K's POV
Nagising ako sa amoy ng pagkain at malilit na hagikhikan. Nakakagutom naman ang amoy na yun.
"1..2..3.. Go!" Narinig kong bulong
"Goodmorning... Mommy!!!" Sigaw nilang tatlo. Napangiti lang ako ng sobra sobra.. Sino ba namang hindi mapapangiti kung ganto ang bubungad.
Nag unahan naman silang tumakbo sa akin, sa harap ko si Kylie, sa likod ko naman yumakap si Jared.. Si Jules ay naka tayo lang nag iisip siguro kung saan sya yayakap. No choice naman sya nasa gilid ko sya tapos lahat kami niyakap nya. Good thing hindi na umangal pa si Jared.
Tahimik kaming nag almusal, hanggang sa matapos.
Nag aya naman si Jules na pumunta daw kame sa park. Excited naman ang mga bata kaya agad agad na nag gayak. May nag hatid naman ng iilang damit dito ni Jules. Nagulat na nga lang ako na nag pahatid na sya ng damit. Kung ayaw daw namin tumira sa kanya sya na lang daw titira sa bahay namin hahaha, loko-loko talaga.
"Tok..tok.."
"Ma'am.. Phone call po.."
"Thank you po manang... Hello?"
"Miss Kateleen De Silvia?" Magalang na tanong nung lalaki
"Yes.. This is Kateleen De Silvia. Whos this?"
"Ma'am.. Ako po si Tyler.. Ang secretary ng daddy nyo. I just want to inform you po na within two hours po ay may meeting po kayo.."
"What?!! Bakit hindi mo itinawag sa akin kahapon?!" Inis kong sabi... Pano eh nakapag plano na kame ng lakad ng mga bata
"Hey.. Whats wrong?" Alalang sabi ni Jules, sumenyas naman ako ng wait a sec. Kaya napatingin lang sya sa akin
"Sorry maam biglaan din po kasi ang set nang meeting.. May gusto daw pong mag invest ng malaking halaga sa company" mahinahong sabi rin nya
"Okay.. Okay.. Ill be there" naiinis naman akong binaba ang tawag
"Hey.. You fine??"
"Mahal... Mukang hindi matutuloy ang lakad natin ngayon.. Baka umiyak ang mga bata kasi.. Excited na sila pumunta ng park.. Kailangan ako sa office eh" malungkot at naiiyak kong sabi
"Bat ka iiyak?? Hahaha.. Shhh.. Kame na lang ang pupunta para hindi naman sila malungkot" naka ngiti nyang sabi
"Eh kasi nakokonsensya ako na hindi ko masasamahan ang mga bata.. Tsaka sure ka ba kaya mo?" Kunot noo kong sabi
"Kung kinaya mo ng limang taon na ikaw lang mag isa.. Aba dapat kayanin ko ang ilang oras na masolo ko sila diba?" Naka ngiti nya pa ding sabi
----
"Kids.... Sorry.. I cant go with you.. A have a meeting in the office.." Malungkot kong sabi
"But were still going right?" Tanong ni Kylie kay Jules
"Of course baby.." Naka ngiting sabi ni Jules
"Yeeeeey!!!" Napa palakpak pa si Kylie sa tuwa
"Lets just meet after the meeting okay?" Lumapit ako sa dalawang bata para humalik. Tumango lang sila bilang sagot
"Wag mo aalisin ang paningin mo sa kanila ha?? Lalo na kay Kylie ha?? Kundi lagot ka talaga sa akin!!"
"Opo... Boss!!" Nag salute pa ang loko-loko
"Aalis na ako.. At baka matrapik pa ako nakakahiya.." Kiniss ko muna ulit ang mga bata sa pisngi. Pupunta na sana ako sa sasakyan ng hilahin ako ni Jules at halikan
"Akin ka lang ha... Sa amin ka lang ng mga bata... Wag mo kalimutan.. Okay???" Parang may pananakot nyang sabi
"Wala akong Alzheimer's disease para makalimot agad.." Pag papakalma ko sa kanya baka mabaliw sa kakaisip ng kung ano-ano eh. Hahaha
