A/N: Hi! Two Updates in one day because I'm awesome like that! Joke! Tagal ko nang di nakapag-UD eh! Hehe! Busy po kasi sa school! Anways, ENJOY! VOMMENT! :D
__________________________________
CHAPTER 11:
~Mary Grace's POV~
NAKATULALA lang ako sa nakikita ko. It was torn and...
...filled with blood.
Narinig kong umiyak ng malakas sina Ryka at Kristel. Niyakap nilang dalawa si Chris na nakatayo lang at nakatulala, walang emosyong makikita sa mga mata niya. Bigla akong nalito.
Bakit parang wala naman 'ata silang pakialam?
Tinignan ko sina Jace, Ivan, at Luke pero lahat sila pare-parehas lang ang hitsura. Walang kaemo-emosyon at parang wala man lang pakialam sa pagkawala ni Leika.
Nagkatinginan kami ni Jace at binali ko agad ang tingin ko nang maalala ko yung... dream ko kanina. Argh! Ba't ko ba napanaginipan yun? Hindi ko naman sya crush ah! Gwapo sya, oo, pero crush? No freaking way.
"MG, you okay?" Tanong ni Ivan. I nodded absentmindedly.
Binali ko ulit ang tingin ko sa underwear ni Leika. At nakaramdam ako ng biglang pagsikip sa dibdib ko at naramdaman kong umakyat ang luha sa mga mata ko.
Nag-flash lahat ng memories naming magbabarkada, lahat ng oras at moments namin kasama si Leika.
Oh, Leika, mama Apes. A single tear ran down my cheek at dun na bumuhos ang luha ko.
"Leikaaa!" I sobbed. Lumuhod ako sa lupa at nilagay ang ulo ko sa mga kamay ko. "This is all my fault! Kasalanan ko 'to!"
Kung hindi ko sana sila dinala sa Bora, kasama pa sana namin sya. I feel so bad! Leika is my bestfriend for Pete's sake! And now she's gone! Na parang bula! Poof! Wala na! And it's all because of me!
May yumakap sa akin at in-assume kong si Gail 'to. Nandyan kasi sya palagi pag bumubukas ang waterworks ko.
"It's not your fault, at hindi pa sya patay. Seeing her...undies with blood doesn't mean that she's dead, okay?" Tumingala ako at nagulat sa nakita ko. It wasn't Gail who hugged me. It wasn't Faith or Nica or even Jace. It was Chris. Yes, si Chris. C-H-R-I-S. Si Chris na pinaglihi sa bato, that's the Chris I'm talking about.
I know, hindi rin ako makapaniwala.
"...so don't worry about it too much."
Dahil kailangan ko talaga ng kadamay ngayon, niyakap ko sya ng mahigpit at pinabayaan muna ang pagkagulat ko. Sinuksok ang mukha ko sa leeg nya at... Hmm... ambango nya. Parang si Jace lang...
Whatda?! ERASE! Ano 'to, lahat nalang ba ng lalaki aamuyin ko? So sinong susunod? Si Luke? Si Ivan?! Hay nako MG! Keep your hormones in check!
Nanigas sya nung niyakap ko sya pero nag-relax ren at binalik ang yakap ko. I pulled back para tignan sya, "Thanks, Chris. Kinailangan kong marinig yun, kaya salamat." Bulong ko na may kasamang ngiti.
"It's okay." He said, and then he...he...I can't believe I'm going to say this but he...
...he freaking SMILED!
Posible ba yun?! I mean, si Chris?! Smile?! Hindi 'ata posible na magkasama yung words na 'Chris' at 'smile' sa iisang pangungusap! To say that I was shocked is the understatement of the century. Lahat kami napanganga.
Literally.
Nakatingin parin sya sakin kaya hindi nya napansin ang nawi-weirduhan na tingin ng mga kasama namin sa kanya. "We'll find her. I'm sure of it."
BINABASA MO ANG
The Adventures of Super 7
HumorKilala ang Super Seven sa Batac Junior College, isang sikat na paaralan sa Ilocos Norte. Grupo sila ng magkakaibigan na magkaibang-magkaiba ang mga ugali at kilala sila sa pagiging loka-loka at daring nila. Pero pano nalang kaya kung paglaruan sila...
