PYAAR Kİ YE EK KAHAANİ ( BU BİR AŞK HİKAYESİ ) yeniden Yazılıyor...

GERÇEKLER

Abhaydan...

Annemin endişe dolu bakışlarıyla karşı karşıyaydım.
Acilen birşeyler yapmam lazımdı.
" abi yukarıda kim var ? " dedi reina.
Ne diyecektim şimdi. Reinanın sorgulayıcı bakışlarını üzerimde hissedince aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
" ha... o mu ? Benim bi kız arkadaşım ya " umarım inanırdı. " senin kız arkadaşın öyle mi ? O zaman neden ' orda biri varmı diye çağırıyordu ' hem onu da geçtim siz buraya geleli 2 gün oldu ne ara tanıştın bu kızla" dedi. hemen konuyu kapatmam lazımdı.
" ufaklık boşver sen... hem uzun hikaye o sonra anlatırım ben bi çıkıp bi bakayım " merdivenlere doğru  yürüyordum ki reinanın sesi duyunca dona kaldım "peki abicik öyle olsun kaç bakalım her ne saklıyorsan yakında çıkar kokusu nasıl olsa geri döndüm zaman bol "dedi. Onu böyle geçiştiremiyecegimi biliyordum. Vampir hızımı kullanarak yanına gittim ve tek hamleyle onu omzuma attım. " işte benim tanıdığım içgüdüleri ile hareket eden kardeşim. Madem seni geçiştirdiğimi düşünüyorsun neden aklımı okumuyorsun. muhteşem yeteneklerini üzerimde deneyebilirsin. " dedim umarım bu sefer inanırdı.
" ah... hayır denemiycegim.  lütfen artık beni yere indirirmisin. Burada rahat degilim " dedi. Gözlerimi kapatıp rahat bi nefes aldım inanmıştı." Ve unutmadan şu gizemli arkadaşın sıkılmadan yanına gitsen. Muhtemelen geldigine pişman olmuştur. " dedi.
onu indirip. Vampir hızımı kullanıp merdevinleri çıktım. Koridorun sonundaki odama ilerledim.
Piadan...

yataktan zorda olsa çıkabilmistim. Yavaş yavaş kapıya doğru yürüdüm. Kapıya geldiğimde kapının siyah olduğunu gördüm. Ne tuhaf , kapının kolunu tutup açmaya çalıştım ama kitliydi.
Daha sonra sonra kilit sesi duyuldu ve kapı yavaşça açılmaya başladı.
Abhaydan...
Içeri girdiğimde yatak boştu.  Peki nerede bu kız,odanın içine yürüdüm. Çok geçmeden nerede olduğu buldum. Nefes alış verişlerini durabiliyordum. Kapının arkasına saklanmış tı. Yavaş hareketlerle arkamı döndüm ve ona doğru ilerledim. Açtığım kapıyı hızla kapattım. Kapalı olan gözlerini açmış bana bakıyordu. Gözlerinde ki korkuyu görebiliyordum. Ona nasıl davranmalıyım bilmiyorum.
" iyi görünüyorsun " dedim. Bana bakıp başını onaylar tarzda salladı. Benden korkmamasını sağlamalıyım. " aaa... şey... ben kendimi tanıtmadım. Ben abhay yani abhay raıchand buraya yeni taşındık. " dedim.
"Bende buraya yeni geldim. Burada ki bi okulda burs kazandım" dedi. Aaa evet ormanda onu valiziyle görmüştüm. Derin bir nefes alıp konuştu sanki cesaretini toplamaya çalışıyordu.
" bana ne oldu " dedi. Ona ne diyeceğimi iyi biliyorum.
" tam olarak bende bilmiyorum. Seni ormanda yerde baygın yatıyordun." Dedim. Sanki bunu diycegimi biliyormuş gibi cevabını veremeyeceğim bir soru sordu. " peki sen ormanda ne yapıyordun "dedi. Ona yaklaşıp gözlerinin içine baktım. " dedim ya buraya yeni taşındım evimde ormanın içindeki eski villa ve şuan zaten o evdesin " dedim bunu diyeceğimi beklemiyormuş gibi kekeliyerek konuşmaya başladı. " b... ben b... bilmiyordum. Sakıncası yoksa artık yurda gitmek istiyorum. Beni oraya bırakırmısınız. " dedi. Ne yani gitmek mi istiyordu.
" tabi " dedim. Burada kalması için ısrar edemezdim. Bu tehlikeliydi reinanın onu görmemesi gerekiyordu. Gitmek istemesi işimi dahada kolaylaştıracaktı. " ah... lanet olsun eşyalarım... " dedi. Ormanda unuttuğunu düşünüyor olmalıydı. " valizin aşağıda " dedim. Bana bakmadan kapıya doğru ilerledi. Aceleci davranıyordu. kapıyı açıp çıktı bende onun takip etmeye başladım. Merdivenlerden ineceken onun kolundan tutup durdurdum ve tek hamlede benim olduğum tarafa  cevirdim. Bu hareketimle şaşırmıştı.
" bekle aşağıda misafirlerimiz olabilir" dedim. Başını onaylaca sallayıp kenara çekildi. Onu bırakıp hızla merdivenleri indim. Ama kimse yoktu , sadace evin çalışanı vardı. sanırım annem bir şekilde reina'yı dışarı çıkarmıştı. Arkama bakmadan konuştum. " kimse yok gelebilirsin " dedim. Çalışana baktım şömine' yi yakmakla meşguldü. 
" mangeş, hanım efendinin valizini arabaya götür " dedim. Başıyla onaylanıp içeri girdi. 2 dakika sonra elinde valizle geri döndü. Kızla birlikte dışarı çıkıp arabaya ilerledik. O sıra da mangeş koşarak arabanın anahtarını bana getirdi. Anahtarı alıp arabaya bindim...

Piyadan...

Yurda geldigimizde tam inecekken beni durdurdu.
" neden burada kalıyorsun... yani demek istediğim bi evin veya ailen yokmu. " dedi. Bunu meraktan degilde laf olsun diye söylemiş gibiydi. O kadar sinir bozucu duruyordu ki onu bogmamak için kendimi zor tutum. " ailem yok 9 yaşımdan beri yetimhanede yaşıyorum. Burayada kazandığım burs sayesinde geldim " dedim.
" Şey... ben bilmiyordum " dedi.
" Sorun degil " dedim. Yüzüme buruk bir gülümseme yerleştirek. " bıraktığın için saol. Bu arada ben piya " dedim ve indim. Arka kapıyı açıp valizimi aldım. Daha sonra yurda doğru ilerledim...

Bölüm sonu...
Arkadaşlar reina hakında ne dusunuyorsunuz ?
Yorumlarınızı bekliyorum...