyici gözleriyle bana yaklaştı :

- Önemi yok , burası kalabalık dışarı çıkmalısınız .

Hayır diyemezdim iki dakika daha kalsam bayılacaktım .

Mağazadan beraber çıktığımızda bana elini uzatıp :

- Ben Steph , Neal Kolejliyim .

Bir süre baktıktan sonra :

- Ben Elisabeth , burada daha yeniyim .

Cebinden bir parça kağıt ve kalem çıkardı üstüne numarasını yazıp bana uzattı :

- İstediğin zaman beni ara , bir daha sizinle konuşmak isterim .

Aaa hadi ama !!! İlk günden sarkıntılık yapacak biri çıktıysa...

- Hmm..peki görüşürüz dedim ve kağıdı aldım .

Alışverişimi tamamladıktan sonra okula gittim , sınıfıma girdiğimde bana bakan birkaç kız gördüm . Yanıma gelip :

- Merhaba , ben Lily

- Ben Kylie

- Ben Nancy

- Ben Alli

- Merhaba ben de Elisabeth , tanıştığıma memnun oldum . Dolabımdan gerekli eşyaları almak için geldim , yardım edebilirseniz sevinirim .

Alli :

-Tabii altıncı dolap seninki .

Dolabıma gidip gerekli olanları aldığımda kızlar hala yanımdalardı . Ama daha eve gitmem gerektiğinden :

- Yarın görüşürüz kızlar , dedim .

Onlarda el sallayıp :

- Görüşürüz , dediler bir ağızdan .

Eve vardığımda babam masada oturmuş , oldukça üzgün görünüyordu .

- Baba , ne oldu ? dedim masaya doğru yürürken .

- Elisa bak canım , bu söylediklerimden sonra sakın üzülme ...

Babama donüp :

- Annem... ?

- Evet , dediğinde şok olmuştum elimi ağzıma getirdiğimde yere çökmüş bir şekilde ağlıyordum .