A Love To Remember

Chapter 53: Taste of Happiness

Chiara

I was so happy earlier because finally, makakalabas na ako sa ospital but now, here I am again in a different scenario, si Mama naman ang nasa ER at hindi na ako.

Now, I totally know how it feels when your love ones is in a dangerous situation, mixed emotions, nakakakaba na nakakatakot.

I don't like this feeling and I know that they don't too..

"Punyeta Kuya, bakit may dugo? Binuntis mo ba si Lea? Diyosmiyo, marimar." wika ni Tita Kate, making me bite my nails in frustration.

Kung buntis nga si Mama, hindi pwede, hindi pwede.. She's can't be pregnant.

"She didn't told me about that!" sagot ni Daddy na halatang kinakabahan na rin sa nangyayari kay Mama ngayon.

"It's because she doesn't know either, that's why.." Tita Analaine replied na ikinatahimik nilang lahat.

Kung buntis nga siya, it's too impossible for her not to notice the changes and symptoms, 'di ba? That's her body.. impossible naman ata na wala siyang nararamdamang kakaiba.

"Kailan ang huling ano niyo?" Tita Dawn asked kaya sa kanya naman napatingin ang lahat, ang ano daw?

"Ang anong ano Dawn?" tanong sa kanya ni Tita Kate with questioning eyes, napasapo naman ng noo niya si Tita Dawn na para bang naiinis dahil 'di nila-- namin magets ang ano niya.

"You guys want na sabihin ko talaga? May mga bata dito o." she exclaimed at parang dun na namin nagets.

"Aaahh..." they all said in chorus except for Dad of course, at tumango-tango pa sila.

"Cover your ears couz, rated SPG 'to." natatawang bulong ni Eros na ngayo'y nakaupo sa kanan ko while Kallie is at the right.

"Shut up." I murmured at pinanlakihan siya ng mga mata, being a jerk in all times, tumawa lang siya at napailing-iling.

"Uy, ano na Aga? Hindi siya makasagot o, inaaraw-araw mo ba si Lea?" Tita Sharon teased Dad, followed by their laughter.

Napaka-gaan sa pakiramdam na sa kabila ng lahat, tumatawa pa rin sila to somehow ease the nervousness that we all feel. Kahit si Daddy, nakangiti na rin ngayon.

I wish ganto na lang palagi, iyong masaya lang sila kapag ako naman ang na-confine sa ER, gusto ko tumawa rin sila kapag, kapag namatay na ako..

"Sir Aga." napatayo si Daddy nang may lumapit na doktor sa'min na kakalabas lang mula sa ER, I know her, siya ang nag-assist sa'min kanina!

"Everything's now fine, Ms. Lea is awake at nailipat na namin siya sa private room." he told us at parang nabunutan ng tinik naman kaming lahat dahil dun.

"Inilipat? Bakit hindi man lang natin nakita si Tita na lumabas?" pabulong na tanong sa' kin ni Eros, making me roll my eyeballs.

"Ospital 'to, there are secret passages everywhere and duh, hindi lang dito sa lugar natin ang daan, may daan din palabas dun sa kabila." paliwanag ko, he just nodded his head in response.

"Ano ba ang nangyari sa kanya, Doc?" Dad asked.

"Siya na lang po ang bahalang sumagot niyan." she answered at nagpaalam na dahil may aasikasuhin pa daw siyang ibang pasyente.

Naguguluhan man, sumama na lang kami sa isang nurse who approached us upang ihatid kami sa silid ni Mama..

___

Lea

Tahimik lang ako habang nakaupo sa higaan ko at pinaglalaruan ang mga daliri ko when the door opened, revealing Aga na ikinangiti ko.

"Babes.." he exclaimed and immediately went to my direction as he kissed my forehead.

"Aga.. may sasabihin ako sa'yo but please, don't freak out, okay?" I told him, he looks confused at first pero kalaunan din siyang tumango.

