ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้มาก่อนเลย....วันที่จองกุกและแทฮยองต่างได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้าของตนว่าให้ฆ่าอีกฝ่าย
ไม่รู้ว่าจะทำได้รึเปล่าถ้าต้องแยกแยะระหว่างหน้าที่และเรื่องส่วนตัว....
เมื่อตอนสมัยเรียนจองกุกกับแทฮยองเคยคบกันมาก่อน จนกระทั่งทั้งคู่ได้เลิกลากันไปจากความรักเลยเปลี่ยนไปเป็นความชิงชัง และกลายเป็นคู่แข่งต่อกันเรื่อยมา ทุกๆปีจองกุกและแทฮยองก็จะผลัดกันได้ที่หนึ่งบ้างที่สองบ้าง แข่งกันได้คะแนน แข่งกันได้รับรางวัล จนกระทั่งได้เข้าทำงาน ทั้งคู่ก็ดันอยู่องค์กรที่ไม่ค่อยจะลงลอยกันอีก
นี่ก็ถือว่ามากพอแล้วสำหรับแทฮยอง แค่ต้องมาเป็นศัตรูคู่แค้นกับจองกุกมันก็ทำให้เขาหนักใจมากพอแล้ว แต่เมื่อเช้าพอมาได้คำสั่งจากหัวหน้าให้ฆ่ามือปืนอันดับจากองค์กรคู่แข่งอย่างจองกุก พร้อมกับข้อความจากแฟนเก่าให้ไปนัดเจอ ( ฆ่า ) กันที่สวนสาธารณะแถวคังนัม แทฮยองก็ยิ่งอยากจะหายตัวไปเลยซะตอนนี้
แต่จะให้ทำไงได้!!! ก็มันคือหน้าที่นี่นะ!!!???
ใช้เวลาไม่นานมากนัก แทฮยองก็แต่งตัวในชุดเครื่องแบบเป็นที่เรียบร้อยพร้อมกับไปยืนรอที่สวนสาธารณะตามที่ได้นัดกันไว้ ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนมีเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังแทฮยองจึงรีบหันหน้าไปทางด้านนั้นอย่างระมัดระวังพร้อมกับชักปืนออกมาจ่อที่ใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายอย่างไม่นึกกลัว
จองกุกผงะเล็ยน้อยกับท่าทีของแทฮยองก่อนที่มือหนาจะชักปืนออกมาแล้วจ่อไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายเช่นเดียวกัน ถ้ามีใครสักคนเหนี่ยวไกในตอนนี้รับรองว่าจะมีแต่คำว่าตายและตายอยู่แค่สถานเดียว ไม่ว่าจะทำอย่างไร ยังงัยก็ต้องตายในเกมนี้อยู่แล้ว
"แทฮยอง...สบายดีนะ"
จองกุกเลือกที่จะถามคำถามโง่ๆออกไปอย่างไม่นึกคิดไตร่ตรองอะไรเพราะอยากที่จะได้ยินเสียงของร่างบางอีกครั้ง และแน่นอนทันทีที่แทฮยองได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าสวยจึงเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป
