Son Madde, hayatımın dipsiz çukurundan aşağıya hızla girerek birlikte uçan halıya binip keyif yapmaya gittik. Yani daha doğrusu o beni davet etti bende kıramadım. Sondu çünkü yani sondan bir sonraki sondu. Son bir cümlenin sonuna yazıldığı zaman aslında bir sikim ifade etmez, son olduğunu anlarız aslında, söylemek istediği yada anlam katmak istediği hiçbir şey yoktur, sadece son vardır. Maddenin sonu, hayatın sonu, eroinin sonu, yaşanmışlığın sonu, kalp kırıklığının sonu, müziklerin sonu, filmlerin sonu, mutlu biten ama sonunda mutlaka ama mutlaka üzüntü olan sonlar. Benim hayatım da aslında başlamadan bitmişti sadece uzatma dakikaları sayıyordum ama gel gelelim ki o uzatma da hiç bitmedi hep oyunda kaldım yada kalmak zorunda kaldım. Futbol maçını hiç bilmediğim için ayağıma ne zaman top gelse hep çelme yedim bende,, bu yüzden ayaklarım sızlar benim. Esrar yada Eroin diğer bir adıyla ''H'' aslında hiç kullanmamıştım ama sonra bir şey hayal etmek istediğimin farkına vardığım gün anladım. Benim hayallerim yoktu. Çok garip, bir insanın nasıl oluyordu da hayalleri olmuyordu dediğim zamanlar olmuştu ama aslında hayalleri olmayan kişi bendim. Hayallerimi bir gece yarısı eroinle takas etmek zorunda kaldım elimde başka seçenek yoktu en büyük hayallere ben sahip olmalıydım bu güne kadar kurgulayamadığım bütün hayallerimin anısına biraz eroinle bunu yaşamak istedim ve en büyük hayalimi görmüş oldum. Kumar kartların üzerinde dans ediyordum bilinç altıma attığım olaylar yüzünden sadece ufak çaplı bir hayal kurmuş olmuştum kumar kartların üzerinde dans eden biriydim ve sonra o kartların hepsini bir bir yaktığımı fark ettim o kartlar benim en büyük düşmanım olduğumu öğrendiğimde hayal kırıklığımı gördüm kartların en altında sessizce oturmuş beni bekliyordu yanına koşmak istedim ama kartlar birer düşman gibi suratımı o kadar çok çizmişlerdi ki yanına yaklaşmak değil beş yüz metre yakınına dahil yaklaştırmıyorlardı beni, orada hayal kırıklığımı bırakmak zorunda kaldım. Daha çok eroin daha uzun hayal demekti bende öyle yapmalıydım biraz daha dedim sonra biraz daha, biraz daha, biraz daha ve kendini sürekli tekrarlayan bir hadiseye dönüştü, sürekli biraz daha ilerisine gitmek zorunda kaldım ve hep aynı hayallerimin içinde kayboldum. Hayallerimin içinde düşmanlarım da arttı başka başka insanlar karşıma çıkmaya başladılar bu kez. Oturup ağlamak istedim artık son evreye geldiğimin farkına varmıştım çünkü eroinman olmuştum ve başarmıştım. Hayatımın amına koymuştum. Aslında olay şöyleydi önce hayat denilen şey benim hayatımın amına koymuş üzerine babamda hayatımın içine sıçmayı tercih etmişti. Ben sadece oturup hayatımın çöküşünü izledim. Kaybettiğim savaşımı, yenilgimi, hüsranlarımı, kalp kırıklıklarımı, mutsuzluğumu, hepsini bir bir izledim.
Kurutulmuş biber gibi balkonda öylece kalakalmıştım. Toprağım yoktu benim onu sulayan da kimse olmayınca kurudum o kadar çok ileriye gittim ki artık yavaş yavaş yapraklarımı dökmeye başladım. Kırılmıştı kanatlarım aynı ruhum gibi kırılan kalbim gibi kırılmıştı. Kırılmayı kırılmanın en büyük eylem olduğunu eroini tatmaya başladığım zaman öğrendim. Kusursuz bir cinayet işlemem gerekiyordu bütün planlarımı ona göre ayarlamıştım sessizce odasına girecek yastığını alıp boğacaktım basit ama sessiz bir ölüm şarttı aynen de öyle yaptım sessizce girip sessizce öldürmüştüm kendimi, delil bırakmamıştım arkamda, cinayet büro ekibi çok araştırdı ama onlarda bir bok bulamayınca pes ettiler. Kendimi ilk kez öldürmeyi denememiştim zaten daha önce defalarca denemiş biri olarak yapmıştım ama hep başarısız sayılmış biri olarak tarihe geçmiştim guinness rekorlar kitabına adımı yazdırmıştım. Başarısız bir adam. Ve bu yüzden hep geç kalmıştım ve bir gün kendi cenazeme dahi geç kalacağım. Elimdeki en büyük kozu artık oynamaya karar vermiştim yani H ile tanışmıştım kanıma karışmaya devam ettikçe biraz daha kullanmayı tercih etmek zorunda kaldım. Çünkü artık hayal dünyamın içine sıçacak kimse yoktu hepsini bir bir yargılayıp tutuklamış biri olarak alacak verecek hesap kalmamıştı. Kapanmıştı dosya, kendi ellerimle kapatmıştım. Ben sadece bu hayatta mutlu olmayı seçmek istemiştim ama olmadığını görünce çıkış yolu aramak zorunda kaldım. En iyi, yani sondan bir sonu yapmayı tercih ettim eroin ile arkadaş olmayı tercihinde bulundum. Ve dönülmez bir çıkışın içine girdim.
