A Love To Remember

Chapter 7: Visit

Chiara

I positioned myself as I sat at the edge of my bed, waiting for the door to finally open after three days of being locked inside my room.

What happened? Well, lumipas ang ilang araw nang hindi ko namamalayan.

I experienced Aga Muhlach's wrath on locking me inside my own room. Nang umuwi kami mula sa condo ni Tita Lea, he eventually confiscated my gadgets, pati TV, ko hindi pinalampas.

Dinadalhan lang ako ng pagkain ng mga katulong dito. Kapag may kailangan naman ako, I can always communicate via intercom.

It sucks but, I'm cool with it.

Kaya ngayon, ito ako, naghihintay na pag-buksan ng pintuan. I can hear numerous voices outside and the clanking of chains.

Maya-maya pa, tuluyan nang bumukas ang pintuan revealing my jerk cousin, Eros. Sa likod nito ang ilang mga katulong at isang guard.

Mukha naman akong preso nito, buwiset.

"Buti naman at gising na ang modern day sleeping beauty." komento nito habang nakangisi, I rolled my eyes at him in return.

"How can you call me Sleeping  Beauty? Rapunzel's better." I said, I'm Rapunzel at kagaya niya, kinulong din ako kaso siya, years, tas ako, days lang but hey, it's still the same.

The point is, kinulong kami pareho!

"No, you're Sleeping Beauty. Wala kang ibang ginawa kundi magbasa buong magdamag o 'di kaya matulog kahit tirik ang araw." wika niya na ikinakunot ng noo ko, paano niya nalaman na iyon lang ang ginawa ko rito sa loob?

Don't tell me...

"May kinabit ba kayong CCTV dito?" I asked, roaming my eyes around my room and I felt so stupid upon seeing a camera 'di kalayuan sa direksyon namin, on top of the ceiling, actually.

"Damn! This is pure torture, wala na bang tiwala si Daddy sa'kin?" tanong ko sa kanya, for I know, someone's monitoring that CCTV for like, 24 hours!

"Unfortunately, wala." sagot ni Eros at tumawa pa.

Buwesit sa lahat ng buwesit!

"You bastard! Umalis ka nga rito, mas gusto ko pang makulong ulit ng ilang araw kesa makasama ka." I told him while gritting my teeth, tumigil naman siya sa pagtawa at tumayo ng tuwid.

"So you'll rather stay here? Geh, alis na lang ako, couz. Sayang at last day pa naman ng grounded session mo ngayon pero, mukhang ayaw mo naman kaya aalis na lang ako, il--" I didn't let him finish his words at dali-dali akong lumabas ng kwarto ko nang walang paalam.

Lumabas ako ng bahay and I was greeted by a familiar ambiance, Philippine air! Ilang araw din kitang hindi nalanghap. Nakakamiss ka rin pala kahit polluted at nakakasama ka sa lungs.

Lumabas ako ng bahay, hindi ako pinigilan ng guard namin. Infairnness, talagang malaya na ako!

Dinala ako ng mga paa ko sa park na palagi kong tinatambayan, I missed this spot so damn much.

Umupo ako sa swing at tahimik lang na pinagmasdan ang paligid ko, as usual, walang ka tao-tao rito.

I was just sitting quietly and peacefully here, not until a familiar car stopped, a white one.

Teka.. puting sasakyan?

Napatayo ako nang biglang bumukas ang pintuan, revealing Tita Lea. Nakita niya ako as she waved her hands at me, I waved back at kaagad na tumakbo papunta sa direksyon niya.

"Tita!" I called out, yumakap ako sa kanya, inhaling her scent. Bango talaga nito.

She hugged me back, ako na ang pumutol sa yakapan namin as I fired her questions kung ba't siya nandito.

"Actually, pumunta ako sa bahay niyo kaso wala ka doon. Then I remembered this place, hoping na sana nandito ka at, tama nga ako!" wika niya. Ba't naman niya ako hinahanap?

My question was answered nang magsalita siya ulit, "I'm going to visit someone today and I thought about you, isasama kita!"

"Po? Ngayon na ba?" I asked, tumango siya at hinila ako, then she gently pushed me inside her car. Ito na naman siya, nanghihila na naman

"Yes!" sagot niya at pumasok na rin sa driver's seat and then buckled up.

Kaagad naman akong napatingin sa suot ko, loose white T-shirt na may print na 'vans', maong shorts, at flip-flop slippers. Seriously? I look like a potato.

"Tita, nakakahiya naman po itong suot ko! 'Wag niyo na po akong isama." pakiusap ko, Tita didn't mind me as she continued on driving going to I don't even know where!

"That's fine!" giit niya, looks like talo naman ako sa kanya kaya tumahimik na lang ako.

Malas! Hindi ko dala ang phone ko, na kay Daddy iyon, 'di ba? Paano kong artista o sikat na personality ang imemeet namin? Hindi kami makapagpicture kapag nagkataon.

The ride lasted for almost 20 mins hanggang sa inihinto na ni Tita ang sasakyan niya, napatingin ako sa windshield at kumunot ang noo ko nang mapagtanto kong nasa Gate Of Angels kami.

Sementeryo 'to. Why are we here? Tumingin ako kay Tita na ngayo'y nakatingin din sa'kin.

"I'll spill a secret, ilang araw pa lang kita nakilala but, I can feel that you're trustworthy." sabi niya na mas lalong ikinakunot ng noo ko.

She instructed me na bumaba na, so did I. She handed me a plastic of candles habang siya naman, dala-dala niya ang isang bouquet na kinuha niya pa mula sa compartment ng sasakyan niya.

I'm not stupid, I have a hunch on what's about to happen.

Nauna nang maglakad si Tita, sumunod naman ako. We walked past a lot of graves not until tumigil siya sa paglalakad as she looked back to face me and gave me a bitter sweet smile.

"You kept on asking me kung sino si Sabel, maybe I can now tell you if who she really is." aniya na ikinanlaki ng mga mata ko. My heartbeat is pounding really fast at this moment-- I can also feel my sweat swelling up kahit na hindi naman masyadong mainit. What's happening to me?

I remained silent, listening to any words she's about to say.

"Sabel... she's— she's my daughter." she said, spilling the beans at tila paulit-ulit na nag-echo sa utak ko ang mga sinabi niya.

May anak si Tita Lea?

"Tita, asan po siya? Ba't 'di niyo po siya kasama?" I asked her, I'm trying to be composed even thou anytime from now, my voice will break. I have an idea kung asan siya, I'm just hoping na sana, mali 'tong iniisip ko.

She smiled at me, "Kasama ko siya palagi. She's always by my side, nakabantay kaya siya sa'kin."

And for the first time, I saw a tear escaped from Tita Lea's eyes. She motioned me to look down and follow her gaze, so did I and, I was literally shocked upon seeing what she wants me to see.

Napahawak ako sa bibig ko as I read the name written on the gravestone

Sabel Esme Salonga
Born: August 14, 2000
Died: August 17, 2000

"Chiara, she's Sabel." I heard Tita Lea said at nasundan ito ng mga hikbi niya, I'm not good at comforting people but maybe hugging her will somehow make her feel better.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya nang mahigpit as I rested my head on her shoulders.

Sabel...

* * * * * *
Note: Isa-isa ng lumalabas ang mga katotohanan! There's more to come so, watch out! PS: Late ko nang nabasa ang comments niyo, sa susunod po at #BabesMoment naman daw ♡

'Esme' is read as 'Esmae/Esmey' btw.