inny...wyjątkowy?

Szpital... (część IV)

Poczułam niesamowity ból skroni...

- Panie doktorze! Ocknęła się! - usłyszałam głos babci. Kochana... zawsze przy mnie była. Nie to co rodzice...

- Och Eli... martwiłem się - rzekł Tomek

- Elizo...wiesz co się działo? - spytał lekarz

- Znaczy... nie pamiętam zbyt wiele. Przechodziłam przez przejście, aż nagle poczułam mooocne szarpnięcie...-namyśliłam się- i usłyszałam głos dziewczyny,  która wykrzykiwała moje imię...ciekawe kto to był- zamyślona odparłam

-musisz zostać w szpitalu przez tydzień, lecz nic ci nie grozi. Na szczęście to nic poważnego. - odparł lekarz.

-uff a za dwa tygodnie na wakacje!  Dziękuję panie doktorze! -serdecznie się uśmiechnęłam. W tym momencie wydarzyło się coś dziwnego.  Zobaczyłam w drzwiach... Oliwię!  Czego ona chciała?

-och wybudziła się...to dobrze. To ja już pójdę

-Nie! Poczekaj!  Chodź ze mną porozmawiać...proszę - nie spodziewałam się tego po mnie.  Przecież to mój wróg! - Babciu, Tomek idźcie do domu, zadzwonię do was.

-ehhh no dobrze...- Tomek pocałował mnie w czoło, a babcia w policzek.

-paaa!- po chwili gdy zostałyśmy same...- Oliwia...to ty mi pomogłaś?-zapytałam

-znaczy...no tak to ja wezwałam pomoc. Eliza...chciałam cię przeprosić. Nie jestem taka. Po prostu myślałam, że mnie nie lubisz...

- och dzięki...i -zamyśliłam się.  Znałyśmy się już kilka dobrych lat.- i to ja przepraszam. będziemy przyjaciółmi? - odparłam, a Oli mnie mocno przytuliła

-czyli tak! Co robisz za dwa tygodnie w wakacje?

-hmm nic, zostaje w domu. A co? - zdziwiła się

-bo...może chciałabyś pojechać ze mną,  moją rodziną, Tomkiem i Momiką na wakcje...?

-tak! Nie będzie problemu? - ucieszyła się,  a po chwili mocno przytuliła.

-Nie! Spokojnie! - zaśmiałam się.

-och Eli jesteś pewnie zmęczona...to ja już pójdę. Pa i dziękuję!

-pa! Spoczko, lowciam cię!

-hehe ja ciebie też! - zaśmiałyśmy się obie. Może Oliwia nie była taka zła...? A po chwili położyłam się i zasnęłam...