Try me...if you dare

Κεφάλαιο 14ο

Κατά την διάρκεια της νύχτα άκουσα θορύβους από το σαλόνι και ένιωσα μια κίνηση στο κρεβάτι έτσι άνοιξα λίγο τα μάτια μου για να δω τι συμβαίνει. Όμως λόγω του σκοταδιου και της θωλούρας του ύπνο, μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω τι συμβαίνει. Όταν συνειδητοποίησα τι έβλεπα απλά προσπάθησα να εμποδίσω μια κραυγή να βγει από μέσα μου. Ήταν μια φιγούρα που μου είχε γυρισμένη την πλάτη της και κοιτούσε επίμονα τον τοίχο που υπήρχε απέναντι της και πάνω στα πόδια της είχε ένα μαχαίρι και ψιθύριζε κάτι που μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω. Προσπαθούσα να καθησυχάσω τον εαυτό μου για να μην πανικοβληθείς και αρχίσω να κάνω κινήσεις που ίσως αποβουν μοιραίες.
Είχε πέσει στο δωμάτιο νεκρικη σιγή είχαν σταματήσει ακόμα και οι ψίθυροι της άγνωστης φιγούρας. Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ανάσες μας. Όμως σε αυτήν την ησυχια προστέθηκαν και κάποια βήματα που ερχόταν από το σαλόνι και κατευθυνόταν στον διάδρομο. Στην αρχή δεν φαινόταν τίποτα αλλά μετά από λίγο άρχισε να φαίνεται μια σκιά που τρεμοπαιζε στο φως και όλο και μεγάλωνε. Απλά δάγκωσε το μαξιλάρι μου και κουκουλωθηκα με την κουβέρτα λες και δεν θα με δουν αν είμαι κάτω από την κουβέρτα. Αλλά λόγω και της περιέργεια μου έβγαλα το κεφάλι μου λίγο από την κουβέρτα ίσα ίσα να βλέπω.
Όταν η φιγούρα έφτασε στην πόρτα κοντοσταθηκε και από την πλευρά που ήταν γυρισμένη φαινόταν ότι κοιτούσε προς το μέρος μου. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του και απλά άρχισα να παρακαλάω όλο αυτό να είναι απλά ένα κακό όνειρο αλλά ήξερα ότι δεν είναι.
Η φιγούρα από εκεί που ήταν ακίνητη και φαινόταν σαν ένας παρατηρητής που δεν θα έκανες κανένα βήμα για να μπει μέσα, άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου. Άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας και όλοι μου η ζωή ξεκίνησε σαν ταινία να παίζεται μπροστά στα μάτια μου. Όμως όταν έφτασε κάπου στην μέση του δωματίου η φιγούρα άρχισε να πηγαίνει κοντά σε αυτην που καθόταν στο κρεβάτι. Την σήκωσε προσεκτικά και άρχισε να την κατευθύνει έξω από το δωμάτιο. Όταν βγήκα απλά περίμενα λίγα δευτερόλεπτα να ηρεμήσω αλλά και να απομακρύνουν. Σηκώθηκα από το κρεβάτι για να δω που πάνε ενώ ταυτόχρονα καταριομουν την περιέργεια μου. Με ήρεμα βήματα έφτασα στην πόρτα και όταν κοίταξα τι κάνουν απλά ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και ηρέμησα κάπως αφού ναι μεν ήταν ο Βαγγέλης με την Κρίστινα αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω το γεγονός ότι η Κρίστινα ήταν αυτό το άτομο στο δωμάτιο μου. Όταν πήγα να μιλήσω ο Βαγγέλης γύρισε με κοίταξε με ένα βλέμμα που με σταμάτησε από το οτιδήποτε ήμουν έτοιμη να πω και μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Βγαίνοντας ήμουν ακόμα στην ίδια θέση και απλά με κοίταξε για λίγα λεπτά και μου είπε
"δεν μπορείς να κοιμηθείς;"
