เหงา....แทฮยองเหงา
ตอนกลางวันจองกุกเอาแต่นอนอยู่ในโรงศพตลอดเลย ทิ้งแทฮยองไว้คนเดียสอีกแล้ว
แทฮยองอยากเล่นกับจองกุกมากๆ
แต่จองกุกอยู่กลางแดดไม่ได้ และตอนกลางคืนแทฮยองก็จะง่วงนอนหลับไปเสียก่อน ทั้งสองเลยไม่เคยได้เล้นด้วยกันเลย
จองกุกใจร้าย!
ร่างบางของมนุษย์มนุษย์หมาป่านามคิม แทฮยอง (ที่จองกุกมักจะมองว่าเป็นหมาน้อยเสียมากกว่า) เดินเตาะแตะไปมาอยู่กลางห้องโถงใหญ่ท่ามกลางความเงียบเหงาและโดดเดี่ยว ดวงตากลมโตเหม่อมองไปยังเพดานสีทึบและมองเลยไปยังนาฬิกาเรือนสวยที่ตั้งอยู่ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็นแล้ว
อีกสองชั่วโมงจองกุกก็จะตื่นขึ้นมาเพราะดวงอาทิตย์ได้ลาลับขอบฟ้าแล้ว แต่ในขณะเดียวกันอีกสองชั่วโมงก็จะถึงเวลานอนของแทฮยองด้วยเช่นเดียวกัน
ร่างบางใช้มือขยี้ตาเล็กน้อยพลางเดินกลับไปยังห้องนอนของตนเองที่อยู่ชั้นบนสุดไปหยิบเอาหมอนและผ้าห่มผืนสีขาวสะอาดมา แล้วเดินกลับไปยังห้องโถงใหญ่อีกครั้งแล้ววางเครื่องนอนลงบนพื้นใกล้ๆกับโรงศพของจองกุกพลางเอาคางวางเกยอยู่บนแผ่นไม้ที่สลักชื่อไว้ว่าจอน จองกุกบนโรงศพ
แทฮยองนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น ใบหน้าหวานสะลึมสะลือพลางหาวอยู่ตลอดเวลาอย่างควบคุมตัวเองเพื่อไม่ให้หลับไปเสียก่อน เพราะวันนี้แทฮยองตั้งใจไว้แล้วว่ายังงัยวันนี้ก็ต้องได้เล่นกับจองกุกแน่ๆ
แต่ดูเหมือนความตั้งใจเหล่านั้นจะหมดไปเมื่อความง่วงเอาชนะทุกสิ่ง เปลือกตาสีน้ำผึ้งสวยของแทฮยองที่หนักอึ้งถูกปิดลงพร้อมกับร่างบางที่นอนทิ้งตัวลงบนหมอนนุ่มและผ้าห่มที่วางเอาไว้ ในใจก็นึกเสียดายที่ตนเองต้องอดเล่นกับจองกุกไปอีกวันหนึ่ง แต่วันนี้คงจะต่างออกไปล่ะมั้ง เพราะแทฮยองไม่ได้เดินกลับขึ้นไปนอนบนห้องของตนเองเหมือนคืนก่อนๆ ตอนนี้แทฮยองได้นอนบนพื้นใกล้ๆกับโรงศพของจองกุก เพื่อหวังไว้ว่า....เผื่อจองกุกตื่นขึ้นมาในอีกไม่กี่นาทีหรือชั่วโมงข้างหน้านี้ ถ้าจองกุกเห็นว่าแทฮยองนอนอยู่ตรงนี้ ก็คงจะปลุกให้มาเล่นด้วยกันอย่างแน่นอน
.
.
.
.
.
.
