Try me...if you dare

Κεφάλαιο 9ο

Καλως τον' να κι ας αργησε...
Πλησιασα την πορτα και αφου την ανοιξα και σιγουρευτηκα ότι είναι ο Βαγγελης του λεω
«αργησες μου ειπες 20:00 ακριβως και είναι ηδη 20:05 μολις με εστησες 5 ολοκληρα λεπτα συγνωμη αλλα ο χρονος είναι χρημα και δεν εχω χρονο για χασιμο» του ειπα μεταξυ σοβαρου και αστειου

«τελειωσες;» μου λεει σοβαρα
«ναι νομιζω πως τελειωσα» του απανταω κοιτοντας το δωματιο μηπως εχω ξεχασει τιποτα
«ωραια γιατι όπως ειπες δεν υπαρχει χρονος για χασιμο οποτε παμε;» με ρωταει καπως νευριασμενα
«τωρα γιατι νευριαζεις; Μπορεις να μου πεις;» τον ρωταω και νιωθω τον θυμο μου να εμφανιζεται και παλευω να μεινω ψυχραιμη
«γιατι ακομα δεν αρχισε η νυχτα μας και αρχισες να μου σπας τα νευρα από τωρα. Δεν θελω να ξερω τι θα γινει μετα» μου λεει νευριασμενα
«ωραια τοτε μπορεις να πας να βγεις μονος σου και εγω να κατσω εδώ να τελειωσω και το διαβασμα μου και δεν θα σε νευριαζω κιολας τι λες;» του λεω ετοιμη να εκραγω από τα νευρα μου.
«μην λες χαζομαρες ειπαμε ότι θα βγουμε και θα βγουμε αντε περπατα να φυγουμε» μου λεει θελοντας να μειωσει την ενταση μεταξυ μας
«όχι τωρα δεν παω πουθενα να πας μονος σου» σιγα μην κανω αυτό που θες δεν τρελαθηκα
«με δουλευεις ετσι; ετοιμαζοσουν τοσες ωρες για να μην βγεις; Δεν πας καλα αντε περπατα να φυγουμε θα χασουμε το τραπεζι» μου ειπε θελοντας να με πεισει
«γιατι θες να ερθω αφου σου σπαω τα νευρα; Α, α, α; για πες μου γιατι με θες μαζι σου;» χαχαχα θελω να δω τι θα απαντησεις τωρα
«γιατι θελω να σε γνωρισω τοσο κακο είναι;»
«α να με γνωρισεις θες» υποπτοοοο
«ναι τι άλλο να θελω;»
Μην μου παιζεις εμενα τον αθωω μην μου παιζεις εμενα τον αθωω: «δεν ξερω θα δειξεις στην συνεχεια λοιπον επειδη πειναω δεν παμε;»
«παμε αν δεν θες να κανει κιαλλα πεισματα» μου λεει θελοντας να με πειραξει
«θα φας ξυλο μονο αυτό σου λεω θα φας ξυλο » και εκλεισα την πορτα από το δωματιο και αρχισα να περπαταω για να βγω εξω
«χαχαχχα εχεις πλακα μικρή » και αρχισε να με ακολουθει.

Μολις βγηκαμε εξω μπηκαμε στο αυτοκινητο του Βαγγελη και ξεκινησε να οδηγαει με προορισμο ένα εστιατοριο. Μεσα στο αυτοκινητο υπηρχε ησυχια. Το ραδιοφωνο ηταν κλειστο και ετσι αρχισε να δημιουργειτε μια περιεργη αμηχανη ατμοσφαιρα μεχρι που επσασε την ησυχια και λεει

«εισαι ομορφη»
«εμ ευχαριστω και εσυ» του λεω θελοντας να φανω ευγενικη
«ειμαι ομορφη; Εντάξει Αμελια αφου με βλεπεις ως φιλη καλα» μου λεει και καλα θυγμενος
«χαχα ομορφος εννοούσα..δηλαδη πως θα επρεπε να σε βλεπω
Βαγγέλη;» του λεω με περιεργια
«προς στιγμην χαιρομαι που δεν με βλεπεις σαν φιλη σου τωρα πως θα επρεπε να με βλεπεις θα δειξει στην συνεχεια» μου απαντησε και ανοιξε το ραδιοφωνο δειχνοντας μου ότι δεν θελει να μιλησει άλλο. Και ετσι βυθηστικα στις σκεψεις μου.

Τι να εννοει θα δειξει στην συνεχεια; Λες και υπαρχει περιπτωση να τον δω καπως αλλιώς . Με νευριαζει κάθε δευτερολεπτο που προσπαθει να το παιξει εξυπνος. Ελπίζω τουλάχιστον στο σημερινό ραντεβού να φτιάξει τουλάχιστον η κατάσταση μεταξύ μας.

---------------------------------------------------
Μετά από λίγα λεπτά διαδρομής φτάσαμε στο εστιατόριο που θα τρώγαμε. Από εξω είναι πέτρινο με μια κόκκινη τέντα πάνω από την γυάλινη είσοδο. Την θέση του τοίχου την έχει πάρει μια τεράστια τζαμαρία από την οποία φαίνονται τα ζευγάρια που κάθονται στο μαγαζί. Μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί και πλησιάζουμε την υποδοχή. "Βαγγέλης Κακουριωτης" λέει με ήρεμο τόνο και ο υπάλληλος κοιτάει τον κατάλογο. "Ναι ακολουθήστε με". Όταν ο σερβιτόρος μας οδήγησε στο τραπέζι μας ο Βαγγέλης τράβηξε την καρέκλα μου για να κάτσω και έκατσε κι αυτός απέναντι μου. Τα μάτια του κοιτούσαν τριγύρω αποφευγοντας καθε επαφη με ταδικα μου ενώ οι κινήσεις του ήταν συγκρατιμενες και νευρικές. Μετά από αρκετά λεπτά σιγής επιτέλους γύρισε και με κοίταξε. Αν σ ' ένα παράλληλο σύμπαν οι άνθρωποι μπορούσαμε να διαβάσουμε ο ένας τις σκέψεις του άλλου τότε όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Η μήπως οχι;; Θα ηταν σίγουρα διαφορετικά. Τουλάχιστον θα είμασταν βέβαιοι για πράγματα που τώρα αναρωτιομαστε, που μαντευουμε και που αγωνιζόμαστε να ανακαλύψουμε. Εντεινουμε την αγωνία μας και και επιμένουμε σε καταστάσεις στις οποίες δεν αξίζει να ξοδεύουμε παραπανισιο χρόνο. Έτσι κι εγώ έπρεπε να ρωτήσω. "Βαγγέλη δεν πιστεύω να μου ζήτησες να βγούμε για να μην μιλάμε. Γιατί δεν έχω όρεξη για παιχνίδια.."
Όταν τελιωσα την πρόταση μου πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε τα μάτια του. Όταν τα άνοιξε περίμενα υπομονετικά μια καλή απάντηση η οποία δεν άργησε να έρθει.

_______________________________

Hellooo. .Μετά από αρκετό καιρό έχουμε καινούργιο πάρτ..Τα λεμεε😘