KAYIP İKİZLER.

Bölüm-1 Başlangıç

'Hayır Akın' dedi ikiz bebek sahibi olacak Ahu Hanım. İkizlerini aldıramazdı. Onlar Ahu hanımın tek gerçeğiydi. Karşısındaki sevdiği adamdı. Ve en başından beri bir bebek istemiyordu o adam. Üstüne üstlük ikiz bebekler olduğunu öğrenince kafayı yiyecek gibi olmuştu adam.
' Hayırı yok Ahu. O bebekler alınacak randevu alıyorum yarın için ve o bebekler yok olacak. İşte o kadar' deyip odadan çıktı Akın Bey. Olduğu yere çöktü kadın. İçi içini yiyordu. Döküyordu içini. Ama şöyle düşündü. 'Asla bebeklerimi yok etmeyeceğim. O zaman oyun başlasın Akın' Genç kadın çok kararlıydı. Gidecekti bu adamın yanından. Gidecekti uzaklara. Ve o bebekleri doğuracaktı. Genç kadın göze batmamak icin Akın Bey'in yanına gitti. Ve konuşmaya başladı:
'Akın ben bebekleri aldırmaya karar verdim. Ben sensiz yapamam' dedi Ahu Hanım. Akın Bey'in yüzü ilk baş boş boş bakmıştı genç kadına. Daha sonra bu dedigini beğendiğine dair bir gülümseme yerleştirdi suratına.
'Aferin Ahu. Bak buna sevindim. Yoksa benim gibi zengin ve şöhretli bir adamı asla Bulamazdın.' der. Ve genç kadın hemen odasına gider. Hemen bavulunu hazırlamaya başlar. Bir yandan da sevdiği adamdan uzaklaşmak onu çok üzer. Ama bebekleri için mecburdu.

Ahu Hanımın ağzından;
İçim içimi yiyor. Bir insan nasıl bu kadar kötü olabilirki. Düşünmeden edemiyorum. Bebeklerimi doğuracağım ve onları bir yurda vereceğim. Onları Kimsesizler Yurduna vermek bana çok acı vericek biliyorum. Ama onları her zaman göreceğim. Bavuluma lazım olabilecek herşeyimi koyup koymadığıma son kez daha baktım. Herşeyim tamdı. Burda geçirdiğim son saatlerimdi. Tam odadan çıkacaktım ki aklıma bir şey gelip duraksadım. Bavulu odanın ortasında bırakmıştım tabi yaa. Hemen bavulu yatağın altına koydum. Evet tek ihtiyacım olan biraz paraydı. Hemen kasanın olduğu odaya yani Akının çalışma odasına girdim. Etrafıma bakındım. Hiç kimsenin beni göremeyeceğinden emin olduğum zaman kasanın olduğu gizli duvara geldim. Tabloyu indirdim ve kasanın şifresini girmeye başladım. Kasa açılınca gözlerime inanamadım. Bir sürü para ve bir kadın fotgrafı vardı. Ne olduğunu ve kim olduğunu anlamak için hemen fotoğrafı elime aldım. Hayır hiç bir yerden tanıdık gelmiyordu bu kadın. İçimde bir şeylerin kaynadığını hissettim. Hemen fotoğrafın arkasına baktım ve gördüklerim karşısında gözlerimden bir damla yaşın akmasına izin verdim. Kağıdın arkasında 'ÇOCUKLARIMIN ANNESİ' yazıyordu. Bir anda fotoğrafı elimden düşürmem bir oldu. Ben buradan gidecektim ama Akın'ın herşeyini öğrenecektim. Orada olan paraların yarısından fazlasını aldığım gibi odadan çıktım ve kendi odama gidip kapıyı kilitledim. Telefonumu elime aldım ve her işte bir parmağı olan kardeşim Bilal'i aradım. İkinci çalışta hemen açtı ve konuştu:
'Efendim ahu?'
'Bilal ben bu gece buradan gidiyorum. Tahmin ettiğim gibi Akın bebekleri istemedi' dedim ve bir hıçkırık çıkıverdi ağzımdan. Ve devam ettim. 'Kasadan para alacaktım ve karşıma bir fotoğraf çıktı. Bir kadın fotoğrafı. Ve.... Ve arkasında 'ÇOCUKLARIMIN ANNESİ' yazıyordu... '
        'Ne demek lan bu seni boynuzladı yani bu herif! Şerefsizz.! Benden istediğin ne kardeşim?!' Bilal çok sinirlenmişti. Çok belliydi. Ve bende dedim ki
        'Ben burda yokken ikimiz hep bir iletişim içinde olucaz. Ben seni başka bir numaradan arayacağım. Ve sana sıra gelmişken. Sende Akın'ın çocuklarının Annesini bana bulucaksın Bilal. Ve o kadın hakkında herşeyi bana bildireceksin herşeyi!. Ve her gün Akın'ın neler yaptığını herşeyi anlatacaksın kısacası. Fotoğraflarınıda istiyorum. Hergün!.'
      İçim içime sığmıyordu. Sinirden kafayı yicektim. Bilal 'Tamamdır' dedikten sonra telefonu kapattım ve hemen aldığım paraları çantama bir iki demetinide cebime koydum. Sonuçta üç canlıydım ve tek başıma idare etmem gerekecekti! Çantam ve bavulumuda sakladıktan sonra Akına bakmak için odamdan çıktım. Akın oturma odasında uyuyakalmış. Evvet. Hemen odama geri çıktım ve kapının önüne eşyalarımı koydum ve bir süre bakakaldım. Ve arkamı dönüp yürümeye başladım.  Ve bir anda birşeyi unuttuğumun farkına vardım. Nerede kalacaktım ben bu halimle !!! Hemen telefonumu kaptım elime. Bilali aradım. İlk çalışta açtı telefonu:
        'Dur tahmin edeyim kardeşim. Üzüntüden ve telaştan bilet almayı unuttun ve kalacak yerin yok?' dedi
        'Tam üstüne bastın kardeşim gelip beni sana konum attığım yerden al. Yurtdışında kalacağım yer zaten hazır. ' dedim.
         'Tamam Kızıl.'dedi. Bana her zaman kızıl demesi hoşuma giderdi kardeşimin. Hemen konumumu attım ve bulunduğum yere geldi. Demek kardeş özlemi böyleymiş sımsıkı sarıldık birbirmize... Ve Bilalin evine doğru gitmeye başladık. Evet yarın sabah büyük gündü.. Bebeklerim için herşeyi yapabilirim!!.