รินหยดรดผืนพสุธา ชลธาราแดงฉานหลั่งลงไหล
ดินดื่มกินโลหิตผู้ปราชัย ที่มอดม้วยบรรลัยดับชีวี
เอกบุรุษหนึ่งเดียวที่เพียบพร้อมด้วยบรรดาศักดิ์ ร่ำรวยด้วยทรัพย์สมบัติเงินทอง
ทั้งยังมีรูปกายงามดุจเทพบุตรสติปัญญาเฉียบแหลม มากด้วยความสามารถ
เป็นดุจดั่งแก้วตาดวงใจความหวังของพ่อแม่ ว่าบุตรเพียงคนเดียวของตนนี้ จักเป็นผู้เชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูล
เติบโตมาอย่างสมบูรณ์พร้อม มากด้วยความมุ่งมั่นและความหวัง
หากแต่จักดับดิ้นลงด้วยพิษร้ายจากใจตนเอง..
.
.
.
.
.
วินาทีหนึ่งไหลช้าราวชั่วกัปชั่วกัลป์
ราวสรรพสิ่งหยุดนิ่งไร้ซึ่งสิ่งใดอื่น
ความเจ็บปวดแสนสาหัสแล่นริ้วไปทั่งสรรพางค์กาย
เมื่อร่างร่วงหล่นลงสู่ดิน..
เศษดินเศษหญ้าเลอะตามตัว โลหิตแดงฉานไหลซึมลงพสุธา เนตรที่พร่ามัวลงทุกทีมองเห็นเพียงใบหน้าของผู้เอาชีวิตเรา..หูแว่วยินเสียงสะอื้นไห้ที่แสนคุ้นเคย
เขาคงคิดไปเองกระมัง ป่านนี้คนคนนั้นจะรู้ได้อย่างไร ว่าเขาอยู่ตรงนี้ และกำลังจากไปเสียแล้ว
YOU ARE READING
คนโขน (Zarry-Lirry Fan Fiction)[End]
Fanfictionศิลปะไทยโบราณ ถูกกล่าวขานผ่านบทเพลง เห่กล่อมขับบรรเลง ร่ำร้องเล่นเป็นทำนอง หัวโขนที่สวมใส่ ทรงเครื่องไทยใส่ภูษา กวัดแกว่งตะบองท่า จีบขึ้นหน้าตั้งวงรำ จะกล่าวอ้างถึงตำนาน ที่กล่าวขานกันนานนับ พี่น้องเอยจงสดับ รับเรื่องราวที่รอคอย มิตรรักเป...