"One Girl Who's Waiting For A Right Man"

(chapter 7) c*m* b*ck h*m*

C*m* b*ck h*m*

========

At nang kami ay makauwi na sa bahay ni tita,I decide na maglayas na at magimpake ng hindi nila nalalaman para kinabukasan bago pa sila magising ay makalis na ako.

I'll gonna do it for my sake. Ayaw ko nang maulit muli ang nangyari sa akin dito sa Manila.

Babalik ako sa Pampangga,at dun muna mag p-part time job,total di pa naman din pasukan. Halos di rin ako naka-isang buwan dito kila tita.

=========
KINABUKASAN

Madaling araw pa lamang ay nag decide na akong tumakas sa puder ni tita ng palihim. Nag iwan din ako ng sulat sa lamesa sa kwarto ko sa baba.

"Dear tita and Tan,
Ako'y aalis muna ng panandaliang panahon para lamang makalimot sa mga sakit na dinanas ko dito sa Manila. I came here for a work,hindi para bastusin ng ibang tao ang reputasyon ko. Kaya tita at Tan,sana maintindihan ninyo ang aking saloobin kung ba't ako umalis sa pamamahay niyo.
Maraming maraming salamat po sa pagtanggap ng buo sa akin dito sa pamilya ninyo.
Tita at Tan kung gusto niyo po akong kontakin ito po ang number ko. 0*********3."
==========

SAKAYAN

At ginamit kong pamasahe ang perang binigay sa'kin ni tita na five thousand.
At ako'y babalik rin sa Manila pag wala talaga akong mahanap na job dun sa Pampangga.

At nang ako'y makasakay na sa bus,akoy nakatingin lamang sa mga tanawin na nakikita ko sa bintana. Mamimiss ko 'tong Manila. At si kuyang kundoktor ay hiningan na ako ng pambayad sa pamasahe. At ako'y agad agad ng nag bayad.

At dinadama ko lang ang mga hangin na dumadampi sa mga mukha ko. At iniisip kung ano ang magiging reaksyon nila tita sa letter na iniwan ko.

Isip ako ng isip na para bang may nakalimutan akong bagay na importante..
Hindi ko pa din alam kung ano iyon.. Sinilip ko ang bag ko at chineck ang mga papeles at mga damit. At ng na realize ko na ang diary ko ang naiwan ko ay di ko na binalak pangbumalik dahil nakalayo na ang bus na kinasasakyan ko ngayon. Pero sana lang ay makita ito ng pinsan ko para siya na lang ang mag sauli. Mayroon naman iyong namumber at address ng bahay namin.

Akoy patingin tingin lang sa labas at ayaw kong makatulog dahil wala namang pwedeng gumising sa'kin dito bukod sa katabi kong tomboy. At dahil sa sobrang aga ko umalis kina tita ay inantok ako...at ako'y nakatulog na. At nang di ko namamalayan ay nasa purok dos paasa umasa street na pala ako. Mabuti nalang at ginising ako ng tomboy na katabi ko.......

=========
PUROK DOS

I saw my siblings and I'm so very happy. Miss na miss ko na ang mga kapatid ko. Nahuli ko pa silang naglalaro ng chinese garter. At bigla na lamang silang napasigaw ng "ate!" At tumakbo sila palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit. At medyo masasakit at sariwa pa ang mga galos ko dahil sa ginawa ni Alvin.

At tinawag ng iba kobg kapatid sina mama at dada para sabihin na naririto na ako

Isang mahigpit na yakap ang natanggap ko galing sa kanila. At sobrang sakit la ngam mga sigat ko sa balikat..

"Ahhh..ang sakit po." Sabi ko kina mama at dada.

....

At inangat nila ang manggas ng  mga damit ko para tingnan ang mga gakos na mayroon ako..

"Anong nangyari sa'yo sa Manila,? Sabi sa'kin ni mama.

At bigla kong niyakap si mama ng mahigpit at nag sorry ng maraming beses.

"Ma,sorry,sorry,sorry po talaga.."sabi ko habang umiiyak.

At si mama ay napatingin at niyakap na lang din ako.

"Bakit? Bakit nak? Anong kasalanan mo.?" Sabi ni mama sa'kin na may pag aalala.

At ako'y napahinto sa pag sosorry sa mga sinabi ni mama.

"Ma, kasi....po...."sabi ko habang kinakabahan akong sabihin kung ano ang gusto kong sabihin.

"Kasi....ano...." Sabi sa akin ni mama.

At hinawakan ako ni mama sa mga balikat ko...

"Ahhh!araay!"sigaw ko,nang hinawakan ni mama yung mga balikat ko.

At biglang inangat ni mama ang manggas ng damit ko para makita ang mga balikat ko.

At biglang naiyak si mama sa mga nakita niyang sugat na meron ako.

"Anong nangyari sayo sa Manila?! May hazing ba do'n? O baka fraternity ang sinalihan mo?" Sabi ni mama ng may pag aalala habang umiiyak.

"Ma,....kasi ...nagsinungaling ako sa inyo. Hindi ko sinabi ang totoo..."sabi ko at biglang di natuloy ang dapat na sasabihin ko ng sabihin ni mama na.....

"Anong totoo?!" Sabi ni mama.

"Ahmm. Kasi po...nung nasa Manila ako,nalaman ko na may kamag anak pala tayo do'n." Sabi ko habang kinakabahan.

At biglang napahinto si mama.

"Sino?! Si Merla?"sagot ni mama

"Ahmm..opo.."sabi ko naman

"Edi nagsinungaling ka pala sa amin na nakatira ka sa isang apartment at may kasama kang iba?!"sabi ni mama.

"Opo,yung narinig niyo po na boses nung tinawagan ninyo ako ay si tita Merla po yun at sinabi niya na lang sa'kin na mag sinungaling na lang ako sa inyo dahil pag nalaman niyo 'to magaglit kayo. At wala po talaga akong naging maayos na trabaho do'n."paliwanag ko kay mama.

"Paano? Saan? Kailan? Magkwento ka nga."sabi ni mama.

"Sa kung paano po kami nag kita, dahil sa dapat papasok ako sa parlor at bigla siyang dumating kaya sabi niya dun nalang daw muna ako sa kanila matulog at tumira. At siya ang may ari ng parlor na papasukan ko sana. Pero dahil sa kamaganak pala natin siya,kaya di na niya ako pinagtrabaho. Binigyan niya ako ng 5,000 buwan buwan dapat pero dahil sa
Wala pa namang buwan akong nagtagal dun kaya, limang libo lang ang naganggap ko haling sa kanya." Paliwanag ko.

"Eh,saan mo nakuha 'tong mga pasa mo at mga kalmot sa balikat mo?." Tanong ni mama sa akin.

"Ahm....ma....may ikekwento po ako."sabi ko kay mama..

At umupo kami sa upuang kahoy sa labas ng bahay namin.

I started na ,namagkwento kay mama.

"Dahil po sa di ako pinagtrabaho ni tita,pinasok  nya po ako sa isang session. Sa pag p-paint ko po. At un po binastos po ako nung painter buti nalang po ay dumating si tan upang iligtas at tulungan ako sa manyak na painter na yun"

Naiiyak na kwento ko kay mama

"Buti nalang at dumating si tan nako pano lang kung hindi siya dumating anak"

Nag aalalang sagot sa akin ni mama na may halong ding tuwa .

"Edi na chuge na ako ma.."masayang sagot ko dito..

At kami ay naging maayos na ni mama..

Please do vote and comment!

Yung ibang chapter publish ko nalang..

Thankyou.

~ahhanjieel