psychopath ▪ clifford

chetyre

Wpadła bomba do piwnicy, co jest w tych torbach w kostnicy? 

The Daily News

Kolejny atak mordercy!

Tym razem psychopatyczny "Freddy Kreuger" atakuje dwa dni po makabrycznym morderstwie osiemnastoletniej Hillary Getway na Foxworth Hall w domu Wetsów.

Z pozoru nikomu nie zagrażająca piwnica w starym opuszczonym budynku dawnej siedziby domu pogrzebowego należącego niegdyś do rodziny Reimsów, dzisiaj od nowa zapełniła się świeżymi lokatorami czekającym na ostateczne pożegnanie i godne potraktowanie, by potem trafić w to lepsze miejsce.

Jednak sposób w jaki ciała dwójki młodych ludzi zostały potraktowane, wcale nie zahacza o termin odpowiedniego traktowania, a tym bardziej godne pożegnanie.

Ciało dwudziestoletniej Felicity Crew znalezione przez okolicznych nastoletnich poszukiwaczy przygód, wcale nie przypominało szczątek niegdyś żyjącej dziewczyny.

Powieszona na kilkudziesięciu gwoździach i bestialsko naznaczona bliznami układającymi się w jedno konkretne imię, wcale niezwiązane z żadną ze spraw, sprawiło, że dwoje z czterech chłopców w wieku od szesnastu do osiemnastu lat, trafiło pod opiekę poradni psychiatrycznej z powodu silnej traumy i braku możliwości samodzielnego poradzenia sobie z nią.

Napis "Mary" nie jest powiązany z żadną z dotychczasowych zbrodni.
Śledczy zajmujący się tą sprawą nadal są bezradni.
Śledztwo od blisko kilku lat pozostaje w tym samym, martwym punkcie, a morderca dalej jest na wolności i zabija kolejne ofiary, które nie łączy nic innego jak młody wiek.

Drugą z ofiar "Freddy'ego" był dwudziestojednoletni Deryck Jonson, narzeczony Felicity.
Pozycja w jakiej został znaleziony, wskazuje na to, że morderca doskonale znał parę lub szybko zebrał o niej informacje.
Zmasakrowane ciało mężczyzny zostało ułożone w sposób typowy dla aktu oświadczyn.
Ciało Derycka klęczało z wystawionym pierścionkiem w stronę powieszonej Felicity.

Z zeznań świadków wiadomo, że młoda para wyszła wieczorem na kolację podczas, której Deryck miał oświadczyć się swojej dziewczynie, z którą spotykał się od blisko czterech lat.
Jednak z informacji uzyskanych od personelu restauracji, para nie dotarła na wyznaczoną godzinę.

Zrozpaczeni rodzice dwudziestolatki, tak samo jak rodzice innych ofiar, pragną tylko o to, by schwytać psychopatę i skazać go na karę śmierci.
Tak samo bolesnej i bestialskiej jaką przeżyły ich niewinne dzieci.

Jeżeli ktokolwiek wie coś na temat serii makabrycznych zbrodni z udziałem słynnego "Freddy'ego Kreugera" proszony jest o jak najszybszy kontakt z miejscową policją.

Dla każdej osoby posiadające jakiekolwiek informacje mające wartość w tej sprawie, przewidziane są spore nagrody pieniężne.

Kolejny psychopatyczny śmiech i radość jaką sprawia czytanie mu tych nic nie wartych wypocin pierwszej lepszej dziennikarki, która nawet nie ma zielonego pojęcia o temacie, o którym pisze.
Wszystko przeliczane jest na pieniądze, które nie mają żadnej wartości w stosunku do tego, jak on delikatnie obchodzi się ze swoimi zabawkami.

Żadna, nawet największa suma pieniędzy nie równa się z przyjemnością jaką można uzyskać podczas słuchania pełnych przerażenia krzyków i błagań o litość, doskonale wiedząc, że już nic nie jest w stanie pomóc.
Morderstwo Felicity i Derycka było czystym atakiem furii, która dopadła go podczas myślenia o matce i o tym jak zostawiła go w najtrudniejszym dla niego okresie.

Z momentem wyrycia tego przeklętego imienia na plecach Felicity cała złość na ukochaną matkę uleciała jak ostatni oddech tej biednej i niewinnej dziewczyny.
Deryck w całym tym przedstawieniu miał poczuć się tak samo jak czuł się on w momencie, gdy Mery oddawała ostatnie urywane oddechy życia.
Chciał żeby widział, cierpiał i umierał od środka za każdym razem, gdy zardzewiały gwóźdź przebijał delikatne ciało dziewczyny.

Myślał też nad tym skąd wzięło się określanie go mianem "Freddy'ego Kreugera", który nawet w najmniejszym stopniu nie oddawał tego jak powinno obchodzić się z ofiarami, by nawet w tym ostatnim momencie czuły się jak największe złoto, skarb.
Filmowy morderca był nikim w porównaniu z nim.
Nie umiał odpowiednio zaopiekować się osobami, które chciały odejść.
On po prostu zabijał i nie zwracał uwagi na to jak czuły się jego ofiary.

A one powinny grać główną rolę w tym całym przedstawieniu.
Powinny znajdować się na pierwszym, honorowym miejscu w hierarchii wartości.

Tak samo jak Mery zajmowała się jak najlepiej swoim najmłodszym synkiem, tak teraz on zajmował się swoimi jednymi dziećmi, które już do samego końca jego życia będą przy nim i nigdy go nie zostawią, tak jak śmiała zrobić to matka, która była dla niego wszystkim.
Całym światem.

Tak samo jak kochał matkę, tak w tej dziennikarce, która pisywała o nim wszystkie wymysły, odnalazł kogoś, kto kiedyś może odnaleźć jego słaby punkt i zniszczyć go.

Tak jak robiła to Mery, zamykając małego chłopca na długie godziny na ciemnym i zatęchłym strychu starego domu.