Ik ben zo doorgegaan ik deed me beter voor dan dat ik me daadwerkelijk voelde ik had moeite op school mijn cijfers waren niet goed. Mijn mentor wist van een paar dingen van mijn zus. Ik heb in klas 2 een hele moeilijke periode gehad en heb toen ook geprobeerd zelfmoord te plegen maar dat was mislukt ( jammer genoeg ) mijn mentor hoorde daar natuurlijk ook van mijn ouders wisten het nog steeds niet. Mijn mentor wilde heel graag dat ik het tegen mijn ouders zou gaan zeggen ik wilde dat absoluut niet maar anders zou mijn mentor zelf mijn ouders bellen dus heb ik het toch maar zelf gezegd want anders vond ik het zo lullig voor mijn ouders dat ze van iemand anders moesten horen dat hun dochter zelfmoord wil plegen. Ik vertelde het dus aan mijn moeder maar haar reactie deed me pijn heel erg veel haar reactie was: dat hoeft helemaal niet. Dat was het enige en toen ging ze weer verder met waar ze mee bezig was geen enkele emotie was er te zien geen knuffel of geen vragen van maar waarom dan nee helemaal niks. Ook toen heb ik me heel erg afgevraagd waarom ben ik hier nog als het zelfs mijn moeder geen ene f*ck kan schelen of ik er wel of niet ben. Ik werd alleen maar depressiever het snijden werd erger en mijn moordgedachten gingen ook verder en verder. Klas 2 was een hel. Ik had op school ook geen vrienden ik werd niet gepest maar ik liet niemand toe dat deed ik al niet meer vanaf mijn 9 en nu was ik 15 ( ik had groep 4 op de basisschool over gedaan) ik was gestopt met de hulp die ik kreeg omdat mijn belijdster weg moest en dan zou ik een ander moeten krijgen en dat was voor mij geen optie dan moest ik iemand helemaal opnieuw vertrouwen en dat wou ik niet en ik moest zelf aan mezelf werken ik werd weer emotieloos ook kon je inmiddels niks meer van mijn gezicht af lezen ik was er lang mee bezig geweest maar het was me gelukt en ik was er trots op van mijn gezicht kan je geen emotie meer aflezen of neppe mijn liegen was ook enorm verbeterd als ik loog wist niemand dat ik loog ik was er trots op want ik haatte mezelf erom dat doordat mijn ouders mijn gezicht konden af lezen wisten dat er was aan de hand was las ik het nooit had verteld was mijn leven nooit zon hel geweest dan was alles met mijn zus nog doorgegaan maar dat was beter dan deze pijn elke dag te voelen ik ga mijn dromen opgeven omdat ik zo graag hier weg wil.
JE LEEST
Zelfmoord ~voltooid~
Подростковая литератураIk wil weg van deze wereld ik kan niet met mijn pijn leven Graag dit verhaal niet kopiëren