ontvoerd (✔)

H 10.

We lopen naar de training zaal maar hij zit op slot. Als alle kinderen er staan komt Cody naar ons gelopen. "Zo zo zo, jullie kunnen echte strijders worden. Vooral jij Rachel". Alle ogen zijn op mij gericht. Er word wat gemompeld tegen elkaar. "Jullie trainen in een andere zaal! Volg me!". Waarom moest hij nou perse mijn naam zeggen. We volgen Cody en komen in een gang terecht waar we nog nooit zijn gekomen. Alleen de leiders en de mensen die hier al langer zijn dan. We lopen veel trappen af. De lampen beginnen in de gangen te flikkeren. Ik pak Mathijs zijn hand vast en zo lopen we verder.

"Oke hier is het! Train met je eigen leiders!". We lopen de grote zaal binnen. Het is best donker en er zitten geen ramen in. "Zijn jullie hier al eerder geweest?". Mathijs en Luke knikken allebei. Mathijs begint een beetje in me hand te knijpen. Dat is voor mij een teken dat hij hier nare herinneringen aan heeft. "Kom we gaan" zegt Luke en hij loopt al vooruit. We stoppen ergens in een hoek waar van alles een apparaat staat. "Wat is er hier gebeurd met jullie?". Mathijs begint zonder iets te zeggen met trainen. Ik kijk Luke aan. "Vraag dat nooit meer! Wij willen het niet vertellen. En ik weet zeker dat jij dat niet wilt weten!". Hij begint ook met trainen. Ik sta nu verstijfd met me mond open. Hij is wel vaker bot tegen me maar dan op een leuke manier, maar zo boos heb ik hem nog nooit gezien.

Na 3 uur getraind te hebben, hebben we niks tegen elkaar gezegd. We lopen samen als laatste de zaal uit. Weer zonder iets tegen elkaar te zeggen lopen we alle trappen op, naar onze kamers. Bij de kamers aangekomen loop ik meteen naar binnen. Ik had hem nooit moeten zoenen. Ik had nooit met hun een band op moeten bouwen. We moeten hier weg.

De meiden komen meteen op me af gelopen. "Je zei dat je snel terug zou zijn". "Ja sorry. We moesten trainen". Ik ga op me bed zitten en laat me achterover vallen. "We laten je wel even rusten". Voordat ik antwoord kan geven hoor ik de deur dicht gaan. Ik pak me schriftje en me pen erbij en begin te schrijven.

Er is weer een tegenslag, wat gewoonlijk is de laatste paar dagen. Alle kinderen die mee moeten doen met die missie, waarvan ik nog steeds niet weet wat voor missie, moesten vandaag gaan trainen met hun eigen groepje. Ik moeste dus samen doen met Mathijs en Luke. Maar toen we de zaal inliepen, een andere zaal dan waar we gewoonlijk trainen, werden ze anders. Toen ik vroeg wat er aan de hand was deden ze kei boos tegen me. We hebben uren lang niet met elkaar gepraat. Ik heb nu echt spijt dat ik met Mathijs heb gezoend. Dat had ik al maar nu nog meer. Ik moet echt zorgen dat we hier weg komen en zo snel mogelijk. Ik begin een band te krijgen met Mathijs en Luke en zelfs een beetje met de leider Cody. En dat mag niet. Ik mag het niet toelaten. Ik moet en zal een plan bedenken. Zo snel mogelijk!

Ik klap het schriftje weer dicht en leg hem op de zelfde plek terug. Dan word er op de deur geklopt. Ughh ze weten toch dat ze de sleutel zelf ook hebben. Ik loop vermoeid naar de deur en maak hem met een ruk open. Maar het zijn niet de meiden die voor de deur staat maar Cody. "Uhm kom binnen". Hij loopt zenuwachtig naar binnen. Ik ga op me bed zitten en wacht totdat hij iets gaat zeggen. Hij gaat op Liza haar bed tegenover me zitten. Hij pakt me hand vast. Ik kijk hem verward aan. "Heb je ruzie met Mathijs en Luke?". "Hoe bedoel je ?". Ik sla mijn handen uit zijn handen en ga staan. "Ik zag jullie niet praten tijdens het trainen". "Wil je nog iets belangrijks zeggen of was dit het?". Hij staat op en komt naar mij toe gelopen. Hij geeft me een knuffel. "Als je het maar weet, ik wilde niet dat je mee deed aan die missie". Zonder dat ik iets terug kan zeggen loopt hij al de deur uit. Ik ga weer op me bed liggen en laat me ogen rusten.

Er word weer iets door de speaker gezegd. "Iedereen kom naar de eetzaal nu!". De meiden zijn nog steeds niet terug dus ik ga maar alleen. Op de gang kom ik Mathijs en Luke tegen. Ik loop ze voorbij zonder iets te zeggen. Zo snel mogelijk loop ik naar de zaal toe en ga zitten. De meiden zitten er al. Mathijs en Luke komen er als laatste naar binnen gelopen. Als hun zitten begint Cody te praten. "Jullie weten vast allemaal wel van die missie af. Eigenlijk mogen alleen de kinderen die meegaan weten wat voor missie het is maar ik vind dat iedereen er recht op heeft!". Er ontstaat een moment stilte. "We gaan naar België toe......."