"Kalau kau petik nama si Jungkook tu. Kau akan menyesal , ingat tu tae" kata jimin sambil menghalakan jari nya ke arah dahi taehyung.
"Aku tak takut" balas Taehyung ringkas sambil membetulkan pakaian nya "tak takut ? Haha sebab ?" Soal jimin sambil ketawa sinis.
"Sebab kau takkan sanggup bunuh aku kan ?" Kata Taehyung , jimin memandang nya dengan pandangan tajam.
"Sial kau. Kau jangan sampai aku hilang kawalan" jawab jimin lalu di kembali duduk di atas katil wad yang empuk itu.
"Nevermind. Okay , aku gerak dulu. Lyun kat rumah sesorang ni. Aku nak jaga dia. Gerak lu pape roger" -taehyung.
"Lyun kat rumah sesorang ni"
"Fuck , kau jangan nak bawak lari Lyun aku. Kau takkan selamat taehyung" kata jimin sorang , dia menyepak bantal yang berada di kaki katil.
×××
"Aku dah balik" suara taehyung memenuhi rumah agam milik Jimin.
"Ah. Awak dah balik.. jimin macam mana ?" Soal Lyun.
"Dia okay je. Tapi satu je aku nak bgthu , esok or lusa dia balik. Kalau dia ada cederakan kau. Kau bagitahu aku awal2 . Aku selamatkan kau. Ara ?" -taehyung.
Lyun diam , dia tak bagi apa apa jawapan ataupun reaksi.
"Aku bawak kau lari daripada jimin" sambung taehyung. Lyun terkejut. Dia memberikan reaksi muka yang agak pelik.
"A.. apa ?" Soal Lyun.
"Aku bawak kau lari. Faham ?" Lyun diam . Dia taktahu nak jawab apa. Sambil dia termenung itu , taehyung memeluk nya lembut.
"Aku bukan apa. Aku risaukan keselamatan kau. Aku taknak kau cedera sbb dia. Aku sayang kau , even kita takde apa apa relay" tutur taehyung
"Tapi , saya tak berani nak sayang awak balik" taehyung meleraikan pelukan itu dan memandang Lyun.
"Kenapa ?" Soal tae "saya taknak awak mati sebab awak sayang kat saya. Jimin marah. Saya dah cakap kat dia yang saya cintakan dia sorang je" jwb Lyun.
"Tapi dia dah bunuh appa kau"
"Ya , tapi benda tu da lepas. Saya nak ubah dia jadi lebih baik" kata Lyun.
Taehyung mengangguk , dia faham. Mereka senyum antara satu sama lain.
++ ++ ++
Jimin membaling bantal , cawan dan semua benda yang ada di hadapannya.
"Aku akan ambil Lyun"
Kata kata taehyung itu membuatkan jimin tertekan. Dia rasa dirinya dicabar.
Mungkin Lyun akan memilih taehyung kerana dia rasa taehyung lebih baik daripadanya.
"Fuck ada saingan. Gi mampos la kau bff aku ke bf aku ke balak aku ke. Eh balak dgn bf tak masuk. Kalau aku nak sesuatu. Aku sanggup buat apa apa je. bunuh org pun aku sanggup. Walaupun dia kawan baik aku. Keluarga aku. Tak kesah"
"Disebabkan parents kimk aku tu. Aku jadi psiko. Bodoh"
Jimin meramas rambut kuning nya dengan kasar sehingga luka. Takdelah luka teruk. Luka calar2 je.
Flashback.
"Apa ni bang ? Kenapa abang sanggup tipu saya bang ?! Kenapa bang ?!"
"Tak sayang , DNA tu salah. Salah ! Jimin tu anak kita !"
"Abang tahu tak ? Somi anak betul kita mati ! Sekarang ni Si jimin tu aman je hidup dengan kita ! Sdgkn dia anak org lain ! Entah2 anak org bangla abang kutip !"
"Tak sayang.. awak salah faham !"
Jimin pulang dari sekolah dan dia menunjukkan result math dia dan satu lukisan ke kedua ibu bapanya.
"MAMA ! JIMIN DAPAT MATH B !"
"B untuk bodoh. Kau bodoh" jawapan mama nya.
Jimin diam. Result nya itu terjatuh dari pegangannya. Begitu juga dengan lukisan itu.
End flashback.
"Fuck." Jimin mengenggam cadar katil itu. Air mata nya menitis. Dia rasa sakit hati.
Bersambung , huhu dah 1K read 😁 thankyou ! 💋 mwah

YOU ARE READING
The Psychopath
Fanfiction"Ye memang aku psiko , tapi aku cintakan kau ! Aku buat semuanya untuk kebahagiaan kite" •cerita ini mengisahkan seorang Psychopath bernama Park Jimin memerlukan gadis idamannya untuk mengubah psiko itu. Disebabkan masalah nya dulu , dia hilang kawa...