บทที่แปด + ประกาศแจ้งเรื่อง

259 4 11
                                    



รินหยดรดผืนพสุธา            ชลธาราแดงฉานหลั่งลงไหล

ดินดื่มกินโลหิตผู้ปราชัย                 ที่มอดม้วยบรรลัยดับชีวี



เอกบุรุษหนึ่งเดียวที่เพียบพร้อมด้วยบรรดาศักดิ์ ร่ำรวยด้วยทรัพย์สมบัติเงินทอง

ทั้งยังมีรูปกายงามดุจเทพบุตรสติปัญญาเฉียบแหลม มากด้วยความสามารถ

เป็นดุจดั่งแก้วตาดวงใจความหวังของพ่อแม่ ว่าบุตรเพียงคนเดียวของตนนี้ จักเป็นผู้เชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูล



เติบโตมาอย่างสมบูรณ์พร้อม มากด้วยความมุ่งมั่นและความหวัง

หากแต่จักดับดิ้นลงด้วยพิษร้ายจากใจตนเอง..

.

.

.

.

.


วินาทีหนึ่งไหลช้าราวชั่วกัปชั่วกัลป์



ราวสรรพสิ่งหยุดนิ่งไร้ซึ่งสิ่งใดอื่น



ความเจ็บปวดแสนสาหัสแล่นริ้วไปทั่งสรรพางค์กาย




เมื่อร่างร่วงหล่นลงสู่ดิน..




เศษดินเศษหญ้าเลอะตามตัว โลหิตแดงฉานไหลซึมลงพสุธา เนตรที่พร่ามัวลงทุกทีมองเห็นเพียงใบหน้าของผู้เอาชีวิตเรา..หูแว่วยินเสียงสะอื้นไห้ที่แสนคุ้นเคย




เขาคงคิดไปเองกระมัง ป่านนี้คนคนนั้นจะรู้ได้อย่างไร ว่าเขาอยู่ตรงนี้ และกำลังจากไปเสียแล้ว

คนโขน (Zarry-Lirry Fan Fiction)[End]Where stories live. Discover now