Απλά κουνησα το κεφάλι μου καταφατικά και αυτός κοίταξε πάνω και ψέλλισε κάτι. Ήταν λες και θα έκανε κάτι που θα μετανιωνε στην συνέχεια. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα με κοίταξε και μου άπλωσε το χέρι του ως ένδειξη ότι θέλει να το πιάσω και να τον ακολουθήσω. Έτσι τον πλησίασα και αφού έφτασα αρκετά κοντά του άρχισε με περπαταει προς το σαλόνι όπως απλά τον ακολούθησα. Όταν μπήκαμε στο σαλόνι μου άφησε το χέρι και αυτό που αντίκρισα ήταν ένα χάος. Χαρτιά πεταμένα πάνω στους καναπέδες, φάκελοι ανοιχτεί στο πάτωμα και κάτω από όλα αυτά διέκρινα έναν χάρτη με κόκκινα σημαδια αλλά και πολλές φωτογραφίες από άτομα που πολλές από αυτές ήταν διαγραμμένες με κόκκινο στυλό και μέσα σε όλα αυτά υπήρχε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί σχεδόν άδειο. Είχα παγώσει στην εικόνα όλων αυτων απλά δεν ήθελα να τα σκεφτώ τουλάχιστον σήμερα μετά από όλα αυτά που έγιναν, όπως επίσης δεν ήθελα να τον ρωτήσω γιατί φαινόταν ήρεμος και όσο και να με αντιπαθεί με άφησε να έρθω μαζί του εδώ ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να ανοίξει καυγά. Όσο εγώ παρατηρούσα όλο αυτό το χάος ο Βαγγέλης μάζεψε τα πραγματα γρήγορα και εξαφανίστηκε στον διάδρομο.
Μετά από λίγο ξανά ήρθε στο σαλόνι και απλά πήγε στην κουζίνα. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε με δύο ποτήρια κρασί στα χέρια του τα οποία τα άφησε δίπλα από το τζάκι όπου και κάθισε. Όταν είδε ότι δεν πλησίασα με κοίταξε και μου είπε
"θα κάτσεις;"
Και τότε κατάλαβα ότι είχα αφαιρεθεί. Τον πλησίασα και έκατσα δίπλα του. Μου έδωσε το ποτήρι και αφού τσουγκρισε το ποτήρι του με το δικό μου ήπιε μια γουλιά και απλά κάθισε προσηλωμένος να κοιτάει την φωτιά που χαϊδευε γλυκά τα ξύλα και σιγά σιγά τα κατέστρεφε τα έκανε στάχτη. Τα κοιτούσε λες και έβλεπε ότι του την ζωή μέσα από το τζάκι. Δεν ήθελα να τον ενοχλήσω και απλά κάθισα ήσυχη και παρατηρούσα το κρασί που μου είχε βάλει πριν λίγο.
Εκεί που μέσα στην ησυχία ακουγόταν μόνο η φωτιά που καταβροχθηζε τα ξύλα λεμαργα ακούστηκε και η φωνή του
"γιατί;"
Παραξενευτηκα που απλά είπε ένα γιατί όποτε δεν έδωσα σημασία μέχρι που μου το ξανά είπε και αυτήν την φορά με κοίταξε στα μάτια
"τι γιατί;"
"γιατί είσαι τόσο ήσυχη;"
"απλά μου άρεσε η ησυχία που δημιουργήθηκε και δεν ήθελα να σε διακόψω από τις σκέψεις σου"
"εγώ το ήθελα"
Δεν ήθελα να τον νευριασω και να αρχίσουμε πάλι να τσακωνομαστε οπότε δεν το συνέχισα. Ξανά έπεσε ησυχία στον χώρο αλλά όχι για πολύ αφού ο Βαγγέλης ξανά μίλησε
" γιατί να μην είσαι πάντα έτσι; "
Τον κοίταξα παράξενα και γύρισε να με κοιτάξει λογικά για να δει αν νευριάσε ή κατάλαβα τι εννοούσε και απλά εισέπραξε ένα βλέμμα απορίας
"τοσο ήσυχη;"
"τότε δεν θα είχε ενδιαφέρον η μέρα σου"
Τον είδα να χαμογελάει και χάρηκα που το κατάφερα. Όμως γύρισε με κοίταξε και το αθώο χαμόγελο μετατράπηκε σε πονηρό και μου είπε
"πίστεψε με θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον τότε" και ήπιε λίγο από το κρασί του
"δεν νομίζω"
Όμως δεν πήρα απάντηση. Οπότε άρχισα να σκέφτομαι τι μπορούσα να πω ώστε να συζητήσουμε κάτι. Αλλά με πρόλαβε.
