ontvoerd (✔)

H 4.

"Wakker worden iedereen we zijn er!". Ik en Liza schrikken wakker en kijken elkaar verward aan. Dan weet ik weer wat er allemaal gebeurd is. Ik kijk naar buiten en zie dan een hoge muur. En de rest is alleen maar bos. Een grote hoge hek gaat open en wij rijden naar binnen. Iedereen wordt naar binnen geduwd. "Rachel ga met je vriendinnen achteraan staan". Ik kijk Mathijs vragend aan maar hij loopt weer weg. Ik zeg het tegen me vriendinnen en we gaan zo ver mogelijk achteraan staan. "Jullie krijgen een sleutel van jullie kamer". We wachten totdat iedereen een sleutel heeft en dan zijn wij aan de beurd. "Wij regelen zo een sleutel voor jullie blijf hier". "De rest volg ons". Iedereen loopt naar beneden via de trap.

Mathijs gaat bij mij staan. "Dankje". Hij knikt. Wij blijven met zijn vieren op de gang wachten. Het liefst willen we weg maar er staat een bewaker bij de deur. Dus er is geen andere optie dan wachten. Er komt een man aangelopen, hij lijkt ongeveer 25. "Mathijs kom hier. Hier is een sleutel van hun kamer maar die is wel op onze verdieping dus jij moet alles gereed maken".

Wij lopen Mathijs achterna de trap op. "Waarom moeten de andere beneden slapen en wij boven?" vraagt Juultje. "Beneden zijn de kamers op". Hij maakt de kamer deur open. Er staat een stapelbed in en twee tweepersoonsbedden. We lopen naar binnen. Dan zien we twee deuren en drie ramen. "Morgen maken we de ramen veilig, zodat jullie niet kunnen vluchten. En probeer vannacht maar niet te ontsnappen want dat gaat nooit lukken". Ik ga op het tweepersoonsbed liggen en kijk de kamer rond. De kamer is wel 3x groter dan mijn kamer. Maar toch wil ik liever naar huis. Mathijs komt naar me toe gelopen, "Rachel als er iets is, mij kamer is naast je". Ik knik en kijk hem dankbaar aan. Hij loopt de kamer uit.

Wij beginnen de kamer te inspecteren. Achter een deur is de badkamer, de badkamer is ook best groot. Er staat een douche en een bad apart in, een wc en dan de wastafel. Achter de andere deur zit een grote inloopkast. Het jammeren is dat er geen kleren in hangen.

Er klinkt een speaker. "Iedereen kom naar de eetzaal, het is waar je binnen kwam meteen rechts". Wij staan op en lopen naar beneden. Wij zijn er als eerste. Ergens in een hoek staat er een tafel apart. Nou tenminste hoe je het wilt noemen. Wij gaan er snel zitten en kijken hoe de andere naar binnen lopen. Isa en Lilly komen ook bij ons aan de tafel zitten. "Nog bedankt dat je me leven hebt gered" zegt Isa. Ik knik.

Mathijs komt naar binnen gelopen met een andere jongen, die ook niet zo oud is. Ze zitten elkaar te plagen. Ze komen allebei deze kant op gelopen en komen ook bij ons aan tafel zitten. "Oké oké, we hebben een meidengroep". "Ik ben Mathijs en dit is Luke, wij zijn jullie leiders". Mathijs komt tegenover me zitten en Luke gaat naast hem zitten.

"Stilte! Wij hebben jullie meegenomen omdat wij denken dat jullie goed van pas komen! Veel van jullie zullen getraind worden om bij onze bende te horen! Er is geen kans om te ontsnappen! En als je het toch wilt proberen! Dan zullen wij je altijd vinden! Aan elke tafel zitten twee leiders, die zullen je zo rondleiden".

Liza pakt opeens haar schouder vast. Ik kijk haar geschrokken aan. "Gaat het wel Liza?". Ze knikt, maar ik zie aan haar dat het niet gaat. "Laat zien". Liza laat het voorzichtig zien en kijkt zelf weg. De wond is gaan ontsteken. Ik kijk Mathijs aan "is er hier een dokter?". "Volg me maar". Ik en Liza staan op en volgen Mathijs. We lopen langs de keuken en nog wat andere kamers. Dan stoppen we voor een deur. Er is een soort van wachtkamer. Daar zitten drie vrouwen van rond de 20. We lopen naar binnen en zien we een man staan, hij is de dokter hier.

"Oh hallo, jullie zijn vast de nieuwe" zegt hij vriendelijk maar op een rare manier. "Ik ben Mason, ga maar zitten". Liza gaat voorzichtig zitten en doet haar shirtje een stukje omlaag. Ik hou haar hand vast. "Het is ontstoken, ik geef je pillen mee en verband dat je elke dag moet verschonen". Ik bedank hem. We willen de deur weer uitlopen maar dan zegt hij, "welkom in dit huis".

Nou wat leuk zeg. Als het aan mij lag dan was niemand in dit huis. We lopen naar boven naar de kamer toe. Mathijs loopt nog steeds met ons mee. "We kunnen niet ontsnappen hoor, dus je hoeft niet mee te lopen". Hij geeft me een klein glimlachje en loopt dan mee de kamer op. Ik doe de verband om Liza haar schouder en geef haar een pilletje. Als we de kamer weer uit willen lopen houd Mathijs ons tegen. "Het is beter dat jullie nog even 5 minuten wachten". Wij kijken hem allebei vragend aan. "Wat is er aan de hand" vraag ik met grote ogen.