Try me...if you dare

Κεφάλαιο 4ο

...Λοιπόν πάω να πάρω το πρόγραμμα και μετα να πάω καμια βόλτα να δω την πόλη γιατί δεν θέλω να την βγάλω εδώ πέρα μέσα ούτε ένα λεπτό παραπάνω.

Κατευθύνθηκαν προς την γραμματεία. Μόλις έφτασα είδα μια κυρία να κάνει κάτι στον υπολογιστή και έτσι πλησίασα και λέω

"έμ γεια σας" γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που έδειχνε ότι είχε ξαφνιαστει
"ωχ Εεεε γεια σου" μου λέει και προσπαθεί να κρύψει αυτό που έκανε στον υπολογιστή
"εεε θα ήθελα να μου δώσετε το πρόγραμμα των μαθημάτων"
"οοο σωστά περίμενε μισό λεπτό" και έτσι έψαξε κάτι στον υπολογιστή και μετά από λίγο μου έδωσε μια φωτοτυπία και μου λέει

"αυτό είναι"
" αχααα οκευ ευχαριστώ πολυ γεια σας" και έτσι έφυγα από την γραμματεία και κατευθύνθηκα προς τους κοιτώνες. Μετά από 10 λεπτά περπατηματος έφτασα στον κοιτωνα μου και μπήκα μέσα. Άφησα το πρόγραμμα πάνω στο γραφείο και αφου άλλαξα ρούχα σε κάτι πιο επίσημο όπως ένα τζιν φόρεμα και τα superstar μου, πήρα κινητό, λεφτά βγήκα από το δωμάτιο και άρχισα να περπατάω μέχρι να βρω ένα ταξι. Εκεί που περπατούσα και κοιτούσα κάτι βιτρίνες με ρούχα άκουσα κάτι φωνές πίσω μου έτσι γύρισα να δω τι συμβαίνει όμως οι φωνές δεν προερχόταν από πίσω μου αλλά μέσα από ένα σκοτεινό σοκάκι λίγο πιο πέρα . Αλλά επειδή είμαι έξυπνη είπα να πλησιάσω να δω τι συμβαίνει.Όταν πλησίασα αρκετά κοντά διέκρινα μια παρέα αγοριών να έχουν στριμώξει την κριστινα σε μια γωνία και να την απειλούν. Άρχισα να τους πλησιάζω όταν ένα χέρι με σταμάτησε αποταμα

"τι στο διάολο κανείς εσύ εδώ;"

Να τα μας πάλι αυτός. Δεν το πιστεύω συνέχεια πάνω του θα πέφτω σήμερα;

"σου είπα κάτι τι κάνεις εδώ;" μου ξανά λέει πιο θυμωμένα αυτή την φορα

"θα μπορούσες αντί να ασχολησε μαζί μου να βοηθήσεις την κοπέλα" του λέω

"φύγε πριν νευριάσω, μην σε ξανά πετύχω πουθενα" μου λέει

"πόσο ακόμα να νευριάσεις από σήμερα το πρωί είσαι νευριασμένος λίγο ακόμα δεν θα βλάψει κανέναν" άρχισα να νευριάζω και σίγουρα αυτή η συζήτηση δεν θα κατέληγε πουθενά

"Ααααα δεν θα τα πάμε καλά, η θα φύγεις τώρα η θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα" και μου έδειξε διακριτικά το όπλο στην ζώνη του. Μόλις το είδα σοκαρίστηκα αλλά σιγά μην του το δείξω ούτως ή άλλως έχω έναν μεγάλο έρωτα με τα όπλα so, psycho εαυτέ μου καλώς ήρθες

"δεν το πιστεύω θεϊκό όπλο γουστάρω" και πήγα να το ακουμπήσω όμως μου έπιασε τον καρπό και άρχισε να με σφίγγει και λέει

"την τρέλα μου φύγε άλλως θα σε μαζεύουν με τα κουταλάκια"

"καλά" λέω με ειρωνικο ύφος και τράβηξα το χέρι μου από το δικό του και πήγα να μπω στο σοκακι όμως με τράβηξε και με έσπρωξε προς την άλλη πλευρά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με νευριάσει ακόμα περισσότερο όμως μια κραυγή την κριστινα με σταμάτησε από το να αρχίσω καυγά. Αμέσως κοίταξα το αγόρι που είχα πέσει το πρωί πάνω του και αυτός μου φώναξε

"ΦΥΓΕΕΕ" και έτρεξε μετά στο στενάκι. Περίμενα να τους δω να βγαίνουν μέχρι που άκουσα έναν πυροβολισμό. Τότε αρχισα γρήγορα να τρέχω προς τους κοιτωνες. Όταν έφτασα κλείδωσα την πόρτα και η ανησυχία και ο τρόμος άρχισαν να με καταβάλουν. Καθομουν πάνω στο κρεβάτι για τουλάχιστον 3 ώρες με την αγωνία μου να έχει κορυφωθει. Δεν ήξερα ποιος πυροβόλησε ποιον, γιατί στο καλό να τον πυροβολήσει; μπορεί να είχαν πυροβολήσει την Κριστινα η το αγόρι που πήγε να την βοηθήσει; πολύ πιθανό. Πραγματικά φοβάμαι. που είναι; είναι καλά; αν ναι τότε γιατί δεν έχει έρθει ακόμα; Πφ πρέπει να βγω να την ψάξω να δω αν ειναι καλα. Ίσως αν πήγαινα στο στενάκι να δω αν υπάρχουν αίματα να βοηθούσε. Ναι αυτό θα κάνω ωραία, και έτσι σηκώθηκα έβαλα μαύρα ρούχα και ξεκίνησα για τον προορισμό μου.
Η σιωπή είναι μοναδική και ο καθένας μπορεί κι έχει το δικαίωμα να την ερμηνεύσει διαφορετικά. Καμιά φορά τα λόγια περισσεύουν δεν έχεις τι άλλο να πεις ή τι άλλο να κάνεις, άλλες φορές βλέπεις ότι ακόμα και να πεις δεν θα βγει τίποτα, είναι κι αυτό βλέπεις, που οι άνθρωποι ακούν μόνο αυτά που θέλουν και τα μεταφράζουν όπως εκείνοι επιθυμούν. Κλείνεις λοιπόν το στόμα σου και μένεις αμέτοχος με τα γεγονότα γύρω σου. Έτσι έκανα κι εγώ. Έκλεισα το στόμα μου και πλησίασα το σκοτεινό σοκάκι. Σκοτάδι. Το απόλυτο σκοτάδι. Δεν φαίνεται σχεδόν τίποτα καθώς το μόνο φως είναι αυτό μιας λάμπα λίγο πιο πέρα. Το μόνο που φαίνεται είναι αποτυπώματα από λάστιχα αυτοκινήτου στον δρόμο και....και μια λιμνούλα από κόκκινο αίμα.
Συμπέρασμα: σίγουρα κάποιος τραυματιστηκε..Το ερώτημα είναι ποιος;;
Μέσα από αυτές τις σκέψεις μου με διέκοψε μια επιγουσα κλήση από το νοσοκομείο που συνεργάζεται με την σχολη μου..
Νομίζω ήρθε η ώρα να μάθω..

______________________________________

Χρόνια σας πολλά ..Καλά Χριστούγεννα😍😘
Τι μου κανετε;;ελπίζω να είστε καλα..
Ελπίζω να σας άρεσε το πάρτ και να αφήσετε ένα αστεράκι..Τα λέμε σε λίγες ημέρες 💙💘