ผู้ชายกับดอกไม้
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้จองกุกกำลังโกหกตัวเอง....
และก็ทำมาตลอด
เขาโกหกตัวเองว่าชอบดอกไม้ ทั้งๆที่เป็นคนแพ้เกสรดอกไม้
จองกุกโกหกตัวเองว่าไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเจ้าของร้านขายดอกไม้อย่างคิม แทฮยอง ทั้งๆที่เขาเองก็เข้ามาซื้อดอกไม้ที่ร้านนี้ทุกวัน เพียงแค่เอามาวางรวมกันไว้ที่กลางคอนโดจนแทบจะถมอยู่เต็มห้อง...
มือหนาตบที่ข้างแก้มของตนเองเบาๆอย่างเรียกสติ พลางมองทะลุเข้าไปในกระจกใสของร้านขายดอกไม้ ก็พบว่าร่างบางของคิม แทฮยองนั้นกำลังยิ้มและพูดคุยอยู่กับลูกค้าด้วยความเป็นกันเอง ใบหน้าสวยหวานเกินชายตัดกับเส้นผมสีน้ำตาลเข้มช็อคโกแลตเข้ากันกับรอยยิ้มที่ยิ้มออกกว้างจนกลายเป็นรูปสี่เหลี่ยม ดวงตากลมโตที่ประกลายแววสดใสดูร่าเริงเสียจนคนที่ไม่ค่อยจะยิ้มบ่อยนักอย่างจองกุกยังเผลอที่จะยิ้มตามออกมาเลย
บางทีจองกุกควรเผชิญหน้ากับความจริงได้แล้ว จะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไร
โคตรขี้ขลาดเลยว่ะจอน จองกุก
วันนี้เขาต้องทำในสิ่งที่ลูกผู้ชายแมนๆเขาทำกันสิ!!
คือแสดงความในใจออกมา ถ้าเอาแต่ปิดมันอยู่แบบนี้แล้วเมื่อไหร่กันล่ะถึงจะได้เปิดใจ
"ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย"
จองกุกบ่นพึมพัมออกมาก่อนจะผลักประตูกระจกเข้าไป พร้อมกับร่างสูงสง่าที่เดินเข้ามาภายในร้าน
กริ๊งงงงงง
เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นสัญลักษณ์ของการต้อนรับลูกค้า ร่างบางของแทฮยองที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดช่อดอกไม้ด้านหลังจึงรีบหันมาทักทายเสียงใสทันที
"ยินดีต้อนรับครับ...อ๊ะ! คุณจองกุก"
จองกุกอมยิ้มให้กับท่าทีของอีกฝ่ายก่อนจะแกล้งทำเป็นมองช่อดอกไม้สวยๆตรงหน้าไปเรื่อย ทั้งๆที่จริงแล้วเขากำลังมองดอกไม้งามของร้านนี้อยู่ต่างหาก
