Elimde Kalan

Olay gün

-Kalk!Hande,büyük sınav günü bu gün,kızım!Kalk annem,hadi,bak geç kalacaksın!
Yorganı yüzü görünmeyecek halde üzerine örtmüş Hande uykulu halde:
-Ya,anne,bir az daha,lütfen.
-Kızım,sen kendinde değilsin galiba.Bu gün senin hayatını değiştirecek gün.Gola şirketine gideceksin ya!Okudun,Allaha şükür,iş bulma zamanı.Hadi,o I.T şirketine git ve sınavı geç!
Annesinin sözlerini algıladıktan sonra bir anda kendine gelen Hande yataktan zıplayarak:
-Ya anne!Neden uyandırmıyorsun ya?!
O,bu sözleri söyledikten sonra koşarak banyoya girdi.Beş dakikaya üzerini giyerek saçını yapmaya başladı.Üzerinde su mavisi elbise ve beyaz ayakkabı var idi.Orta boylu kızdır Hande.Yanaklarında iki gamze var.Siyah saçlı kız bu arada.Gözleride kocaman.Öyle güzel ki...Bakışlarıda hülya.Karakteride iyi aslında.Çok konuşmaz.Ama işine geldiğinde ve heyecanlandığında da susmak bilmez.Çok iyi okul kazanmış,iyi kalpli birisinin desteği ile burs almış.Ama biraz tembel bir kız.Kafasını kullanmayı pek sevmez.Enerjisini kullanmayı da.Ama bir işe girse,kimse onu durduramaz.Evet,I.t ,anladığımız dilde söylersek hacker,yani bilgisayar uzmanı.
Saçını at kuruğu yaparken annesi onun el-ayağını daha da dolaştırıyordu:
-Kızım,birtanem,heyecanlanma emi!Işe alıcaklar seni!Ha,işe alınman için sınavdan da geçmen gerek.Ama merak etme geçeceksin sen!Babanda kalksın,bizde memleketden babam aradı.Mecburmuş guya!Onun yanına gideceğiz.Ama 2 saat olmaz döneceğiz.
-Tamam anne.Heyecanlandırıyorsun beni!Hadi,bir çay getirsene.
-Yok!Yolda simit alıp gidersin!Hadi bakam,git!
-Ay anne,tamam tamam!Hadi,güle-güle!
Hande kapını açıp çıkar ayak,annesi durdurarak:
-Annem!
-Efendim?
-Gel kuzum.Içimden geldi sarılmak.
-Tamam-Hande gülümseyerek annesini kucakladı.
Sonra otobüs durağına doğru koşmaya başladı.O arada bir simit aldı.Yiyerek durakta bekliyordu.Birden bir kız ona yaklaşaraktan:
-Ya,pardon Sevter mahallesi nerede acaba?-Bu soruyu soran genç kız hiç buralılara benzemiyordu.Daha çok sosyete gibiydi.Marka giyindiğide belliydi.
-Düz,sonra sağa
Bir anda arkadan uzunboylu,yakışıklı,simsiyah gözlü,güzel kiprikli bir adam bağırarak iki kızın yanına gitdi:
-Mehtap!Mehtap!-Diye bağırdı.Tedirgine benziyordu.
-Uf ağabey!Gelmeyeceğim hastaneye işte!
-Yanındaki kim?Buraya neden geldin birtanem sen?!Nasıl yere geldin,nasıl insanlara bulaştın sen!!!
-Bi dakika!Nasıl insan derken?!Beyefendi!Napıyorsun sen?Ne diyorsun?!Bana bi yer sordu bende yardım ettim!Boşuna demiyorlar bu devirde kimseye iyilik yaramıyor diye!
O sırada Mehtap abisinin ve tanımadığı kızının kavgasına ağzı açık tanıklık ediyordu.
-Yalnız ben dediğimi size ait etmedim!
-E nasıl insan dediniz ama!-Hande bağırıyordu.
O sırada otobüs,yani Handenin tek fırsatı yandan uçarcasına gitdi.
-Tamam hanfendi!Tamam!Kardeşimi alıp gidiyorum-diye Alper Mehtapı kenara çekti!Ve o sırada Hande otobüsün gitmesinin şokundaydı.Gözlerini kocaman açmış,otobüsün arkasında,gidişini izliyordu.
-Mehtap,Abim!Yapma ama
-Bıktım artık!!!Hayatıma karışmandan,müdahele etmenden bıktım!Anladınmı!Annemiz,babamız olmayabikir,terketmiş olabilir!Ama senin bu üstseviyeli haraketlerinden bıktım!-diyerek Mehtap oradan ayrıldı.Alperse küçük kız kardeşinin arkasından bakıyordu.
------------------------------------------------
O anda Hande,anne ve babasının arabada,memlekete giderken,daha evden yeni çıkmalarına rağmen kaza yaptıklarını,vefat ettiklerini bilmiyordu.
------------------------------------------------