คนโขน (Zarry-Lirry Fan Fiction)[End]

บทที่สาม

สหายเอ๋ยเจ้าคิดคดให้แสลง                             ใยแสดงกิริยาคำสาไถย

           แต่จิตคิดผลาญเราให้บรรลัย                         ให้คลางแคลงใจในตัวเพื่อนยา

แก๊ก แก๊ก แก๊ก

"ตรวจพลยักษ์ พลลิง "

กรับไม้อันเก่าเคาะเป็นจังหวะ ขณะที่ดวงตาคมเข้มเฝ้ามองกลุ่มเด็กหนุ่มเดินเข้ามาเรียงแถวกัน ณ ลานหินที่คุ้นเคย แถวนั้นแบ่งเป็นสองฝั่ง อยู่ที่ข้างลาน เสียงซ้อมตะโพนเสียงระนาดเอกดังแว่วมาใต้ถุนเรือน

เซนยืนอยู่ด้านนอกบริเวณลาน มองไปที่ท่านครูซึ่งกำลังเดินตรวจความเรียบร้อยของลูกศิษย์ นี่ไม่ใช่การซักซ้อมส่วนของเขา หากแต่เป็นการฝึกโขนขุนพลลิงและยักษ์ที่จะทำการแสดงโขนชุด ยกรบ ที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้

พ่อครูเดินวนไปมาด้านหน้าเหล่าลูกศิษย์ นับจากวันที่พวกเขาทั้งห้าคนแอบออกไปเที่ยวเล่นกัน ก็เป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์แล้ว อาการป่วยของท่านนับจากวันที่สรุดลงไปนั้น ถือว่าดีขึ้นบ้าง แต่ความแก่ชราได้มาเยือนท่านเจ้าคณะเป็นเวลานานแล้ว เซนเห็นว่าท่านครูมีอาการไอหอบบ้างในบางครา

นับจากวันที่ถูกโบย ท่านครูจัดแจงเลือกบทโขนที่ไม่มีบทของโขนตัวนาง เพื่อที่รี่จะได้ไม่ต้องลงแสดงในครั้งนี้ บ่าวไพร่บางคนบอกว่า เป็นเพราะท่านครูจงใจทำโทษที่บุตรชายขัดคำสั่ง แต่อีกพวก ก็บอกว่าท่านครูสงสารลูก ไม่อยากให้เหนื่อยมาก เขาก็ไม่รู้เช่นกันว่าอย่างไหน ที่เป็นความจริง

เซนดึงความสนใจกลับมาที่การซักซ้อม