Try me...if you dare

Κεφάλαιο 11ο

Με το που βγηκα από το μαγαζι με χτύπησε ο κρύος αέρας και έβαλα γρήγορα την ζακέτα μου. Καθώς άρχισα να περπατάω κατά μήκος του πεζοδρομίο συνειδητοποιησα ότι δεν ειχα με τι να φυγω αφου ειχα ερθει με τον βαγγελη και ετσι αρχισα να βριζω την τυχη μου. Μεχρι που αποφασισα να παω με τα ποδια και να περπατήσω  μεχρι να βρω ενα ταξι. Εκει που περπατουσα ένα αυτοκινητο σταματησε μπροστα μου με μεγάλη ταχύτητα κοβωντας μου τον δρομο. Ο οδηγός-ο οποιος δεν θα μπορουσε να ηταν αλλος παρα η πηγη του θυμου μου-πάτησε απότομα φρένο και πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητο. Πηγα να τον προσπερασω όμως με τράβηξε από το χερι αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω στα ματια. Ένα πέπλο σιωπής απλωθηκε. Μετά από λίγο ο Βαγγέλης λέει με νεύρο
«ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΧΑΛΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΕΙΠΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣΕΣ. ΓΙΑΥΤΟ ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ».
Το διασκεδαζω τόσο πολύ όταν είναι νευριασμένος. Τον κοιτάω στα μάτια και σηκώνω το φρύδι μου ενώ παράλληλα του ρίχνω ένα ειρωνικο χαμόγελο λες και ήμουν καμιά τρελή.
«νομιζω πως δεν καταλαβες καλα. Δεν προκειται να μπω στο αυτοκινητο μαζι σου γιαυτο ΑΝΤΕ ΠΑΡΑΤΑΜΕ!» του ειπα και τραβηξα αποτομα το χερι μου συνεχίζοντας την πορεία μου.
Ακουσα τον Βαγγέλη να βλαστημαει από πισω μου και μετα τα γρηγορα αλλα αναλαφρα βηματα του να με ακολουθουν. Απο αυτα και μονο καταλαβα οτι ηταν στα ορια του. Οταν με πλησιασε με επιασε απο το μπρατσο και με κολλησε με δυναμη στον τοιχο μιας πολυκατοικιας. Εβγαλα εναν πνιχτο ηχο πονου αλλα δεν τον ενοιαξε ιδιαιτερα. Τοποθετησε τα χερια του δεξια και αριστερα από το κεφαλι μου και με πλησιασε υπερβολικα πολύ σε σημειο να νιωθω την ανασα του στο προσωπο μου
«γιατι παντα μου κανεις δυσκολη την ζωη μου και απλα δεν μπορεις να κανεις αυτό που σου λεω;»
«γιατι δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσω να κάνω ότι μου λέει ένα εγωιστής, κακομαθημένοςκαι αυταρχικός.. γιαυτο παραταμε»
«μικρη ακουσε με καλα ή  μπαινεις στο αυτοκινητο ή  θα σε βαλω με το ζορι και ειμαι σιγουρος ότι δεν θες να ακολουθήσω αυτή την τακτική »
«Βαγγελη; Σαλτα και πηδηξου» και τον εσπρωξα μακρυα μου αλλα πριν προλαβω να κανω δυο βηματα με επιασε, με εβαλε στον ωμο του και αρχισε να περπαταει προς το αυτοκινητο. Άρχισα να κοπανάω στην πλάτη και να φωναζω
«αα ασε με κατω ρε…πας καλα;; είσαι βλαμμένο;; …ασε με ρε κατω μην σε αρχίσω στις γρήγορες…άφησε μεε»
Αυτός χωρίς καν να με κοιτάει τον ακούω να γελάει σιγανα
«χαχ σε πολύ λιγο μην αγχωνεσαι»
«θα σε δειρω ρε…ασε μεε» του ειπα και ξαφνικα με κατεβασε από τον ωμο του. Αφού σιγουρευτηκε ότι πατούσα στον δρόμο μου άνοιξε την πόρτα και μου λεει
«μπες μεσα»
«σου ειπα ότι δεν προκειται να ερθω μαζι σου τι δεν καταλαβαινεις;»
«εσυ τι δεν καταλαβαινεις; Λοιπον ΜΠΕΣ μεσα… να τελειωνουμε»
Τον κοίταξα στα μάτια και άρχισα να ζυγίζω τις επιλογές μου. Τα μάτια του είχαν πάρει ένα σκούρο χρώμα ενώ είχε κλείσει το χέρι του σε σχήμα γροθιάς και με το άλλο κρατούσε σφιχτά την πόρτα.  Η σκεψη της αποδρασης εγκατελειψε το μυαλο μου. Μια μονο επιλογη ειχε μεινει. ετσι μπηκα μεσα στο αυτοκινητο και μου εκλεισε την πορτα. Εκανε τον κυκλο και μπηκε στην θεση του οδηγου. έβαλε μπρος και ξεκινησε να οδηγαει. Όμως αρχίσαμε να ακολουθούμε διαφορετικό δρόμο από αυτό της σχολής.