Gün geçtikçe daha da sıkılyordum.hayat tamamen boşalmış gibiydi benim için,zor olsa da bu hayata katlanmak zorundaydım. Bu zamana kadar hiç birşeyden pişmanlık duymadım ve duymayıda düşünmüyorum.
"Ben on yedi yaşında bir gencim. Bu yaş tamamen benim için güzel bir yaş. Adım ateş çok güzel bir isim bu ismin bir hikayesi var
Babam ölmeden önce bu ismi söylemiş. Babam o zamanlar çok hastaymış boğaz kanseriymiş annem de o zamanlar bana hamileymiş o gün babam bize gelirken trafik kazası geçirmiş. Durumu çok ağırmış babam benim doğduğum gün böyle ölmüş. Bu yüzden doğum günlerimi kutlamam böyle babam sayesinde bu isme kavuştum Dedemlere kalsa Okan,Mustafa,hüseyin falan koyacaklarmış Ama babam saolsun bu isme kavuştum."
Bir kaç yıl sonra...
"Annem babamı kendinden çok seviyormuş. Bu yüzden annem babamın yokluğuna dayanamayıp ben beş yaşındayken annem benim gözümün önünde kendini astı.
O an öylece kalmıştım. Anneme yapma,yapma, yapma diye bağırdım beni dinlemedi ve beni hiçe sayarak gözlerimin önünda kendini astı."
"Ben artık dedemle yaşıyorum. Onun sayesinde böyle dimdik ayaktayım. Ama annemden hep nefret ettim Ve hayla da ediyorum."
Dedem beni başka bir şehre yolluyor.
Artık yeni bir şehre taşınıyorum.ben okul da sürekli kavga çıkardığım, insanları dövdürdüğüm için dedem beni bir kaç yılığına yolluyor. sanki başka bir şehir de bu huyumdan vazgeçiceğimi sanıyor.
"Bursadan istanbula gidicem benim için daha iyi olacak yeni bir hayat yeni karmaşıklıklar Bu huyumdan hiç vazgeçmiycem galiba"
"Bu okul da bana sürekli psikopat derler. Dedem annem ve babamın ölümünden dolayı böyle olduğumu düşünüyor. Böylece dedem beni sürekli psikoloklara götürdü. Kafamda birşey var sanıyor. Bunun açık olarak özetlersek delirmiş olduğumu düşünüyor."
"Bütün gitiğimiz psikoloklar da sonuçlar hep benim psikopat olduğumu gösteriyor. Sence öylemiyim?"
Bursadaki okuluna gider.
Ateş:
"Hey!millet ben geldim." der ve sınıfa girer herkes susar
"Noldu neden konuşmuyorsunuz. Hadi bana doğruyu söyleyin gideceğim için çok seviniyorsunuz dimi."der
Ve sınıfta dolaşmaya başlar ve bir anda durur. Bir sandalyeyi kızın oturduğu sıraya çeker ve sandalyenin arkası vücudununa deyecek şekikde koyar ve oturur.
Kızın çenesini yukarı kaldırır. Kızın nutku tutulur. Ve şöyle der:
"En çok ta sen üzülüceksin dimi."der kız kafasını omzuna doğru çeker ve ateşe dönerek:
"Hiç üzülmiycem artık rahat bırak beni!" der ve kızın gözleri dolmaya başlar.
"Hııh demek öyle iyi zaten senden daha iyilerini bulurum." der ve ayağa kalkar.
O anda sınıfın en cılız,savunmasız çocuğu mehmet ayağa kalkar ve ateşe boş şişe atar.
Mehmet:
"Onu rahat bırak neden hayla onla uğraşıyorsun o sana ne yaptı.
Ateş dönerek:
"Ona aşık mısın...? İyi yakışırsınız böyle bir kız tam sana göre senin gibi bir cılıza..."
Mehmetin gözleri kocaman açılır:
"Git burdan! Defol! Seni hiç kimse istemiyor."
Ateş gülerek:
"Baya cesaretliymişsin ama şunu unutma ben bu okuldan gidince seni döversem hiç birşey olmayacak O zamanlar hayla transferlikle uğraşmış olucam hah... doğru dimi?"
Mehmet hiç birşey düşünmeden hemen cevap verdi:
"Bur da herkes senden korktuğu için birşey söylemiyor ama ben artık susmiycam senin işkencelerinden bıktım artık git burdan!ahh doğru senin annen kendini asmıştı dimi sende bizi as-" der ve ateş mehmetin lafını keser.
Sinirli bir şekilde:
"Ne! ne dedin sen... Ne dedin seenn!!!"
İlk bölümümüz burda bitiyor. Gözlerinize sağlık
Okuduğunuz için teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Afetmeyen Psikopat (Zor Anlar)
Teen FictionKabusun önüne çıkmaya var mısın? ya da korkup saklanacak mısın? Sana ihanet edenlerle savaşacak mısın? ya da savaşmayıp gerimi çekileceksin? ve hiç aşık olacak mısın?