I took a deep breathe before saying anything, "Babes.. hindi ko sinabi sa'yo 'to noon dahil alam kong hindi mo magugustuhan 'to pero babes, may taning na ang buhay ko, babes mamamatay na ako. I'm diagnosed with cancer." I whispered, enough for him to hear at kaagad na umiwas ng tingin just to avoid his glances.

"A--anong sinabi mo?" he asked me stuttering and as if on a cue, isa-isa ng tumulo ang mga luha ko na naguunahan sa pagpatak.

"I'm sorry babes, I'm sorry for not telling you the truth, I'm sorry. I'm sorry." wika ko, Aga didn't say a word at nakatingin lang siya sa' kin, I don't know what is he doing but..

"You're a good actress, babes. You deserve to win an oscar award." aniya habang nakangisi, damn, may alam ba siya? "You can't lie to me. Kilala kita Lei, kilalang-kilala. I know you're lying so stop it." he added kaya napanguso na lang ako at kaagad na pinunasan ang pisnge ko na ngayo'y basang-basa na.

Sayang, alam niya naman pala, umiyak pa ako..

"Leche ka, looks like I can't lie to you babes, huh?" natatawang saad ko.

"You absolutely can't so tell me honestly, what happened to you?" he asked again kaya napaayos naman ako ng upo at ngumiti ng matipid.

"Babes, I'm pregnant." kinakabahang sambit ko.

Kahit ako, nagulat sa mga nangyari kanina. Of course I'm happy when the doctor told me that I'm pregnant earlier pero I'm also damn nervous. Akala ko, I'm diagnosed with PCOS but gladly, I'm not.

When I gave birth to Chiara, she's a premature baby right? Hindi naging madali ang pagbubuntis ko and this time it's way scarier because of my age but I have Aga beside me so I think, magiging madali lang 'to, sana..

"What did you said?" he asked again, smiling widely. Napangiti na lang din ako.

"I hate repeating the words that I've already said, bawal ulitin sa bingi." biro ko and the next thing I knew, nakayakap na siya sakin, halos hindi ko na maintindihan ang mga sinasabi niya, puro lang naman kasi na magiging Daddy na ulit ako. He's not that happy, isn't it.

"Chiara.." I murmured ng bumukas ulit ang pinto and this time, si Chiara naman ang dumating.

"Chia, your Mom is pregnant, magiging Ate ka na!" Aga said happily ng bumitaw siya sa pagkayakap sakin as he face Chiara's direction.

Upon seeing her, 'di ko maiwasan ang hindi makaramdam ng pagkakaba. She's wearing a blank expression, ni hindi ko man lang nabasa ang iniisip nito.

"Buntis ka, Ma?" she asked me, tumango ako and the next thing she did was pretty much unexpected, she burst out crying.

"Hey, why are you crying?" nagaalala kong tanong dito, she shrugged her head at umiyak lang ng umiyak. Bakit?

"Nako, halika nga dito kay Mama, come here.." I told her at mabuti na lang sinunod niya ako, lumapit siya sa amin at kaagad na umakyat sa dulo ng kama ko.

"Ayaw mo ba magkaroon ng kapatid?" Aga asked her and once again, nabahala naman ako. Paano kung ayaw nga niya? Knowing
Chiara..

"No! I mean yes, gusto ko ng kapatid pero.." she answered at parang nakahinga naman ako ng maluwag dahil dun.

"Pero naiinis ako sa sarili ko. I badly want to die, ayaw ko ng lumaban dahil nakakapagod na but upon hearing the good news, you just gave me a whole new reason to live again." wika nito na ikinangiti ko, "Oo na po, papayag na akong magpagamot because I don't want to leave my life without seeing my future sibling's sweetest smile." at tuluyan na akong naiyak sa tuwa dahil sa sinabi niya.

Madadagdagan kami ng isa and Chiara, Chiara just agreed to be treated. What more can I ask for?

"Thank you!" I said as I lean closer to hug her, niyakap niya ako pabalik and Aga also joined our hugging session.

"No, it should be me, thank you po!
I love you Mama and Daddy!"

* * * * * *