"συγγνώμη γιαυτό που έγινε πριν στο δωμάτιο απλά το κάνει συχνά"
" υπνοβατουσε έτσι; "
" ναι. Το είχε σταματήσει για κάποιοι διάστημα αλλά από ότι φαίνεται το ξανά άρχισε"
"πόσο καιρό γνωρίζεστε;"
Και πάλι δεν πήρα απάντησε. Τον είδα να κοιτάει επίμονα και πάλι την φωτιά οπότε υπέθεσα ότι δεν ήθελε να μου απαντήσει έτσι πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω εγώ
" κοίτα αν δεν θες να μ..."
"οοο σκάσε μετράω
Ξαφνιάστηκα με την απάντηση του και σώπασα. Μετά από λίγο ακούστηκε ξανά η φωνή του
" την ξέρω 7 χρονιά με βοήθησε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωή μου και της χρωστάω πολλά, την έχω σαν αδερφή μου και πραγματικά αν κάποιος την πειράξει θα με βρει μπροστά του"
Μπροστά στα μάτια μου έβλεπα έναν άλλον Βαγγέλη. Έναν ευαίσθητο και προστατευτικο Βαγγέλη που θα έκανε τα πάντα για κάποια άτομα. Δεν έβλεπα έναν Βαγγέλη που τις περισσότερες ώρες της ημέρας ήταν σπαστικός, εκνευρικος χωρίς όρια και πιθανόν κάφρος. Απλά του είπα
"περίεργο, με εκπλήσσεις"
"τι σου φαίνεται περίεργο;"
"το ότι ο σκληρός βαγγέλης που θες να παρουσιάσεις τελικά δεν είναι τόσο σκληρός"
"έτσι λες;" και με πλησίασε αρκετά
"ναι έτσι λέω"
Έμεινε εκεί κοντά στο πρόσωπο μου, αφήνοντας να μας χωρίζουν λίγα εκατοστά. Αλλά μετά από λίγο απομακρυνθηκε λέγοντας κάτι μέσα από τα δόντια του και σηκώθηκε και εξαφανίστηκε μέσα στο σκοτάδι.
Περίμενα λίγα λεπτά αλλά δεν εμφανίστηκε οπότε σηκώθηκα και πήγα να φύγω όμως λίγο πριν μπω στον διάδρομο που θα κατέληγα στο δωμάτιο μου άκουσα την φωνή του
"που πας;"
"εεε άργησες και είπα να πάω στο δωμάτιο"
"δεν σου αρέσει η παρέα μου;"
"δεν είναι αυτό"
"καλά καλά ότι πεις" και κατευθυνθηκε προς στην προηγούμενη του θέση. Αφού στάθηκα για λίγο να τον κοιτάω τον πλησίασα και κάθισα πάλι στην θέση μου. Χωρίς να με κοιτάξει ένα αχνό χαμόγελο εμφανίστηκε όμως δεν κράτησε για πολύ αφού αποφάσισα να κάνω την λάθος ερώτηση την πιο λάθος στιγμή
"τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα;"
"δουλειές" μου απάντησε μονολεκτικά
"μάλιστα" και κοίταξα μπροστά μου. Μάζεψα τα πόδια μου στο στήθος και ακούμπησα το κεφάλι μου στα γόνατα μου και αναστέναξα και απλά έκανα την κίνηση να σηκωθώ όμως μου έπιασε το χέρι και μου είπε
"μη φυγεις"
"να κάτσω να κάνω τι; έχεις πολύ δουλειά να κάνεις απ'οτι είδα" και απλά τράβηξα το χέρι μου και άρχισα να πηγαίνω κατά το δωμάτιο μου. Όμως σηκώθηκε και με έπιασε από το χέρι με αποτέλεσμα να με κολλήσει πάνω του και να έρθουμε σε απόσταση αναπνοής. Τον κοίταξα στα μάτια και ασυνείδητα παραδέχτηκα στον εαυτό ότι όντως είναι όμορφος...

Ελπίζω να σας αρέσει! 💓
Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά μέσα στην εβδομάδα έχω μόνο δύο μέρες που έχω μισή ώρα κενό😢😘