DAVETSİZ GELEN AŞK / TAMAMLANDI

Elveda

Keyifli Okunalar 🥀

Olivia omzuna değen nefesle gözünü açtığında bu hissin ne olduğunu biliyordu. Jamesin dudaklarını hissetmişti o'ydu ve şuanda dudakları omzuna değiyordu. Heyecandan kalbi duracak gibi olsa da kıpırdamamaya çalışarak nefesini tuttu. Bu anın bozulacak olmasından çok korkuyordu.

Yaşadığı heyecanla karışık şok içinde kıpırdamadan dururken bu seferde jamesin başını saçlarına yaklaştırdığını sonrasında ise kokladığını hissetti. Kalbi heyecanla çarparken sesinin dışardan duyulacak olmasından endişe etti. Neler oluyor ya da şu an neler yaşanıyor bir fikri yoktu. James neden böyle davranıyordu hiç bir fikri yoktu. Sadece bu anın asla sona ermemesini umut ederek gözlerini sıkıca kapattı.

Tanrıya dua ederek sadece bir şans vermesi için yalvardı. O sırada vücudunda hissettiği soğuklukla ürperdi ve jamesin geri çekildiğini anladığı an korkuyla dudaklarından dökülen kelimelere engel olamadı.

-Lütfen.. Yanımda kal.. Benden uzaklaşma James lütfen..

James duydukları tekrar tekrar beyninde yankılanırken ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Ya kızı tanımayı seçecek ve kalbini ona açacaktı ya da her zaman olduğu sert adam olacak ve herkese karşı ördüğü sınırları kimsenin geçmesine izin vermeyerek hayatının sonuna kadar yalnız kalmayı seçecekti...

James bir kez daha mantığının sesini dinlemeyi seçerek kızın kendisine dönmesini ve göğsüne başını koyarak ağlamasını görmemezlikten gelmeye çalıştı.Onun için bu hislere hayatında yer yoktu ve asla olmayacaktıda. Biranlık gaflete katılarak kızın duygularıyla oyun oynayamazdı.

Olivia adamın geri çekilecek olmasıyla arkasını dönerek başını adamın göğsüne gömdü. Gözyaşları sessizce akarken sadece kendisini göndermemesi için yalvarıyordu. Tek başına uzakta olmaya katlanamazdı. Bu kadar kısa bir zamanda görmeye alıştığı ve bağlandığını adamdan kopmak istemiyordu. Üzüntüyle başını adamın göğsüne yaslarken kollarıyla da adamın boynuna sarıldı.

-Lütfen James, lütfen beni gönderme, istemiyorum lütfen...sensiz olmak istemiyorum orada..

Sesi fısıltıya dönerken adama sıkıca sarıldı. Vücutları yanyanayken James kızı belinden tutarak kendisine çekti. Kıza sarılırken bu sefer içinde kızgınlık yerine merhamet duygusu vardı. Anın hissettirdiklerinden dolayı ağladığı için kıza kızamadığını düşündü. Ağlamasının sebebi kendisiydi sonuçta. Kıza anlık umut vermişti yaptıklarıyla ama sadece kendisine engel olamamıştı. Başka bir amacı yoktu. İçinde filizlenmekte olan duyguları asla kabul etmeyecekti. Kızın kulağına yaklaşarak sesinin çıkması için çabaladı.Kendisindeki değişim kesinlikle hoşuna gitmiyordu.

-Ağlama olivia, sadece ..gitmek zorundasın.. göndermek zorundayım seni..senin iyiliğin için ..

-Neden olmak zorunda, ben..ben burda iyiyim. Eğer istersen seninle karşılaşmamaya çalışırım önüne çıkmam beni çok görmezsin . Sadece burada kalmama izin ver. Yanında..

Cümlesi jamesin konuşmasıyla kesildi.

-Seni üzmek istemiyorum Olivia, kalırsan üzüleceksin. Seni üzeceğim. Beni tanımıyorsun. Bilmiyorsun neler yaşadığımı. Sana istediğin şeyleri veremem.en doğrusu bu ..

Dudaklarına değen dudaklarla susan James kızdan böyle bir hareket beklemeyerek kasıldı. Her yakınlaşmalarında bu şekilde kasılmasının bir sebebi olmalıydı. Kızın vücuduna dokunması ya da öpüşmeleri kasılmasına sebep oluyordu. Vücudunu saran duyguların ne olduğunu bilmeyerek irkiliyordu.