DAVETSİZ GELEN AŞK / TAMAMLANDI

Varlığına Alışıyorum

"My morning songs, my evening prayers, my daily musings, nightly cares."

Keyifli Okumalar 🥀

James dudaklarında ki baskıyla uyandığında buna neden olan şeyin kızın parmakları olmasını beklemiyordu doğal olarak.

Kızın bileğini havada ustalıkla yakalayarak parmakları arasına hapsetti. Bu hareketinden dolayı kız kendisine korkuyla bakıyordu. Uyanmasını veya böyle birşey yapmasını beklemiyordu büyük ihtimal. Ayrıca şu an kıza sarılıyor olduğu gerçeği vardı ve kızı belinden tutuyor olduğunu farketmişti. Hiç hoş bir vaziyette olmadıkları kesindi.

Olivia dudaklarını aralayarak adamın karanlıkta belli olan gözlerinin parlaklığından bakışlarını çekerek,

-lütfen bırak...diye fısıldadı.

Yakalanmış olmaktan ölesiye utanıyordu, ayrıca yapabileceği hiç bir açıklaması da yoktu. Tamamen suçluydu.

-Neden, bana dokunmak istemiyor muydun..

-Hayır, lütfen bırak.. lütfen

Sesi tamamen kısılarak karanlığın içinde kaybolurken akmaya hazır hale gelen gözyaşlarını tuttu. Ağlamayacaktı.

James kızın bileğini yavaşça bırakarak kollarıyla bedenine hapsettiği kızın nefes alması için hafif bir şekilde kolunu genişletti. Bu hareketle uzaklaşmaya çalışan kızı farkederek tekrar kendisine çekerek kolunun içine hapsetti.

-Nereye gittiğini sanıyorsun ?

-Ben...ben kızdığını biliyorum özür dilerim gözünün önünden gideceğim ..

-Kızmadım Olivia.. Uyuyordum ve refleks olarak bileğini tuttum. Asıl ben özür dilerim seni korkuttum.

Olivia ne diyeceğini bilemeyerek gözlerini adamdan kaçırdı. Şuan ne yapması gerektiğini de bilmiyordu. James'in aklından ne geçtiğini öğrenmeyi çok istiyordu. Sonuçta adamın yüzünü incelerken ve dudaklarına dokunurken yakalanmıştı. Buna karşı james kendisine bununla ilgili bir şey dememişti. Ya da şimdilik demiyordu.

-İzin verirsen ben kendi tarafıma geçeyim, bilmeden seni çok rahatsız ettim sanırım.

-Evet..

Rahatsız ettiğini kabul ediyordu yani.Üzüntüyle yüzünün asıldığını biliyordu.

-Ama şikayetçi değilim.. sanırım varlığına alışmaktan başka çarem yok..

-Yani..

-Yani.. sanırım sende benim varlığıma alışmaya çalışıyordun !

-Nasıl.. ben sadece .. bilmiyorum !

-Neden bahsettiğimi biliyorsun Olivia. Merak ettiğim neden?

Olivia güçlükle yutkunarak ne cevap vereceğini düşündü. Ne diyebilirdi ki. Seni tanımaya çalışıyorum mu ya da dudaklarının nasıl hissettirdiğini anlamaya çalışıyorum mu. Hiçbir şekilde açıklama yapamazdı. Kilisede ki öpüşmelerinim üzerinden iki hafta geçmişti. Hala o zaman ne hissettiğini hatırlıyordu, ya da adamın kendisine nasıl hissettirdiğini. Ve..ve bu düşünceyle gözlerini kapattı. Yapamazdı, söyleyemezdi bunu.

Nasıl hissettirdiğini merak ediyorum diyemezdi, utancından ölmeyi yeğlerdi bunu diyeceğine. Fakat dudakları mantığından farklı olarak konuştuğunda Olivia gerçektende o an yerin dibine girmek istedi.Hızla gözlerini kapattığında ise artık herşey için çok geçti.James çoktan cevabını almıştı.