VAKT-İ ŞİİR

GEL DE...

Ne tahtım var benim ne başta tacım,

Hayat yolunda bir sana muhtacım,

Dermanım sensin yar sende ilacım,

Gel de dinsin dinmek bilmeyen acım.

Gönlüm sensiz kırık kanatlı bir kuş,

Ömür çıkılması zor mu zor yokuş,

Kalbime kaçıncı bu hançer sokuş,

Gel de bitsin aşkla hep değiş tokuş.

Yoksun, bana bütün nimetler haram,

Derdime dermandır yoldaş sigaram,

Yankılanır dağda çığlığım, nârâm,

Gel de kapansın yar şu gönül yaram.

Gittiğinden beri mevsimlerim kış,

Kalbe yazdım seni hep nakış nakış,

Yeter bana senden tatlı bir bakış,

Gel de dursun artık boşluğa akış.

Görmez başkasını yaşlı gözlerim,

Mecnun gibi her an seni özlerim,

Dayanmaz gayrı bu yorgun dizlerim,

Gel de bahar olsun solgun güzlerim.

Hasretinden yaz kış çağlayan ne mi?

Sanma ırmaklar, şu gözlerin nemi,

Seni diler gönül bir de annemi,

Gel de cennet eyle bu cehennemi.

Sendin soframdaki lezzetli aşım,

Sen gideli beri dinmez gözyaşım,

Dertle doldu dertten bihaber başım,

Gel de yüreğimle bitsin savaşım.

Varılması müşkül, dikenli yolsun,

Özleminden bütün çiçekler solsun,

Çilehaneler hep derdinle dolsun,

Gel de o gün mutlu tek günüm olsun.

Sen gidince benden, ben de nâfile,

Acı feryadımı getirdim dile,

Duymadın ahımı sen bile bile,

Gel de ölümüme olma vesile.

Dünya fâni bir han ben garip hancı,

Sen bu handa kalan güzel yabancı,

Aşkın kalbe saplı bir derin sancı,

Gel de yine kandır beni yalancı.

Belki yıllar sonra beni ararsın,

Bulursan hatrımı bile sorarsın,

Ama öldüğümü o gün duyarsın,

Gel de ruhum seni son bir kez sarsın...