Sokakta tanımadığım bir insan tarafından öldürüldüm sonra o sokaktan geçen insanlar bir bir üzerime basıp öldürmeye devam ettiler görmezden gelerek bunu yaptılar kafamın içinde o kadar çok hayal birikmişti ki beni görmeyen o insanların ceplerine bir hayalimi yerleştirmek istediğim çok oldu ama her seferinde başarısız sayıldım. Kimse cebine hayal kırıklığımı almadı onların o dünyasında o kadar çok sorun ve problem vardı ki ben onlar için görünmüyordum bile görünmezlik pelerini üzerime biri örtmüş ve kimse görmesin diye sokağa atılmış yavru bir köpek gibiydim artık. Ve insanların acımasızlığı beni günden güne daha çok derine sürüklüyordu her seferinde biraz daha ümidim tükeniyordu ve her seferinde biraz daha hayal kırıklığına uğruyordum bitmiştim sanki ama tuhaf bir şekilde yaşamaya devam ediyordum kime elimi uzatmak istesem onlarda benim bu halime acımıyordu daha dur senin hesabın bitmedi bu dünyada biraz daha hesap ver söz o zaman elimizi uzatacağız der gibiydiler. İnanmıyordum artık, inancımı bir ortodoks kilisesinde papazın birine emanet ederek çekip gitmiştim o da sağ olsun bir şişe şarap vermişti tanrı tarafından geldiğini tanrının ırmağından aktığını söyleyerek bir dünya yalanı sıralamıştı tabi inanmamıştım papaza, benim gibi bir adama artık yalana başlamadan çıkacak ilk cümlede anlıyordum yalanı, kendimi o kadar çok geliştirmiştim ki yalan konusunda bunu üniversite öğrencilerin dersine girerek yalan atmanın ve yalan konuşmanın nasıl bir şey olduğunu anlatarak bir kaç kuruş kazanarak geliştirmiştim. Ben tanrıyı kumar masasında blöf olarak kullanan biriydim tanrının cennetini benden başka kimse iyi bilemezdi.
Cami avlusunda kuşlara yem ettim gözlerimi, kilisede kalbimi çarmıha gerdim. İsa gibi acı çektim o kadar çok ileriye gittim ki bu nasıl bir acıdır diye kendimle dalga geçmeye başladım. Nefes almayı bıraktım. Son dedim artık son olmalı diye kendime öğütler vermeye başladım. Mülteci gibi kendime başka bir ülkede başka bir hayat kurmak zorunda kaldığımın farkına vardım. Mutsuzdum o kadar çok umutsuzdum ki şizofren biri olmayı tercih ettim. Hayatıma ''H'' girmişti artık kırıp dökmek yoktu artık bitmişti çünkü kırılacak yanım kalmamıştı benim de. Sol kolumdan kanıma karışan biri vardı artık önceleri alışamamıştım etkisi o kadar ağır oluyordu ki? Kendimi toparlayamıyordum. yavaş yavaş terk etmeliydim bu gezegeni, sonuçta ilk o kırmıştı beni bende yavaş yavaş intihar etmeliydim sonuçta, inanılmaz bir hayalin içinde yaşıyordum öldüğüm zaman bir daha başka hayalim olmayacaktı bunun tadını çıkarmalıydım artık. Yavaş yavaş artık erimeye başlamalıydım. Eroinle bir kaç kez altın vuruşu yapmayı denemiştim ama sonra bunun aslında bir hayal ürünü olduğunu önce benim bu dünyadan almam gereken çok şeyim olduğunu öğrendiğimde biraz daha beklemem gerektiğini anlamıştım. Bitmişti artık sonunda bitmişti...
Son artık. Çünkü bitmişti ama daha henüz yeni başlıyordu....
