Epilogue
May POV
Ilang minuto din syang naka tunganga sa harap ng salamin ng may biglang kumatok.
Kisses: ready ka na ba?
May: Kisses? Anong ginagawa mo dito?
(Pero hindi sya sinagot nito bagkus inakay lang sya nito palabas ng kwarto hanggang sa makarating sila sa labas)
Kisses: sakay ka na.
May: ah..wai--- (may itatanong sana sya kaso bigla na itong umalis. Wala syang choice kundi sumakay nalang sa sasakyan)
Pagdating sa simbahan.
Madami ng tao sa labas, ang gaganda lahat ng mga suot. Hindi nya alam kung ano gagawin. Nasa loob pa sya ng sasakyan, iba ehh! Iba ang nararamdaman nya, parang may something na mngyayari.
Napatigil sya sa pag iisip ng may kumatok sa bintana ng kotse.. si Heaven
Heaven: halika na, hinihintay ka na nila
Lumabas sya ng kotse, ang mga tao na nasa labas kanina nagsi pasok na
May: ahh wait teka lang, naguguluhan ako, a-anong ngyayari? Tska bkit nag iba ang suot mo?
Heaven: (ngumiti ito) malalaman mo pagpasok mo
Inalalayan na sya nito sa pagpasok sa simbahan. Nakakaiyak lang, lahat ng dream wedding nya na nakasulat dun sa diary nya ay nandito. Mula sa kulay, sa decoration ng simbahan, sa gown na suot--- wait bakit?.
Nagtatanong na tumingin sya kay Heaven
May: ah--- anong---
Heaven: tama ang nasa isip mo, ikaw ang ikakasal sa lalaking pinakamamahal mo.
Pagkasabi nun ay umalis na ito naiwan sya sa may pintuan ng simbahan lahat ng tao nakatingin sa kanya. Nang biglang may lumapit at nilagay yung belo nya.
Hindi nya alam kung anong iisipin, gagawin. Panaginip ba ito? Kung panaginip ito sana hindi na sya magising. Pumikit sya at kinurot ang sarili
May: aray! Totoo nga (Nanay nya at mga kapatid nya ang lumapit naman sa kanya)
Nanay: tara na anak, naghihintay na ang groom mo
Sinamahan sya nitong maglakad papunta sa groom nya.. si Edward
Nakatayo ito sa may altar naghihintay sa kanya. Dun na nagsimulang magtubig ang mga mata nya. Hindi nya alam kung ano ang mararamdaman
Nanay: ingatan mo ang anak ko iho
Edward: I will Tita
Inabot ng mama nya ang kamay nya kay Ed at si Edward hinawakan na sya ng mahigpit.
May: panaginip ba to? (Bulong nya)
Edward: hindi ito panaginip, totoo to papaliwanag ko sayo lahat mamaya. Sa ngayon hindi na ako makapag hintay na maging akin ka na officially. Andami kong ginawa para lang dito tapos aalis ka ng bansa, no way!
May: wait lang! Ikaw ang nagpa kidnapped sakin?
Edward: oo, (hinawakan sya nito sa baywang at inilapit) di ako papayag na mawala ka pa. Sakin ka lang remember?
May: ehh si Heaven?
Edward: Heaven is our wedding planner sya ang nag organized ng kasal natin. Pinagpanggap ko sya na fiancé ko, pero ang totoo ang kasal ntin ang pinaplano namin.
Hindi na sya makapagsalita sa mga revelation na naririnig nya
Nag start na ang kasal. Nagpalitan na sila ng I do's at singsing. (AUTHOR!! SORRY WALA AKONG IDEA SA MGA GANITO EHH)
Edward: Magmula ng una kong masilayan ang maganda mong mukha, pinatibok mo na ang puso ko.
Madaming mga pagsubok ang dumaan sa relasyon natin. Naaksidente ako at na coma pero hindi naging dahilan yun para tigilan itong nararamdaman ko sayo.
Pinaghiwalay tayo, nawala ang aking memorya, pero hindi ka kinalimutan ng puso ko. Magmula ng makita kita, hanggang sa mga oras na ito. Ang lakas parin ng tibok ng puso ko kapag kasama kita.
Habang nasa Canada ako, duon ko napag isip isip na ikaw na! Ikaw na ang babaeng gusto kong makasama habang buhay. Hindi mo lang alam kung gaano ako nagpigil kapag nakikita kitang umiiyak dahil sa acting namin. Ito kasing si Marco kung ano-ano ang pinapagawa! Pakana nya ito ehh.
(Tumingin sya kay Marco na naka peace sign)
Ang sakit sa puso kapag nakikita kitang umiiyak at nasasaktan ng dahil sakin. Believe me ilang beses kong tinangkang itigil ito pero sabi nga ni Marco if gusto talaga kitang bigyan ng hindi mo ineexpect na kasal ito na yun. Every time na nakikita kita gustong gusto kitang yakapin at halikan at sabihin kung gaano kita kamahal. At ngayun, magagawa ko na. Mahal na mahal kita Marydale Entrata Barber.
Pero thank you, ang dream wedding ko natupad na.
Ed: nasaakin ang diary mo, nabasa ko ito
May: kaya pala. Kahit masakit ka mahalin still patuloy prin kitang mamahalin. Patuloy kitang aalagaan, ipaglalaban. Mahal na mahal kita Edward John Barber.
Father: therefore, it is my pleasure to now pronounce them husband and wife. You may now kiss your bride.
Hinawakan ni Ed ang isang kamay nya at tinaggal nito ang belo nya sa mukha at dahan dahang inilapit ang mukha and he kiss her.
Nagpalakpakan ang mga tao.
Mga bisita: congratulations!!!
Sa buhay natin madami talagang mga pagsubok na dumarating, mga pagsubok na it's either blessing or mag bibigay ng aral saatin.
Pero ng makilala ko si Edward, masasabi kong nakapagbigay na sya ng aral saakin naging blessing pa sya.
Lahat ng problema may solusyon, dahil hindi naman tayo bibigyan ni God ng obstacles sa buhay if hindi natin kayang lampasan
Natutunan ko sa buhay ko na ang pag ibig hindi dapat minamadali. Parang sa jeep lang kapag maaga pa at sumakay ka ng jeep nag bayad ka ng buo, hwg kang makasisigurado na masusuklian ka ng garantisado. Its either kulang o maghihintay ka pa. At ang gagawin mo maghahanap ka nalang ng iba pero dahil maaga pa ganun din ang mangyayari. Hanggang sa mapagod kana.
Ganun din ang pag ibig pag maaga pa, bata ka pa magbigay ka man ng buong pagmamahal huwag kang aasang maibabalik ito ng buo din. Hindi minamadali ang pag ibig dahil ang minamadali lang naman sa pasko ay regalo hindi feelings :)
And this is My love story..
The End.
Author's Note: thank you so much sa pag subaybay ng kwento kong "The Hallway" i hope na nagustuhan nyo ito. Godbless you.
