ontvoerd (✔)

H 21.

Ik loop weer uit de kamer. Twee mannen komen naar me toe gelopen en tillen me op. Ze gooien me de cel weer in. Maar niet in dezelfde. Ik zit nu in de cel met me moeder. Ik ren op haar af en geef haar een knuffel. "We moeten hier weg zien te komen". "Ik weet zeker dat Cody en Mathijs komen".

~~ 7 dagen later ~~

Ik en me moeder hebben van een haarspeld die ik in had een sleutel gemaakt die perfect in het slot past. Maar we kunnen er niet uit lopen want er staat nog altijd 2 of 3 mannen voor de deur te wachten. We moeten dus wachten tot het juiste moment. We hopen dat dat snel gaat gebeuren want ik word gek hier.

~~ 5 dagen later ~~

Me moeder maakt me wakker. "Hoor je dat?". Ik luister goed en hoor dan geweer schoten. Ik sta meteen op en pak het haarspeldje. Ik maak de cel open en loop naar de deur. Me moeder zet haar oor ertegenaan en luistert. "Ze staan er niet". Ik wil de deur open trekken maar me moeder houdt me tegen. "We moeten dit goed aanpakken". "Elke keer als ik meegenomen werd heb ik goed gekeken naar de uitgangen dus ik weet de weg". Een zucht verlaat haar mond maar stemt er toch mee in. Ze maakt zachtjes de deur open. Niemand staat op de gang. Ik maak een hand gebaar dat ze me moet volgen. We rennen de gangen over in de hoop niemand tegen te komen. Maar bij een van de laatste gangen staan er mensen te schieten. We verstoppen ons snel weer achter de muur. "We moeten wel via deze gang gaan". Me moeder knikt en denkt na. Ik kijk de hoek om en zie Mathijs daar staan. Hij schiet een man dood. Hij valt op de grond en zijn wapen schuift naar ons toe. "Mam niet kijken". Ik pak de wapen op en loop de gang op. Ik begin met schieten en de kogels komen in de ruggen van de mannen terecht. Ze vallen een voor een op de grond. Mathijs komt naar me toe gerend en geeft me een knuffel. Ik geef hem een zoen op zijn lippen. De andere komen ook naar me toe gelopen en geven me ook een knuffel. Als me moeder de hoek om komt gelopen richt Luke zijn wapen op haar. "Luke doe je wapen naar beneden, dat is mijn moeder". Hij schrikt van wat ik zeg en doet snel zijn wapen naar beneden. "Waar is Cody". "Hij is hier een paar dagen geleden heen gegaan maar hij is nooit meer terug gekomen". Ik knik. Ik moet hem redden. Maar hoe.

"David. Breng me moeder naar buiten en zorg dat ze veilig is". Ik geef me moeder een knuffel. "Rachel dit ga je niet doen!". "Sorry mam, maar ik kan Cody niet achterlaten". Ik loop weg en laat me moeder bij David achter. Ik ren meteen naar Justin zijn kantoor en schop zijn deur open. Maar zo als verwacht zit hij er niet. "Heb jij een idee waar Cody kan zitten?". "Hij zat niet bij de cellen. Maar misschien bij de martelkamer, maar daar ben ik nooit geweest". Oke dat kwam anders uit me mond dan dat ik wilde. Iedereen kijkt me met open mond aan. Ik loop de kamer weer uit en kijk door de gangen.

De walkietalkie. Ik loop weer terug naar Justin zijn kantoor en open alle laadjes. Ik pak de walkietalkie uit een laadje en zet hem aan. "Mathijs, je hebt een opdracht van Justin gekregen dat je Cody moet halen dus vraag waar hij is". Hij kijkt me vragend aan maar dan komt hij naar me toe gelopen en pakt de walkietalkie. "In welke kamer zit Cody!". Er klinkt geruis. "Hoezo!". "Ik heb een opdracht van Justin gekregen dat ik hem naar een andere kamer moet brengen". "Hij is in de martelkamer, de trap op en dan aan de einde van de gang". Ik wist het. Hij zit daar. We lopen snel naar de trappen en komen in de kamer terecht. Maar we zijn te laat.

Sorry voor zo veel tijdsprongen, maar ik vond het te lang duren voordat er iets gebeurd. Ik hoop dat jullie het nog een leuk verhaal vinden. XXX-Kelly