Try me...if you dare

Κεφάλαιο 5ο

Μόλις φτάνω στο νοσοκομείο μπαίνω στα επείγοντα και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο τον ειδικευομενων. Βάζω την στολή μου και φεύγω τρέχοντας προς την γιατρό που με κάλεσε. Η Δρ. Γουέμπερ με περιμένει έξω από το επείγοντα.
- << εμ γεια σας η Δρ. Γουέμπερ;;>>
- << ναι από εδώ ο Νίκολας, η Ιζαμπελα και η Ροζαλι. Σήμερα είστε στην υπηρεσία μου και σε 2 λεπτά φθάνει ένα ασθενοφόρο>>
Εκείνη την ώρα ακούγονται σειρήνες και εμφανίστηκε το ασθενοφόρο από την γωνία με προορισμό εμάς. Όταν σταματάει ανοίγουν οι πόρτες και λέει ο τραυματοφορεας << Άγνωστο προσωπο με τραύμα από σφαίρα. Περιορισαμε την αιμορραγία και από ότι φαίνεται η σφαίρα είναι ακόμη μέσα στο σώμα του >>
Όταν κατεβάζουν το φορείο βλέπω το αγενες αγόρι επάνω, να είναι για άλλη μια φορά αγενης καθώς φωνάζει
<< αφήστε με να φύγω..Μια χαρά ειμαι>>
Κοιτάω το τραύμα στον ώμο του και αυτόν ενώ μου ξεφεύγει ένα γελάκι. Γυρνάει το κεφάλι του με κοιτάει και σηκώνει το φρύδι.
<<ας τον πάμε μέσα για ακρινογραφιες και να του χορηγεισετε παυσίπονα>> λέει η Δρ. Γουέμπερ. << αμελια ο ασθενής δικός σου οι υπόλοιποι μαζί μου μας περιμένει άλλος ασθενής>> μου λέει και φεύγει βιαστικά.
Πολύ ωραία εγώ και ο σπαστικός σε ένα δωμάτιο με αυτόν ασθενή μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο σύριγγες. Τελειαα θα περάσουμε απόψε. Από τις σκέψεις με διακόπτει μια φωνή που μου λέει << σε ποιο δωμάτιο να τον βάλουμε>> εμμ σωστά shit
<< στο 221 επάνω..έρχομαι σε 2 λεπτά >>
Αφού πήγα έκανα την εισαγωγή του..Ούτε το όνομά του δεν ξέρω..πφφ πρέπει να τον ρωτήσω...
Έτσι έφυγα με προορισμό το δωμάτιο του. Όταν έφτασα μπήκα μέσα και τον είδα να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και λίγο έως πολύ εξαντλημένος. Φωνάζω την νοσοκόμα και του λέω << θέλω να του χορηγεισετε ένα μιλιγκραμ μορφινης και να τον πάτε επάνω για ακρινογραφιες>> αυτή μου εγνεψε καταφατικά και εκτέλεσε ότι της είπα. Όταν τον γύρισαν από τις ακτινογραφιες και βεβαιώθηκα ότι δεν είναι κάτι σοβαρό του λέω << δεν έχεις κάτι σημαντικό με μια τοπική αναισθησία θα έχεις ξεμπερδέψει. Αλλά πρώτα..Πως σε λένε; >>
<<μου κάνεις καμάκι ή μου φαίνεται >> λέει με ειρωνικο ύφος
<< χα χα μόνο στα όνειρα σου..Το χρειάζομαι για το χαρτιά έξυπνε για αυτό λεγε>>
<<Βαγγέλης >>
<< ηλικία; ;>>
<<πόσο σου φαίνομαι;>> λέει με σηκωμένο το φρύδι...αχχ δεν θα τα παμεε καλααα
<<μμ δεν ξέρω 40;;>> γουρλωνει τα μάτια ενώ με κοιτάει << χαχαχα πλάκα κάνω αντε λεγε>>
<< πφφ 20>> τον κοιτάω με σηκωμένο φρύδι και περιμένω να μου απαντήσει με ειλικρινά
<< 24 και δεν ανεβαίνω >>
<<μμ οκ μου κάνει για την ώρα >>
<<για την ωρα;; γιατί θα έχουμε και συνεχεια;>>
<< δεν ξέρεις μπορεί να με ερωτευτείς παράφορα >>
<< αποκλειεταιι >>
<< χάχα Εντάξει κύριε Σιγουρε..ξάπλωσε και απόλαυσε την επέμβαση σου>>
Αφού πήγα απολυμανθηκα και ετοιμάστηκα αρχίσω την επέμβαση. Αφαίρεσα την σφαίρα, καθάρισα την πληγή και άρχισα να του κάνω τα ράμματα.
<< ααουτσσ>>
<<σορρυυυ...τι;; νιώθεις τι κανω; αφού σε έχω ναρκωσει σε αυτό το σημείο>>
<<χαχχα πλάκα κανωω...ηρεμισε>>
<<ααα δεν θα τα πάμε καλά βαγγελακι >>
<<πως με ειπες;;>>
<< βαγγελακι δεν σου αρεσει;;>>
<< μα και βέβαια οχι>>
<<τέλεια...ήρθε η ώρα να το συνηθίσεις>>
Αφού τελιωσα τα ράμματα και του έβαλα γαζα τον άφησα και ξεκουραστεί και να ηρεμισει λίγο..Καθώς έφευγα γυρνάω και του λέω <<Βαγγέλη; >>
<<μμχχμμ>>
<< τι έγινε σήμερα; εκεί στο σοκακι;>>
<< μικρή υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να τα ξέρουν όλοι είτε επιδη δεν είναι δικιά τους δουλειά είτε για την ασφάλεια τους..Μην ασχολείσαι με αυτό..Τέλος >>
<< μα.. >>
<< τέλος ειπα>>
Και έτσι έφυγα από το δωμάτιο απογοητευμενη..Μόλις βγήκα έξω στον διάδρομο είδα την κριστινα και περιμένει στις καρέκλες αναμονής...ισως μπορέσω να μάθω από αυτήν..