ontvoerd (✔)

H 6.

"Oké leg uit!". Ze kijken elkaar twijfelend aan maar gaan dan op hun bedden zitten. "Mijn vader is de baas van dit alles, maar hij is meegenomen door een andere bende. Dus nu is mijn broer de baas. We doen er alles aan om onze vader terug te krijgen maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben te weinig geld en moeten daarom kinderen verkopen. Dat gaan we dus ook bij jullie doen. De rest trainen we zodat ze mee kunnen doen met de bende, of ze het nu willen of niet".

Ik kijk Mathijs verward aan. "Zorg maar dat je goed bevriend blijft met Mathijs, dan ben jij en je vriendinnen veilig" zegt Luke plagerig. "Wat jammer nou dat hij me baas is, we kunnen niks meer dan collega's zijn" zeg ik plagerig terug en loop dan de deur uit. Cody staat opeens voor me. Ik schrik van hem en val half, maar Cody vangt me op. Ik ga snel goed staan en bedank hem. "Pas op waar je loopt" zegt hij lachend en loopt dan de kamer van Mathijs en Luke in.

Lexa maakt de deur open. Ik loop nadenkend naar binnen. "Rachel doe mee!". Ik kijk geschrokken op en zie dan dat de meiden een verkleedfeestje geven. Het lijkt net alsof ze niet begrijpen dat we ontvoerd zijn. Ben ik dan echt de enige die hier weg wil komen! Ik zet een klein lachje op, "nee ik ga even uit het raam kijken". Ze knikken en gaan dan weer verder. Ik zoek in alle laadjes naar een pen en een schrift. Niks ligt er. Dan ga ik maar wel bij de raam zitten. Ik staar naar buiten. Het is al donker. De meiden worden steeds rustiger en stiller. Als ik me om kijk liggen ze alle drie in Liza haar bed. Ik leg de deken over ze heen en ga dan ook in mijn bed liggen. Niet veel later val ik in slaap.

Er word op de deur geklopt. Ik sta slaperig op en loop naar de deur toe. "Wat is er?". Dan zie ik dat Mathijs daar staat "Schiet op! Het is al bijna 8 uur en jullie moeten op tijd beneden zijn". Ik knik en maak de deur voor zijn neus dicht. "Meiden wakker worden!". Ze schrikken alle drie wakker. "We moeten ons klaar maken". Ze knikken en doen hun kleren aan. Als we klaar zijn met ons op frissen maak ik de deur open. En tot mijn verbazing is Mathijs er nog. "Wat doe jij nog hier?". "Ik ben jullie leider weet je nog". We lopen zonder een woord iets tegen elkaar te zeggen naar beneden toe. We gaan weer aan dezelfde tafel zitten. Er worden weer borden met eten erop aan ons gegeven. Iedereen eet het stil op en wachten af.

Alleen ik weet wat er met de kinderen gaat gebeuren die niet mogen trainen. Ik was te bang om het aan hun te vertellen want iedereen had weer hoop, hoop op dat ze weg mochten terug naar huis. Ze krijgen dan wel de helft want de mogen weg maar ze gaan niet naar huis.

Cody komt naar onze tafel toe gelopen en gaat achter me staan. Hij pakt mijn schouders vast. Ik kijk Mathijs bang aan. Maar hij geeft me een blik dat ik niet bang hoef te zijn. "Rachel kan je even mee lopen". Ik knik en sta op. We lopen samen de eetkamer uit en blijven op de gang stil staan. "Ik zie aan me broertje dat hij jou mag, daarom laat ik jou en jouw vriendinnen hier". Hij wil nog iets zeggen maar ik onderbreek hem en geef hem een knuffel, "dankje". "Je mag maximaal 6 vriendinnen kiezen". "Dus wie kies je?". "Ik kies sowieso alle meiden die aan mijn tafel zitten, dus Liza, Juultje, Isa, Lexa en Lilly". "Je mag er nog een, denk maar even over na". Ik bedank hem weer en loop weer naar mijn stoel.

"Was er iets aan de hand Rachel?". Ik kijk Mathijs aan, "nee Mathijs alles is in orde". Hij knikt en eet weer verder. "Oké mensen, wij gaan nu aanwijzen wie er mogen trainen".